Ομιλία Γ. Μαυρωτά στην επιτροπή Εθνικής Άμυνας & Εξωτερικών Υποθέσεων
Ο Αντιπρόεδρος του Ποταμιού, Γιώργος Μαυρωτάς, ξεκίνησε την ομιλία του στην επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων για την κύρωση του Πρωτοκόλλου Προσχώρησης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, τονίζοντας ότι ένας από τους λόγους, που στήριξε το Ποτάμι τη συμφωνία των Πρεσπών, είναι η ένταξη της γειτονικής χώρας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς.
Υπενθύμισε, ότι η συμφωνία των Πρεσπών δεν πρέπει ούτε να εξιδανικεύεται ούτε να δαιμονοποιείται, αλλά πρέπει όμως να παρακολουθείται η εφαρμογή της. Ο κ. Μαυρωτάς υποστήριξε ότι η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» θα αντικαταστήσει το σκέτο «Μακεδονία», που δυστυχώς είχε εδραιωθεί λόγω και δικών μας λαθών, ενώ εκτίμησε ότι η κινδυνολογία και οι ανυπόστατες φοβίες, καθώς και τα περί «ξεπουλήματος» θα ξεθωριάσουν.
Αναφερόμενος στη ΝΔ, σχολίασε ότι για ψηφοθηρικούς λόγους «άφησε» τη σύνθετη ονομασία erga omnes του 2008, επικρατώντας η σκληρή δεξιά συνιστώσα έναντι της φιλελεύθερης. Σχετικά με το ΚΙΝΑΛ, σχολίασε ότι επικράτησαν οι νοσταλγοί του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ έναντι των εκσυγχρονιστών, παραθέτοντας τις διαφορετικές φωνές του Γιώργου Παπανδρέου και του Νίκου Ανδρουλάκη.
Το Ποτάμι, όπως είπε, πορεύεται με βάση αυτό που θεωρεί εθνικό συμφέρον και μάλιστα εις βάρος της πολιτικής του επιβίωσης, μια στάση που του στοίχισε την κοινοβουλευτική του ομάδα. Συμπλήρωσε, ότι η στάση του Ποταμιού έσωσε την τιμή και την υπόληψη του προοδευτικού φιλελεύθερου κέντρου και όλου εκείνου του κεντρώου, κεντροαριστερού, κεντροδεξιού κομματιού της κοινωνίας, που ήταν θετικό απέναντι στη συμφωνία και αρνητικό απέναντι στη θητεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Στη συνέχεια της ομιλίας του, έκρινε πως το «ανήκομεν εις την Δύσιν» δεν μπορεί να είναι α λα καρτ και πως αν κάποιοι πιστεύουν ότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο» να το πουν καθαρά!
Κλείνοντας, τόνισε ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι τερματισμός, αλλά αφετηρία και ότι εξαρτάται από εμάς τους ίδιους εάν θα μεγιστοποιήσουμε τις ευκαιρίες και θα ελαχιστοποιήσουμε τις απειλές ή το αντίθετο. Η Ελλάδα, όπως τόνισε, πρέπει να έχει εθνική αυτοπεποίθηση, να είναι εξωστρεφής, να αποτελεί πυλώνα σταθερότητας και συνεργασίας στα Βαλκάνια και όχι να είναι φοβική, περίκλειστη και απομονωμένη.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Πριν δύο εβδομάδες κυρώθηκε η Συμφωνία των Πρεσπών και μάλιστα με μεγαλύτερη κοινοβουλευτική νομιμοποίηση απ’ ότι η ψήφος εμπιστοσύνης της κυβέρνησης. 153 έναντι 151. Ένας από τους λόγους που στηρίξαμε τη συγκεκριμένη συμφωνία είναι η ένταξη της γειτονικής χώρας στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ είναι ο βασικός λόγος που ο διεθνής παράγοντας πίεσε τη γειτονική χώρα να τα «βρει» μαζί μας στο θέμα του ονόματος είχε μείνει σε εκκρεμότητα.
Κι έτσι η αυτοαποκαλούμενη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» άλλαξε τη συνταγματική της ονομασία σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».
Τα Βαλκάνια ήταν ανέκαθεν πεδίο ανταγωνισμού Ρωσικών και Δυτικών συμφερόντων. Ο Δυτικός παράγοντας θέλοντας να σταματήσει τη ρωσική επιρροή αποφάσισε να εντάξει στο ΝΑΤΟ τη ΠΓΔΜ. Για να γίνει αυτό έπρεπε να λυθεί μεταξύ μας το ονοματολογικό και να βρεθεί μια αμοιβαία αποδεκτή ονομασία για το όνομα της χώρας.
Η απαίτηση για πλήρη αποκλεισμό του όρου «Μακεδονία» από το όνομα, είχε τελικά οδηγήσει στην μονοπώληση του όρου «Μακεδονία» από τη γειτονική χώρα.
Με την ενδιάμεση συμφωνία το 1995, επί Ανδρέα Παπανδρέου, τους αναγνωρίσαμε ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας όπως είναι το όνομά της χώρας στους διεθνείς οργανισμούς.
Μετά το 2004 και το «τσουνάμι» αναγνωρίσεων με το συνταγματικό της όνομα ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Η εθνική γραμμή διαμορφώθηκε σε (site ΥΠΕΞ) σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη «Μακεδονία» που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή,
Πάνω σε αυτή την εθνική γραμμή και τη διεθνή συγκυρία ξεκίνησαν οι συνομιλίες που κατέληξαν στη συμφωνία των Πρεσπών.
Στην ομιλία μου πριν δύο εβδομάδες είχα μιλήσει για μια συμφωνία που δεν πρέπει ούτε να εξιδανικεύεται ούτε να δαιμονοποιείται.
Πρέπει όμως να παρακολουθείται στενά η εφαρμογή της. Μετά την κύρωση του Πρωτοκόλου ένταξης στο ΝΑΤΟ θα μπει σε ισχύ και θα αρχίσει η εφαρμογή της.
Το «Βόρεια Μακεδονία» θα αντικαταστήσει το σκέτο «Μακεδονία» και έτσι θα σπάσει το μονοπώλιο του ονόματος που de facto είχαν κατακτήσει οι γείτονες (λόγω και των δικών μας λαθών).
Μόλις αρχίσει να φαίνεται ότι η κινδυνολογία ήταν ανεδαφική και οι φοβίες ήταν ανυπόστατες τα περί «ξεπουλήματος» θα ξεθωριάσουν και ο καθένας θα πρέπει να αναλογιστεί τις ευθύνες του.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπάθησε να πετύχει «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια» βάζοντας τη συμφωνία στο μικροπολιτικό παιχνίδι. Και η ΝΔ που ανέχθηκε το «η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική» απομακρυνόμενη για ψηφοθηρικούς λόγους από εκεί που το άφησε το 2008 με τη σύνθετη ονομασία erga omnes.
Με μεγάλη ηττημένη εσωκομματικά τη φιλελεύθερη συνιστώσα της από την σκληρά δεξιά συνιστώσα. Και βέβαια το ΚΙΝΑΛ όπου οι νοσταλγοί του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ επικράτησαν κατά κράτος των εκσυγχρονιστών. Τουλάχιστον στην κοινοβουλευτική ομάδα γιατί στο κόμμα υπήρξαν και διαφορετικές φωνές όπως του κ. Γιώργου Παπανδρέου και του κ. Ανδρουλάκη.
Μπορεί το Ποτάμι να πλήρωσε με τη διάλυση της κοινοβουλευτικής του ομάδας τη συνέπειά του και την τόλμη του. Εμείς λοιπόν οι πρόθυμοι… -όπως μας είπαν ειρωνικά κάποιοι «έγκριτοι» δημοσιογράφοι- και ναι, ήμασταν και είμαστε πρόθυμοι να βάλουμε αυτό που θεωρούμε ως εθνικό συμφέρον πάνω από την πολιτική μας επιβίωση. Έτσι σώσαμε την τιμή και την υπόληψη του προοδευτικού φιλελεύθερου κέντρου και όλου εκείνου του κεντρώου, κεντροαριστερού, κεντροδεξιού κομματιού της κοινωνίας που ήταν θετικό απέναντι στη συμφωνία και αρνητικό απέναντι στη θητεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Και θα ήταν άδικο για τον προοδευτικό κόσμο να αφήναμε να καταγραφεί από τον ιστορικό του μέλλοντος ο ΣΥΡΙΖΑ, ως η μόνη υπεύθυνη, ορθολογική, Ευρωπαϊκή φωνή σε ένα τόσο κομβικό, ιστορικό ζήτημα.
Πολλές φορές έχω ακούσει την επιχειρηματολογία ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ της Βόρειας Μακεδονίας δεν λέει τίποτε. Και η Τουρκία είναι στο ΝΑΤΟ και έχουμε προβλήματα.
Έχετε αναρωτηθεί όμως μήπως αν δεν ήμασταν στο ΝΑΤΟ είχαμε περισσότερα προβλήματα; Το 1987 και το 1996 που φθάσαμε κοντά στον πόλεμο με τους γείτονες, είμαστε σίγουροι ότι θα είχε αποφευχθεί αν δεν ήμασταν μέλη στην ίδια συμμαχία;
Και είμαστε σίγουροι ότι τα αποτελέσματα μιας τέτοιας σύγκρουσης θα ήταν υπέρ μας; Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν είμαστε εκτός Συμμαχιών είμαστε ευάλωτοι. Στον 20ο αιώνα οι επιτυχίες που είχαμε στους Βαλκανικούς Πολέμους, στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν επειδή διαλέξαμε τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Αντίθετα, οι καταστροφές προήλθαν όταν ήμασταν απομονωμένοι. Και το ‘22 και το ‘74.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το βασικό μας δόγμα ότι «ανήκομεν εις την Δύσιν» δεν μπορεί να είναι α λα καρτ. Αν πιστεύουμε ότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο» να το πούμε καθαρά. Όμως εδώ υπάρχει μια μεγάλη υποκρισία από κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (ή Δημοκρατική Συμπαράταξη).
Δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας μας η είσοδος της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ; Δεν θέλετε να μπει με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία»; Αν όχι με ποιο; Υπάρχει άλλο όνομα στο τραπέζι; Θα συνεχίζουμε να στρουθοκαμηλίζουμε; Και αν πραγματικά πιστεύουμε ότι η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ δεν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα να το πούμε καθαρά.
Εμείς πιστεύουμε ότι η παρουσία της Ελλάδας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς είναι προς το εθνικό συμφέρον. Δεν εφησυχάζουμε όμως. Η ισχύς μιας χώρας καθορίζεται από τη γεωπολιτική της θέση, την αποτρεπτική της ικανότητα, τις συμμαχίες αλλά και την οικονομία της.
Υπάρχουν λοιπόν πολλά που πρέπει να γίνουν κυρίως στο τελευταίο και φοβάμαι ότι δεν το έχουμε καταλάβει ότι η ουσιαστική ανεξαρτησία μιας χώρας περνάει μέσα από την οικονομία της.
Το να γίνει η βαλκανική πεδίο οικονομικής συνεργασίας και όχι αμοιβαίας καχυποψίας θα πάρει λίγο χρόνο, αλλά θα δώσει εκείνες τις αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει ανάγκη η χώρα και ειδικά η Μακεδονία μας.
Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι τερματισμός αλλά αφετηρία. Από εμάς εξαρτάται αν θα μεγιστοποιήσουμε τις ευκαιρίες και θα ελαχιστοποιήσουμε τις απειλές ή το αντίθετο…
Και τελικά είναι και το τι Ελλάδα ονειρεύεται ο καθένας. Θέλουμε μια Ελλάδα με εθνική αυτοπεποίθηση, εξωστρεφή, υπεύθυνη, πυλώνα σταθερότητας και συνεργασίας στην περιοχή… Ή μια Ελλάδα φοβική, περίκλειστη και απομονωμένη που συνεχώς θα βάζει το κεφάλι της στην άμμο. Είμαστε θετικοί στην κύρωση του πρωτοκόλλου ένταξης στο ΝΑΤΟ.
