Ομιλία του Γιώργου Μαυρωτά για τη σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης
Το σκάνδαλο Novartis αποτελεί υποσύνολο ενός μεγαλύτερου σκανδάλου, αυτού της φαρμακευτικής δαπάνης στη χώρα μας, σχολίασε στην έναρξη της ομιλίας του ο Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου του Ποταμιού, Γιώργος Μαυρωτάς, κατά τη συζήτηση για τη σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης στην Ολομέλεια.
Ανέφερε ότι τα ζητήματα που τίθενται είναι η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, που εκτοξεύτηκε στην Ελλάδα κυρίως το διάστημα 2001-2010 και από 2 δις ευρώ έφτασε στα 5 δις ευρώ, οι πρακτικές της εταιρείας NOVARTIS, που θα πρέπει να διερευνηθούν, και τέλος η κυβερνητική μεθόδευση που θέλει να αποκομίσει πολιτικά οφέλη εντάσσοντάς το στον πολιτικό της σχεδιασμό.
Ο κ. Μαυρωτάς, συνεχίζοντας την ομιλία του, σχολίασε πως από την αρχή το Ποτάμι ζήτησε να έρθουν όλα στο φως, που σημαίνει μεθοδική έρευνα, χωρίς να εμπλέκονται αντισυνταγματικά τα πολιτικά πρόσωπα στο έργο της δικαιοσύνης, ότι αναζητείται η ζημιά που προκάλεσε η εταιρία στο Δημόσιο και ζητούνται οι ανάλογες αποζημιώσεις, αλλά και ότι η δικαιοσύνη δεν αρκείται σε ασαφείς καταθέσεις προστατευόμενων μαρτύρων. Επιπλέον, πρέπει να αναζητηθούν και οι ευθύνες των μη πολιτικών προσώπων (ιατρών, υπηρεσιακών κτλ) και να αποδοθούν όπου υπάρχουν. Αυτά όμως δεν πετυχαίνονται με την υπονόμευση της έρευνας με την πολιτική ποδηγέτησή της.
Εκτίμησε πως από την υπόθεση αυτή πρέπει να αντλήσουμε και διδάγματα, θέτοντας ως παράδειγμα τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, καθώς είναι από τα πρώτα που θα πρέπει να αναθεωρηθούν, αφού προστατεύει υπουργούς, προχωρώντας πολύ γρήγορα στην παραγραφή και «δένει τα χέρια» στους εισαγγελείς. Είναι αναγκαίο, τόνισε να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ προστασίας και ασυλίας.
Ο βουλευτής επεσήμανε, ότι το Ποτάμι ήταν από την αρχή και είναι υπέρ της σύστασης της προανακριτικής επιτροπής από τη στιγμή που ανέκυψε το θέμα, καθώς είναι μονόδρομος να προχωρήσει η έρευνα. Σημείωσε, όμως, ότι οι 10 κάλπες της διαδικασίας αποπροσανατολίζουν, καθότι δεν έχουμε κατηγορούμενους, αλλά η ολομέλεια αποφασίζει για τη σύσταση της επιτροπής, και ότι επίσης υπάρχει το ενδεχόμενο να προκύψουν στην πορεία και άλλα πρόσωπα. «Θα ξαναστήνουμε κάλπες στη Βουλή;» διερωτήθηκε.
Κλείνοντας την ομιλία του, σχολίασε πως η προανακριτική είναι δίκοπο μαχαίρι, καθώς μπορεί να αποκαλύψει την εμπλοκή κάποιων προσώπων, αλλά μπορεί να αποκαλύψει και τη μεθόδευση ή την ανικανότητα χειρισμών από την κυβέρνηση. Όμως το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να αφήσουμε την αμφιβολία να αιωρείται.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Συζητάμε σήμερα για τη σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης (προανακριτικής) για 10 πολιτικά πρόσωπα, που αναφέρθηκαν από προστατευόμενους μάρτυρες στο θέμα των παράνομων πρακτικών της φαρμακευτικής εταιρίας Novartis στην Ελλάδα.
Το σκάνδαλο Novartis είναι υποσύνολο ενός μεγαλύτερου σκανδάλου, αυτό της φαρμακευτικής δαπάνης στη χώρα μας. Αποκαλύφθηκε επειδή η Novartis μπήκε στο ρουθούνι των Αμερικάνων (καθότι ανταγωνίστρια αμερικάνικων εταιριών) και σε αυτά τα πράγματα από την άλλη μεριά του Ατλαντικού δεν αστειεύονται. Μεταξύ πολλών χωρών ήταν και η χώρα μας.
Υπάρχουν λοιπόν τρία ζητήματα: Το πρώτο - και σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου- είναι η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη που εκτοξεύτηκε στην χώρα (υπάρχει άλλωστε η εξεταστική επιτροπή που το διερευνά). Κυρίως το διάστημα 2001-2010 από 1.3% του ΑΕΠ η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη πήγε στο 2.2% (από 2 δις σε 5 δις) και τώρα χάρη στις περικοπές των μνημονίων έχει ξαναπέσει στα 2 δις με το clawback και το rebate).
Και ειλικρινά θα πρέπει να μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ πότε είχε δίκιο: όταν έκλαιγε που μειώθηκε η φαρμακευτική δαπάνη από το 2010 και μετά από τα κακά μνημόνια ή τώρα που κλαίει και οδύρεται για την εκτόξευση της φαρμακευτικής δαπάνης από το 2001 στο 2010;
Το δεύτερο είναι οι πρακτικές της NOVARTIS που εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Πρακτικές προώθησης, χρηματισμός, αθέμιτος ανταγωνισμός δωροδοκίες σε ιατρούς, στελέχη ίσως και πολιτικούς. Υπάρχει ζήτημα που πρέπει να διερευνηθεί, άλλωστε δεν είναι μόνο ελληνικό θέμα (στην Αμερική έχει αναλάβει το FBI).
Και πρέπει ως χώρα να ζητήσουμε αποζημιώσεις για τη ζημιά που προκάλεσαν αυτές οι πρακτικές στα δημόσια ταμεία.
Το τρίτο είναι η κυβερνητική μεθόδευση που θέλει να αποκομίσει πολιτικά οφέλη εντάσσοντάς το στον πολιτικό της σχεδιασμό.
Και βέβαια εδώ, η διάκριση των εξουσιών γίνεται το πιο σύντομο ανέκδοτο, όπως και το τεκμήριο της αθωότητας.
Περαστικός μας λέτε ο κ. Τζανακόπουλος από τον Άρειο Πάγο στις 5 Φεβρουαρίου, «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους» αποφαίνεται ο κ. Παπαγγελόπουλος, «Με εντολή Πρωθυπουργού έρχεται το θέμα στη Βουλή…» είπε ο κ. Κοντονής, ο κ. Πολλάκης φαίνεται να γνωρίζει ποιοι είναι οι προστατευόμενοι μάρτυρες ως μη όφειλε.
Και αν δεν φτάνουν αυτά υπάρχουν κάποια ερωτήματα που αφήνουν υπόνοιες για μεθόδευση:
Γιατί δεν ήρθαν από την πρώτη στιγμή στη Βουλή αμελλητί (από τον Νοέμβριο 2017 που ξεκίνησαν οι καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων) και περίμεναν το συγκεκριμένο timing. Γιατί δεν κλήθηκε ο βασικός μάρτυρας κ. Φρουζής να καταθέσει; Πώς γίνονται αποδεκτά τα λογικά άλματα που κάνουν οι μάρτυρες.
Δεν αναφέρονται απλώς και μόνο σε γεγονότα αλλά βγάζουν συμπεράσματα που είτε εμπλέκουν είτε απεμπλέκουν πρόσωπα. «ο Α μάλλον τα πήρε, δεν μπορεί να ήταν λιγότερο από τόσα, ήταν φίλος του Β, άρα και ο Β πρέπει να τα πήρε, ο Γ αποκλείεται να ήξερε…» κλπ.
Αν έχουν παραγραφεί τα αδικήματα (όπως λέει η πρόταση) τι θα κάνει η προανακριτική;
Η πρόταση λέει ότι η επιτροπή θα εξετάσει αν η δωροδοκία/δωροληψία έγιναν στα πλαίσια των καθηκόντων τους ή όχι.
Δηλαδή θα τους στείλουμε στο ειδικό δικαστήριο αν έχουμε υποψίες ότι δωροδοκήθηκαν για κάτι εκτός των υπουργικών καθηκόντων;
Και τι μπορεί να είναι αυτό;
Μια μετάθεση στρατιώτη ή μια καλή συστατική για το Master Chef και το Dancing with the stars;
Υπάρχει δωροληψία χωρίς να συνδέεται με τα υπουργικά καθήκοντα. Μην κοροϊδευόμαστε…
Τέλος, γιατί ο κ. Κουρουμπλής δεν είναι μαζί με τους 10 εφόσον υπήρχε στο παραπεμπτικό;
Έκριναν με την πρόταση τους οι συνάδελφοί του ότι δεν φταίει για την μη τιμολόγηση του 2015, αλλά έφταιγε η τρόικα.
Πώς έβγαλαν αυτή τη γνωμάτευση και δεν έβγαλαν αντίστοιχα συμπεράσματα για τους άλλους;
Γιατί στο κάτω κάτω στερούν από τον κ. Κουρουμπλή τη δυνατότητα να το ισχυριστεί και να το αποδείξει ο ίδιος;
Το είπαμε από την αρχή. Όλα στο φως.
Όλα στο φως όμως δεν σημαίνει όλοι στα μανταλάκια και ας αποδείξουν ότι δεν είναι ένοχοι, όπως είπε προχθές ο κ. Κοτζιάς.
Όλα στο φως σημαίνει μεθοδική έρευνα χωρίς να εμπλέκονται αντισυνταγματικά τα πολιτικά πρόσωπα στο έργο της δικαιοσύνης.
Όλα στο φως σημαίνει ότι αναζητείται η ζημιά που προκάλεσε η εταιρία στο Δημόσιο και ζητούνται οι ανάλογες αποζημιώσεις.
Όλα στο φώς σημαίνει ότι δεν αρκείται η δικαιοσύνη σε ασαφείς καταθέσεις προστατευόμενων μαρτύρων.
Όλα στο φώς δεν σημαίνει υπονόμευση της έρευνας με την πολιτική ποδηγέτησή της
Όλα στο φώς σημαίνει και οι ευθύνες των μη πολιτικών προσώπων (γιατροί, υπηρεσιακοί κλπ) να αποδοθούν όπου υπάρχουν, χωρίς εκκωφαντικές σιωπές, αλλά με διάθεση αυτοκριτικής από τα συλλογικά τους όργανα.
Και συνάδελφοι της συμπολίτευσης το «Όλα στο φως» να το θυμηθείτε και όταν έρθει στη Βουλή η δικογραφία για τα βλήματα του κ. Καμμένου στη Σαουδική Αραβία. Δεν μπορεί το «όλα στο φως» να είναι «όλα στο δικό μας φως». Δεν υπάρχει:«διαφάνεια στα φάρμακα, αλλά όχι στα βλήματα»!
Πρέπει από την υπόθεση αυτή να αντλήσουμε και διδάγματα.
Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών (το άρθρο 86 του Συντάγματος) είναι από τα πρώτα που θα πρέπει να αναθεωρηθούν.
Προστατεύει τους υπουργούς. προχωρώντας πολύ γρήγορα στην παραγραφή και δένει τα χέρια στους εισαγγελείς, όταν πέσουν σε πολιτικό πρόσωπο.
Πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ προστασίας και ασυλίας.
Και να σας πω ένα σχετικό παράδειγμα από το χώρο του αθλητισμού.
Το ντόπινγκ δέχτηκε ισχυρό πλήγμα όταν άρχισε να αυξάνεται ο χρόνος παραγραφής και να κρατούν τα δείγματα για 8 χρόνια.
Και έχουμε αρκετά παραδείγματα αθλητών που με νέες πιο εξελιγμένες μέθοδοι ανάλυσης, βρέθηκε ότι είχαν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών, και τους αφαιρέθηκαν μετάλλια.
Κλείνει η αθλητική παρένθεση.
Ήμασταν από την αρχή και είμαστε υπέρ της σύστασης της λεγόμενης προανακριτικής επιτροπής από τη στιγμή που ανέκυψε το θέμα.
Εδώ που φτάσαμε είναι μονόδρομος να προχωρήσει η έρευνα.
Ένας προβληματικός νόμος και μια προβληματική (για να μην πω διάτρητη) διαδικασία έχουν κρεμάσει στα μανταλάκια 10 ανθρώπους.
Και οι 10 κάλπες της διαδικασίας αποπροσανατολίζουν.
Δεν έχουμε κατηγορούμενους, αποφασίζουμε για τη σύσταση της επιτροπής.
Και μπορεί στην πορεία να προκύψουν και άλλα πρόσωπα.
Θα ξαναστήνουμε κάλπες στη Βουλή;
Πάντως βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση των 10, αυτό που θα ήθελα θα ήταν να συγκροτηθεί η επιτροπή, να προχωρήσει η έρευνα έτσι ώστε να αποκαλύψω τη μεθόδευση ή την ανικανότητα χειρισμού (και δεν ξέρω ποιο από τα δύο είναι χειρότερο).
Γιατί η προανακριτική είναι δίκοπο μαχαίρι, κόβει και από τις δυο μεριές. Μπορεί να αποκαλύψει την εμπλοκή κάποιων προσώπων, αλλά μπορεί να αποκαλύψει και τη μεθόδευση ή την ανικανότητα χειρισμών.
Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να αφήσουμε την αμφιβολία να αιωρείται.
Γι’ αυτό εμείς το λέμε εκ των προτέρων: Αν θέλετε να κάνετε μια fast track προκαταρκτική απλώς για το ταρατατζούμ και στη συνέχεια, όπως στην περίπτωση Παπαντωνίου, πείτε «συγνώμη, παραγραφή». Δεν θα παίξουμε αυτό το παιχνίδι.
Θα ζητήσουμε η προανακριτική να κάνει ουσιαστικά τη δουλειά της, καλώντας τους μάρτυρες κλειδιά να καταθέσουν και να κρίνουμε. Κανονική λοιπόν προανακριτική και όχι μαϊμού, απλώς και μόνο για να αιωρούνται υποψίες που κάνουν τοξική την πολιτική ατμόσφαιρα.
Σε μία κανονική χώρα με ένα σοβαρό πολιτικό σύστημα αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να συζητάμε:
για τις προκλήσεις στο Αιγαίο και το επιχειρούμενο γκριζάρισμα περιοχών από τον ανατολικό μας γείτονα, τις συμμαχίες που θα έπρεπε να κτίσουμε και τα ανταλλάγματα για τις παροχές μας βλ. Σούδα (χωρίς συμμαχίες είμαστε ευάλωτοι), τις διαπραγματεύσεις για το Σκοπιανό, τις οικονομικές αναταράξεις και την πορεία του ομολόγου, την διαπραγμάτευση για το χρέος, την διαπραγμάτευση για την 4η αξιολόγηση.
Αυτά τα πράγματα θα έπρεπε να έχουμε κλειστεί σε ένα δωμάτιο και να συζητάμε για τη βέλτιστη εθνική πολιτική. Αυτά σε μία κανονική χώρα.
Δυστυχώς όμως, εδώ στην Ελλάδα κανονικότητα είναι ο εμφύλιος.
Ο διχασμός, η πόλωση.
Με αυτά θρέφεται το σύστημα, αλλά δυστυχώς αφήνει νηστικούς τους Έλληνες.
Και το δίδυμο αδελφάκι της πόλωσης είναι ο λαϊκισμός.
Που τον ταΐζουν αβέρτα οι σύγχρονοι Αλκιβιάδηδες, μέχρι ο λαϊκισμός να τους φάει και αυτούς.
Εν κατακλείδι εδώ που φτάσαμε η προκαταρκτική εξέταση πρέπει να προχωρήσει.
Όχι όμως σαν τη σουπιά που αφήνει μελάνι, να θολώσει τα νερά και φεύγει, αλλά να πάει ως το τέλος.
Έτσι ώστε να γίνει διερεύνηση, τόσο της περίπτωσης της Novartis, όσο και της περίπτωσης της πολιτικής εργαλειοποίησής της.
