Ομιλία του Σπύρου Λυκούδη στη Βουλή στη συζήτηση για τα μέτρα που προκύπτουν από την δεύτερη αξιολόγηση
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Εδέησε η κυβέρνηση να κλείσει τη διαβόητη δεύτερη αξιολόγηση μετά από 15 μήνες εμφανίζοντας την συνεχή διαπραγμάτευση με τον εαυτό της ως «πολιτική διαπραγμάτευση» με τους δανειστές. Το τίμημα αυτής της καθυστέρησης είναι βαρύτατο. Ο λογαριασμός ανέβηκε πάρα πολύ ψηλά και δεν τον ισορροπεί η εφεύρεση των «αντιμέτρων».
Καμία πρόταση αντιμέτρων δεν μπορεί να αντισταθμίσει την τεράστια αφαίμαξη μέσω επαχθών μέτρων που έχουν γονατίσει και γονατίζουν τους πολίτες και την ελληνική οικονομία. Πολλώ μάλλον που αυτά τα αντίμετρα θα τεθούν σε εφαρμογή, αν τεθούν, υπό την αίρεση μιας μεγαλύτερης ακόμα αφαίμαξης. Δεν είναι παρά ένα ηρεμιστικό για εσωκομματική κατανάλωση απέναντι σε ένα μνημόνιο επαχθέστερο όλων των προηγούμενων.
Το βασικό ερώτημα παραμένει και η κυβέρνηση δεν το έχει απαντήσει, διότι δεν μπορεί να το απαντήσει: Γιατί έπρεπε να χαθούν άλλα δυόμιση με τρία χρόνια για να βρεθούμε εκεί όπου βρισκόμασταν στα τέλη του 2014 και με απώλειες δισεκατομμυρίων. Χάθηκαν 10 δις. από το ΑΕΠ. Ξεκινάμε από χαμηλότερη βάση και δεν είναι μόνο αυτό. Τα 10 δις. δεν χάθηκαν εφάπαξ. Έχουν μόνιμο χαρακτήρα στο διηνεκές, ως προεξοφλημένες απώλειες εισοδήματος.
Ο Παναγιώτης Τσακλόγλου, καθηγητής στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, υπολογίζει ότι το κόστος αυτό υπερβαίνει, σύμφωνα με πολύ μέτριους υπολογισμούς, τα 100 δις ευρώ. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι η μισή περίπου από την αύξηση του ΑΕΠ επιστρέφει στο Δημόσιο μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων αλλά και εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, γίνεται αμέσως αντιληπτή η τεράστια απώλεια δημοσιονομικών εσόδων και η συνακόλουθη ζημιά στο ύψος του χρέους.
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος έχει μιλήσει για 86 δις και ο κ. Ρέγκλιν, διοικητής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Σταθερότητας για 100δις.
Το κόστος για τη χώρα από τις πολιτικές που βιώνουμε ανήλθε σε ιλιγγιώδη ύψη.
Τόσο στοίχησαν οι κατά συρροή απάτες ή αυταπάτες (δεν έχει σημασία πια) του κ. Τσίπρα. Θα τις πληρώνουμε για χρόνια ακόμα πολύ ακριβά.
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,
Αντιλαμβάνεται κανείς το πρόβλημα, το τέχνασμα και το αδιέξοδο για την κυβέρνηση σήμερα.
1-Το πρόβλημα είναι πως η διάψευση της λαϊκιστικής επαγγελίας και η τεράστια απογοήτευση, ο θυμός και η οργή που προξένησε χρειάζεται να χαλιναγωγηθούν για να μην επέλθει η πλήρης πολιτική και εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιλαμβάνομαι πόσο βαρύ κι ασήκωτο είναι το φορτίο για τους βουλευτές της συμπολίτευσης που βαπτίζουν το κρέας ψάρι και καταπίνουν τη γλώσσα τους χωρίς ίχνος όταν, αυτοί οι κάποτε υπήρξαν λαλίστατοι κήρυκες της Γης της Επαγγελίας.
2-Το τέχνασμα έγκειται στο γεγονός της διαπραγματευτικής «λεβεντιάς» που περιφέρεται πλέον σαν τα λείψανα αγίων για προσκύνημα για να καταδείξει τα «μεγάλα θαύματα» που επέτυχε. Που δεν είναι τίποτα άλλο από νέα επαχθή βάρη για τους πολίτες.
Είστε εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα είτε να πιείτε το πικρόν τούτο ποτήριον μέχρι το τέλος είτε να εγκαταλείψετε την εξουσία.
Επιλέγετε το πρώτο. Καλά κάνετε με προφανή όμως συνέπεια.
Άλλη λύση δεν έχετε.
Μόνοι σας διαπραγματευθήκατε, μόνοι σας κλείσατε την συμφωνία, μόνοι σας θα την ψηφίσετε.
Από λυσσώδεις αντι-μνημονιακοί έχετε μεταβληθεί σε κυνικούς διαχειριστές των δικών σας Μνημονίων.
Είναι όλα τα μέτρα αποκλειστικά δικό σας «επίτευγμα». Αποκλειστική σας ιδιοκτησία και είναι μάταιο να αναζητείτε συνενόχους και συνεργούς. Δεν θα τους βρείτε.
3- Το αδιέξοδο προκύπτει από τη διαπίστωση ότι η κυβέρνηση ξέμεινε από αφήγημα και «εχθρούς». Οι πρώην «εχθροί» έγιναν τώρα επισήμως «σοβαροί» και «ανοιχτόμυαλοι». Αλλά αυτό όμως σε τίποτα δεν εμποδίζει να καταγγέλλεται η αντιπολίτευση ως «πράκτορας» των «εχθρών» στους οποίους η κυβέρνηση πλέον ομνύει και στηρίζεται.
Το άκρον άωτον της υποκρισίας και της κατασκευασμένης παράνοιας για τους αφελείς.
Κυρίες και Κύριο Συνάδελφοι,
Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για το αιματηρό πρωτογενές πλεόνασμα. Είναι όμως αμφίβολο αν είναι διατηρήσιμο και σε κάθε περίπτωση επιτεύχθηκε με λάθος μείγμα πολιτικής, με μεγαλύτερη λιτότητα από τους ίδιους θιασώτες της αντι-λιτότητας.
Σε κίνδυνο φτώχειας βρίσκεται πλέον το 1/3 του πληθυσμού. Το 22% αντιμετωπίζει σοβαρές υλικές στερήσεις.
Οι εισοδηματικές ανισότητες διευρύνονται.
Πρόσφατη έρευνα της «ΔιαΝέοσις» έδειξε ότι το 13,6% του πληθυσμού, κάπου 1.5 εκ. άτομα ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.
Η εργασιακή ζούγκλα οργιάζει.
Το 40% των νέων συμβάσεων εργασίας είναι μερικής απασχόλησης.
Οι μισθοί στην Ελλάδα είναι υψηλότεροι μόνο από αυτούς της Πορτογαλίας και των χωρών του πρώην «υπαρκτού».
Κύριος οίδε πόσοι εργαζόμενοι πληρώνονται στην ώρα τους, πόσοι εκβιάζονται, πόσοι δεν δηλώνονται.
Η ανεργία, ιδιαίτερα στην ηλικιακή ομάδα των 15-24 ετών ανέρχεται στο 48%.
Ο ΕΦΚΑ κλονίζεται πριν καν στεριώσει. Δεκάδες χιλιάδων δικαιούχων σύνταξης και εφάπαξ περιμένουν στην ουρά χρόνια.
Ακόμα και οι πωλήσεις τροφίμων έχουν μειωθεί κατά 15% από τις αρχές του 2017 ενώ οι τιμές τους ανέβηκαν. Προφανώς ως κυβερνητικό αντίμετρο απέναντι στην παχυσαρκία.
Κυρίες και Κύριο Συνάδελφοι,
Η συγκυβερνώσα αριστεροδεξιά, εκτός των άλλων, έχει διαπράξει δυο πολύ σοβαρά εγκλήματα, με την πολιτική έννοια του όρου.
Το πρώτο είναι η περαιτέρω απαξίωση συλλήβδην του πολιτικού συστήματος και των πολιτικών, εφόσον «ο κανείς» αναδεικνύεται επίμονα το πρώτο κόμμα σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης. Παλαιοκομματικοί μέθοδοι, εποικισμός και κομματισμός του κράτους, νέα διαπλοκή, προσπάθειες ελέγχου και φίμωσης κάθε αντίθετης και κριτικής φωνής, ολοκληρωτική προπαγάνδα. Τα ίδια όπως και οι άλλοι. Και επαίρονται γι αυτό!!
Το δεύτερο είναι το αντι-ευρωπαϊκό ρεύμα το οποίο οι κυβερνώντες με την πολιτική τους έχουν ενισχύσει σε επικίνδυνο βαθμό. Τη δαιμονοποίηση όλων αυτών των χρόνων της Ευρώπης θα την πληρώσουμε ακριβά.
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,
Η πολιτική αντιπαράθεση ας είναι και σήμερα-αύριο σκληρή όσο παίρνει. Τελικά όμως είναι εθνική ανάγκη να υπερβούμε από τον διχαστικό λόγο, την πόλωση.
Να χαρτογραφήσουμε τον Οδικό Χάρτη για την έξοδο από την κρίση.
Να οικοδομήσουμε το μέλλον με νέα υλικά και στη βάση των μεγάλων συγκριτικών πλεονασμάτων που έχουμε, συμπορευόμενοι με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης.
Αν με ρωτήσει κάποιος αν είμαι αισιόδοξος για μια τέτοια πορεία θα πω ΟΧΙ.
Γιατί η κυβέρνηση έχει δυστυχώς παγιδευτεί στο λάκκο που η ίδια έσκαψε. Το πρόβλημά της είναι ότι δεν μπορεί να ζήσει το μύθο της παρά μόνο επιμένοντας στις αδιέξοδες πολιτικές της.
Και η αξιωματική αντιπολίτευση νομίζω πως δεν θα αντιληφθεί την πολιτική στειρότητα και στη νέα φάση που θα μπούμε, της μονότονης επανάληψης του αιτήματος των εκλογών και του «φύγετε εσείς να έρθουμε εμείς»
Νομίζω ότι στην επόμενη περίοδο η χώρα χρειάζεται ισχυρές πολιτικές αναταράξεις, μεγάλες αλλαγές που θα αφορούν στο σύνολο του πολιτικού συστήματος.
Τις εύχομαι
Σας ευχαριστώ πολύ.
