«Ο προϋπολογισμός προβλέπει ανάπτυξη 2.7%, που έχουμε να δούμε από το 2008 ή το 2007. Μια δεκαετία η χώρα δεν έχει δει ανάπτυξη αυτής της τάξης και αναρωτιέται κανείς τι είναι αυτό που μέσα σε ένα χρόνο θα εκτινάξει την ανάπτυξη στο 2,7%. Ο προϋπολογισμός προβλέπει, επίσης, αύξηση της ιδιωτικής δαπάνης κατά 1,8%. Τα νοικοκυριά που θα πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος από τα 2,5 πρόσθετα δισεκατομμύρια τα φετινά, που έχουν πληρώσει άλλα τόσα πέρυσι, θα αυξήσουν την κατανάλωση, θα αρχίσουν να αγοράζουν αυτοκίνητα, παντελόνια, θα βγαίνουν για διασκέδαση. Τα ίδια νοικοκυριά. Όπως, επίσης, δεν βλέπουμε με ποιον τρόπο θα αυξηθούν κατά 10% οι ιδιωτικές επενδύσεις στην Ελλάδα. Πάλι οι ίδιοι επιχειρηματίες, νοικοκυριά, οι οποίοι κυριολεκτικά ισοπεδώνονται από τη φορολογία, όπως λένε οι ίδιοι και όπως βλέπουμε όλοι στην καθημερινή μας ζωή, θα αυξήσουν τις επενδύσεις. Πόθεν; Πώς; Είναι ένα ερώτημα που επίσης δεν απαντάται», τόνισε ο κ. Μπαργιώτας, βουλευτής Λάρισας με το Ποτάμι, κατά τη συζήτηση επί του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2017 στην Ολομέλεια της Βουλής.
Σχολιάζοντας τις αποφάσεις του Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου σχετικά με το ελληνικό χρέος, επεσήμανε ότι «είναι μια θετική είδηση σε ψυχολογικό κυρίως επίπεδο, πολύ μικρή βέβαια για τα επόμενα τέσσερα, πέντε χρόνια. Για να καταλαβαίνουμε, όμως, τι λέμε για το χρέος, το 1970 –σαράντα πέντε χρόνια πίσω- ο ομιλών δεν είχε πάει καν στο νηπιαγωγείο. Από τότε έπεσε η χούντα, μπήκαν οι Τούρκοι στην Κύπρο, υπήρξαν δύο πετρελαϊκές κρίσεις και, για να μην πολυλογώ, έγιναν διάφορα, εκ των οποίων το σημαντικότερο ήταν ότι έχουμε αλλάξει μέχρι και νόμισμα σε σαράντα πέντε χρόνια. Έτσι, για να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας, καλά θα είναι να βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Είναι μια μικρή ρωγμή στο τοίχος της άρνησης της διαπραγμάτευσης του χρέους η οποία χαιρετίζεται. Η λογική όμως της μετάθεσης της ρύθμισης του χρέος για το 2060, είναι αυτή του παραδείσου: νήστευε σήμερα και κάποια στιγμή στο μέλλον ενδεχομένως οι απόγονοί σου θα αμειφθούν».
Κλείνοντας την τοποθέτησή του, αναφέρθηκε στις προβλέψεις του προϋπολογισμού για την Υγεία και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι φέρνει έναν ανεδαφικό προϋπολογισμό. «Στους προϋπολογισμούς της υγείας όχι απλώς δεν αυξάνεται τίποτα αλλά μειώνεται κατά 200 εκατομμύρια η επιχορήγηση στον ΕΟΠΥΥ. Υπάρχει μια ωραιότατη παράγραφος εκεί που αξίζει κανείς να τη διαβάσει. Είναι άσκηση ωραίων ελληνικών πραγματικά. Κάνει το άσπρο μαύρο. Κόβουμε 200 εκατομμύρια από τον ΕΟΠΥΥ, αλλά θα έχει ακριβώς τις ίδιες επιδόσεις με πέρυσι, θα έχει και πλεόνασμα, αρκεί –λέει στην παρακάτω παράγραφο- να αποδοθούν οι κρατήσεις από τα ταμεία. Ευχαριστώ πολύ! Τα τελευταία πέντε χρόνια που υπάρχει ο ΕΟΠΥΥ, το πρόβλημα είναι ότι τα ταμεία εισπράττουν για την υγεία και δεν το αποδίδουν, γιατί δεν μπορούν να δώσουν συντάξεις. Γιατί αυτό θα αλλάξει φέτος»;
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της ομιλίας:
Τον λόγο έχει ο κ. Κωνσταντίνος Μπαργιώτας από το Ποτάμι.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτός είναι ο δεύτερος πλήρης προϋπολογισμός που καταθέτει αυτή η Κυβέρνηση. Τον εφιάλτη του 2015 με τις αναθεωρήσεις και τις αλλαγές πολιτικής μάλλον δεν θέλει να το θυμάται κανένας, από ό,τι καταλαβαίνω. Εγώ πάντως δεν θέλω, αλλά νομίζω ότι ούτε και η Κυβέρνηση θέλει. Εν πάση περιπτώσει, αυτός είναι ο δεύτερος ολοκληρωμένος προϋπολογισμός. Όπως είπε ήδη προηγουμένως η κ. Κονιόρδου, είναι περίπου στα ίδια με τον προηγούμενο και στη φιλοσοφία του και στα πατήματά του και στη λογική του.
Βρισκόμαστε στο κατώφλι του κλεισίματος της αξιολόγησης, όσον αφορά τη συγκυρία και μένει μια πολύ σημαντική –κατά τη γνώμη μου- ρύθμιση, που είναι η αποδοχή των βραχυπρόθεσμων μέτρων του ESM για το χρέος, το οποίο έχει σημαντική επίπτωση. Είναι μια θετική είδηση σε ψυχολογικό κυρίως επίπεδο, πολύ μικρή βέβαια για τα επόμενα τέσσερα, πέντε χρόνια. Κάποια στιγμή γύρω στο 2060 θα προσφέρει μια μικρή ανακούφιση στον προϋπολογισμό.
Αλλά για να καταλαβαίνουμε τι λέμε για το χρέος, που δεν θέλω να υποτιμήσω την αξία της είδησης, το 1970 –σαράντα πέντε χρόνια πίσω- ο ομιλών δεν είχε πάει καν στο νηπιαγωγείο. Από τότε έπεσε η χούντα, μπήκαν οι Τούρκοι στην Κύπρο, υπήρξαν δύο πετρελαϊκές κρίσεις και, για να μην πολυλογώ, έγιναν διάφορα, εκ των οποίων το σημαντικότερο ήταν ότι έχουμε αλλάξει μέχρι και νόμισμα σε σαράντα πέντε χρόνια. Έτσι, για να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας, καλά θα είναι να βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους βάση.
Είναι μια μικρή ρωγμή στο τοίχος της άρνησης της διαπραγμάτευσης του χρέους η οποία χαιρετίζεται, αλλά νομίζω ότι υπάρχουν πολύ σημαντικότερα πράγματα να κάνουμε και να δούμε από την αξιολόγηση που έρχεται τις επόμενες μέρες από το να πανηγυρίζουμε και να κορδακιζόμαστε για ένα χρέος το οποίο παραμένει εξαιρετικά σημαντικό.
Αυτό που έχει διαφορετικό από το 2016 ο σημερινός Προϋπολογισμός είναι το αυξημένο πρωτογενές πλεόνασμα. Έχει λίγο παραπάνω από το τριπλάσιο πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 σε απόλυτους αριθμούς. Από 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2016 σε περίπου 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2017. Είναι 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ τα φορομπηχτικά του μέτρα. Σύμπτωσις μάλλον, αλλά το άθροισμα βγαίνει ακριβώς. Ίσως πρόκειται περί συμπτώσεως.
Και υπάρχει και η επίγνωση ότι το 2018, 2019, 2020 και ενδεχομένως μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 2020 τα πλεονάσματα θα είναι 3,5% σε απόλυτους σημερινούς αριθμούς και με την ανάπτυξη υπολογίζουμε γύρω στα 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ με 7 δισεκατομμύρια ευρώ για χρόνια. Αυτό είναι το κυρίως βάρος για τον Προϋπολογισμό.
Έτσι, λοιπόν, ο προϋπολογισμός του 2017 ξεκινάει με μια θεμελιώδη δυσχέρεια η οποία είναι αντικειμενική. Δεν λέω ότι την επιδίωξε κανένας, αλλά είναι εκεί. Είναι το πρωτογενές πλεόνασμα και η επίγνωση του 2018 και 2019.
Οφείλω να παρατηρήσω ότι αυτή η περίφημη διαπραγμάτευση της Κυβέρνησης εξακολουθεί να παράγει μαργαριτάρια, ενάντια στη θέληση και τις διακηρύξεις της Κυβέρνησης για χαμηλά πλεονάσματα κλπ. Μαζί με τους πανηγυρισμούς που είδαν τις προηγούμενες μέρες για το χρέος το 2060 εισάγει λίγο πολύ τη λογική του παραδείσου: νήστευσε σήμερα και κάποια στιγμή στο μέλλον ενδεχομένως οι απόγονοί σου θα αμειφθούν. Δεν νομίζω ότι είναι οικονομική πολιτική αυτή.
Για να εξισορροπήσει, λοιπόν, αυτό το πρωτογενές πρόβλημα που υπάρχει η Κυβέρνηση έχει κάνει δυο πράγματα. Το πρώτο είναι μια θεμελιώδης παραδοχή στον προϋπολογισμό. Αναφέρει ανάπτυξη 2,7%. Έχουμε να δούμε τέτοια ανάπτυξη από το 2008 ή το 2007. Δεν θυμάμαι πότε η Νέα Δημοκρατία εκτροχίασε εντελώς την οικονομία, για να μπούμε σιγά-σιγά στα μνημόνια, αλλά ήταν κάπου εκεί. Μια δεκαετία η χώρα δεν έχει δει ανάπτυξη αυτής της τάξης και αναρωτιέται κανείς τι είναι αυτό που μέσα σε ένα χρόνο θα εκτινάξει την ανάπτυξη στο 2,7%. Ουσιαστικά ένα 3% από την αρνητική ύφεση που κλείνει το 2016. Μακάρι.
Θα εκτιναχθούν οι εξαγωγές, λέει η εκτίμηση της αιτιολογικής έκθεσης. Θα το αφήσω στην άκρη με ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό, γιατί είναι μια πολύπλοκη κατάσταση. Ήδη τα στοιχεία από το προσχέδιο στο σχέδιο και οι εκτιμήσεις για το 2016 αλλάζουν κάθε τρεις μήνες. Κάποια στιγμή θα δούμε γιατί ενδεχομένως οι εξαγωγές δεν εκτινάσσονται, παρ’ όλο που έχει αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα.
Κυρίως, όμως, λέει ο προϋπολογισμός, θα υπάρχει αύξηση της ιδιωτικής δαπάνης κατά 1,8%. Τα νοικοκυριά που θα πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος από τα 2,5 πρόσθετα δισεκατομμύρια τα φετινά, που έχουν πληρώσει άλλα τόσα πέρυσι, θα αυξήσουν την κατανάλωση, θα αρχίσουν να αγοράζουν αυτοκίνητα, παντελόνια, θα βγαίνουν για διασκέδαση. Τα ίδια νοικοκυριά.
Θα τα βγάλουν από τα στρώματα, είπε κάποιος συνάδελφος του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί δεν τα έβγαλαν πέρυσι και θα τα βγάλουν φέτος; Αν τα έχουν στα στρώματα, τι είναι αυτό που θα τους κάνει να τα βγάλουν σήμερα; Έχουμε κανένα καινούριο μέτρο; Καμία καινούρια αστυνομία που θα ελέγχει τα στρώματα; Γιατί κίνητρα για να τα βγάλουν από τα στρώματα εγώ δεν είδα.
Όπως δεν είδα με ποιον τρόπο θα αυξηθούν κατά 10% οι ιδιωτικές επενδύσεις στην Ελλάδα. Πάλι οι ίδιοι επιχειρηματίες, νοικοκυριά, οι οποίοι κυριολεκτικά ισοπεδώνονται από τη φορολογία, όπως λένε οι ίδιοι και όπως βλέπουμε όλοι στην καθημερινή μας ζωή, θα αυξήσουν τις επενδύσεις. Πόθεν; Πώς; Είναι ένα ερώτημα που επίσης δεν απαντάται.
Τι λέει το Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο στην ευγενική διπλωματική του γλώσσα στη σχετική έκθεση; Λέει ότι η αύξηση με ρυθμό 2,7% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος αξιολογείται ως αρκετά αισιόδοξη. Αυτό είναι μια διπλωματική διατύπωση. Δεν θα πω τι λέει η Moody’s και τα διεθνή πρακτορεία, γιατί αυτοί, ως γνωστόν, είναι εκπρόσωποι τους διαόλου και δεν τους παίρνουμε υπόψη μας. Είναι εξ ορισμού εναντίον της πατρίδος.
Το ίδιο το Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο τι λέει; Λέει ότι η πολιτική σταθερότητα είναι ο ένας παράγοντας για να επιτευχθεί ανάπτυξη στην περιοχή πράγμα που σημαίνει –για να μην πω τίποτα άλλο- ότι ο Πρωθυπουργός οφείλει να μην απειλεί την κοινοβουλευτική του ομάδα με εκλογές κάθε τρεις και λίγο όταν ζορίζεται. Αυτό θα πει ένας από τους παράγοντες που χρειάζονται για να καλλιεργηθεί πολιτική σταθερότητα.
Τι άλλο λέει; Το σημαντικότερο: Σταδιακή άρση των περιορισμών των capital controls. Ούτε γι’ αυτό άκουσα τίποτα. Ούτε καμία πρόβλεψη ότι θα γίνει κάτι θεαματικό μέσα στο 2017. Δεν πρόκειται να γίνει. Δεν μπορεί να γίνει. Γιατί η επιστροφή των καταθέσεων στα προ του 2015 επίπεδα είναι μια προϋπόθεση και η άλλη είναι ο μηδενισμός του ELA, που η Κυβέρνηση το 2015 τον εκτόξευσε από τα 5 δισεκατομμύρια, στα 95 δισεκατομμύρια και τώρα προσπαθεί να τον χαμηλώσει.
Τι άλλο έκανε η Κυβέρνηση εκτός από τη θεμελιώδη παραδοχή του 2,7%; Έχει ένα δεύτερο σημείο. Φόρους, φόρους, φόρους: 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ καινούριους φόρους συν την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών.
Δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα περίμενε κανείς, έστω και σ’ αυτή τη δημοσιονομική ασφυξία, να προσπαθήσει να αλλάξει την ισορροπία, υπέρ τουλάχιστον των άμεσων φόρων, που είναι μακράν δικαιότεροι. Εκτοξεύεται στο 1,30 ο λόγος. Είναι ο χειρότερος που έχει παρατηρηθεί στη χώρα τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Μ’ αυτή τη συνταγή πολύ δύσκολα μπορεί να βγει ο Προϋπολογισμός. Οι δαπάνες του Δημοσίου όχι απλώς δεν έχουν αγγιχθεί, όχι απλώς φαίνεται ότι σε ένα ονομαστικό 78 εκατομμύρια θα υπάρχει περιστολή. Στην πραγματικότητα θα είναι πολύ μεγαλύτερη η δαπάνη, γιατί πέρυσι με την εισηγητική του ιδίου νομοσχεδίου λέει ότι από 5 δισεκατομμύρια ξέφυγαν στα 5,6 δισεκατομμύρια. Αν πέρυσι ξέφυγαν οι κρατικές δαπάνες, οι δημόσιες δαπάνες, οι καταναλωτικές δαπάνες του Δημοσίου, εκτός της μισθοδοσίας, κατά 10%, προφανώς κάτι ανάλογο θα γίνει και φέτος.
Θα εκμεταλλευθώ την ανοχή του Προέδρου για να μιλήσω για ένα λεπτό μόνο για την υγεία, γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου. Η κατάσταση είναι ασφυκτική και το ξέρουμε όλοι. Στους προϋπολογισμούς της υγείας όχι απλώς δεν αυξάνεται τίποτα αλλά μειώνεται κατά 200 εκατομμύρια η επιχορήγηση στον ΕΟΠΥΥ.
Υπάρχει μια ωραιότατη παράγραφος εκεί που αξίζει κανείς να τη διαβάσει. Είναι άσκηση ωραίων ελληνικών πραγματικά. Κάνει το άσπρο μαύρο.
Θα γίνει, λέει, ο ΕΟΠΥΥ, θα βελτιωθεί, θα, θα, κ.λπ. Του κόβουμε 200 εκατομμύρια, αλλά θα έχει ακριβώς τις ίδιες επιδόσεις με πέρυσι, θα έχει και πλεόνασμα, δεν θα έχει ζημιά, κ.λπ., αρκεί –λέει στην παρακάτω παράγραφο- να αποδοθούν οι κρατήσεις από τα ταμεία. Ευχαριστώ πολύ! Τα τελευταία πέντε χρόνια που υπάρχει ο ΕΟΠΥΥ το πρόβλημα είναι ότι τα ταμεία εισπράττουν για την υγεία και δεν το αποδίδουν, γιατί δεν μπορούν να δώσουν συντάξεις. Γιατί θα αλλάξει φέτος;
Πιθανότατα αυτό που θα αλλάξει φέτος είναι ότι θα περιοριστεί η δαπάνη για τα φάρμακα με τον γνωστό τρόπο «πονάει χέρι, κόβει κεφάλι». Και αυτό που άρχισε να διαχέεται και θα ήθελα πραγματικά να το ακούσω να διαψεύδεται, είναι ότι θα υπάρξει έλεγχος και περιορισμός της πρόσβασης των ασφαλισμένων σε ιδιώτες γιατρούς, πράγμα που σημαίνει ότι ανασταίνεται το παλιό καλό ΙΚΑ, όπου για να μπορέσεις ως ασφαλισμένος του ΙΚΑ ή του ΟΓΑ να δεις γιατρό, έπρεπε να παρακαλάς στα ιατρεία του ΙΚΑ για μια σφραγίδα ή για μια συνταγή. Γιατί αυτό σημαίνει σε απλά ελληνικά και στην απλή ελληνική πραγματικότητα, αυτό το πράγμα που διαχέεται και διαβάζω στον Τύπο. Και πραγματικά θέλω να ακούσω να διαψεύδεται.
«Όσο για τα νοσοκομεία και για το ΠΕΔΥ, είναι σταθεροί οι προϋπολογισμοί». Ψεύδος! Οι προϋπολογισμοί είναι πολύ χειρότεροι για τον απλούστατο λόγο ότι όλοι ξέρουν, όλοι ξέρουμε όσοι παροικούμε στην Ιερουσαλήμ, ότι οι προϋπολογισμοί του 2016 δεν εκτελέστηκαν. Τελείωσαν τον Οκτώβριο. Όλοι ξέρουμε πως όλα τα μεγάλα νοσοκομεία βάζουν να το πω απλά φάρμακα και υλικά για να δουλέψουν Νοέμβριο και Δεκέμβριο έναντι χρεώσεων που θα γίνουν μόλις ανοίξουν οι κωδικοί του 2017.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είναι έτσι.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Έτσι είναι, κύριε Παπαδόπουλε, και το ξέρετε καλά. Το ξέρετε πάρα πολύ καλά και μπορώ να πω και ονόματα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Παρακαλώ ολοκληρώστε τη σκέψη σας, κύριε Μπαργιώτα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Με αυτόν τον τρόπο οι πραγματικοί προϋπολογισμοί για το 2017 είναι μικρότεροι. Η δαπάνη η οποία έχει εκτιναχθεί και τίναξε τα πάντα στον αέρα είναι τα καινοτόμα φάρμακα που μπήκαν πέρυσι από την πίσω πόρτα στους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων και τα οποία δεν πρόκειται να ελεγχθούν γιατί δεν έχει γίνει τίποτα. Πραγματικά, εκτός από λόγια και φασαρία και μπαλώματα, δεν έχουμε δει τίποτα άλλο. Αν υπάρχουν πραγματικά, κύριε Παπαδόπουλε –και υπάρχουν και ξέρετε καλά ότι υπάρχει νοσοκομείο που έχει οργανόγραμμα 110% πλήρωσης σε νοσηλευτικό προσωπικό…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κύριε Μπαργιώτα, σας παρακαλώ κλείστε την ομιλίας σας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Αν υπάρχουν τέτοια προβλήματα και πλέκουν οι νοσηλευτές, αλλάξτε, μεταρρυθμίστε το σύστημα. Είσαστε οι άνθρωποι οι οποίοι σταθήκατε μπροστά, ως συνδικαλιστές, σε κάθε αλλαγή στο σύστημα υγείας όλα αυτά τα χρόνια. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Αν υπάρχουν νοσηλευτές που κάθονται ή μονάδες που σχολάζουν, είναι καιρός να τις αλλάξετε. Αλλά σε αυτό το επίπεδο, δεν έχουμε δει τίποτα. Μόνο την αναστολή της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και την παραπομπή της στις καλένδες.
Σας ευχαριστώ.
