Συνέντευξη με μία νέα, όμορφη και πολλά υποσχόμενη δικηγόρο που έκανε την εμφάνισή της στην πολιτική σκηνή της χώρας ως υποψήφια στον Νομό Ηρακλείου με την πολιτική παράταξη "Το Ποτάμι". Η Μαρία Δαμανάκη μόλις στα 27 της χρόνια αποδεικνύει πως η νέα γενιά μπορεί να δώσει ένα δυναμικό παρών στη χώρα μας και να σταθεί αντάξια των δυσμενών συνθηκών που διάγουμε.
Τι είναι αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με την πολιτική;
Η πολιτική ασχολείται καθημερινά μαζί σου.Εσύ γιατί όχι με αυτήν;
Γιατί επέλεξες το Ποτάμι για να πολιτευτείς;
Η επιλογή του πολιτικού χώρου στον οποίο θα εμπλακείς αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο οραματίζεσαι τη διακυβέρνηση του τόπου σου. Το Ποτάμι για μένα ήταν μονόδρομος, ως ο χώρος εκείνος που συνδυάζει τον σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό, τις μεταρρυθμίσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα με την αξιοπρέπεια,τη λογική και τη φρεσκάδα. Αν με ρωτάς ποια θεωρώ τα μεγαλύτερα ατού του - τα οποία πλαισιώνουν το πολιτικό του πρόσημο - αυτά είναι η συνέπεια και το παραταξιακό ήθος.
Πώς βλέπεις το μέλλον της Ελλάδας;
Αν δεν ήμουν αισιόδοξη,δεν θα παρέμενα στην Ελλάδα,ειδικά σε μια τέτοια συγκυρία όπως η σημερινή. Και εμμένω στην αισιοδοξία, όχι γιατί αγνοώ τις δυσκολίες - οι εύκολες λύσεις έχουν εκλείψει προ πολλού άλλωστε- αλλά γιατί καθημερινά συναντώ ανθρώπους που μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες, τους ίδιους προβληματισμούς και την ίδια λαχτάρα για αλλαγή, είτε αυτό μεταφράζεται στους συνοδοιπόρους μου στο Ποτάμι, στους συναδέλφους στον επαγγελματικό μου χώρο, στις παρέες μου, σε άτομα που τυχαίνει να συναναστραφώ. Εφόσον υπάρχει αυτός ο πυρήνας -μικρός ή μεγάλος - που αντιστέκεται στη φθορά, μπορώ να ελπίζω σε ένα μέλλον πιο κοντά στα κυβικά μας,πιο κοντά σε αυτό που μας αρμόζει.
Τι είναι αυτό που λείπει από την Ελλάδα;
Συλλογικό πνεύμα, συνεργασία, διάθεση για ριζικές τομές σε επίπεδο εθνικό. Μας περισσεύουν φυσικά οι συντεχνίες και η εμμονή στα πάσης φύσεως κεκτημένα, οπότε μικρό το κακό.
Είσαι Πρόεδρος της νεολαίας του Ποταμιού.Τι θα συμβούλευες τους νέους;
Συνήθως,οι συμβουλές εκφέρονται από άτομο υπέρτερο σε εμπειρία και γνώση. Προτιμώ λοιπόν το "ενθαρρύνω" για να απευθυνθώ σε συνομηλίκους μου. Παιδιά, είμαστε η πιο μορφωμένη,η πιο ταξιδεμένη γενιά που έχει γνωρίσει η χώρα ως σήμερα. Ας ενεργοποιηθούμε, οι καιροί δεν μας δίνουν την πολυτέλεια να κρατάμε τα προσόντα και τη δύναμη μας για εσωτερική κατανάλωση. Ας ασχοληθούμε συνειδητοποιημένα με την πολιτική είτε ως ψηφοφόροι,είτε ως υποψήφιοι. Να αποκρυσταλλώσουμε άποψη για το πώς φανταζόμαστε το μέλλον και να δράσουμε βάσει αυτής,ορθώνοντας ανάστημα στο δημόσιο λόγο. Μέσω των εδράνων, μέσω της ψήφου, μέσω της ακτιβιστικής μας δράσης, μέσω του εθελοντισμού.
Ποιες είναι οι δυσκολίες δημιουργίας μιας κεντροαριστερής παράταξης με την συνένωση των κομμάτων του χώρου;
Η συνεργασία στην Ελλάδα είναι μια έννοια ελαφρώς δαιμονοποιημένη. Δεν το συναντάμε μόνο στην πολιτική. Ακόμη και επαγγελματικά, έχουμε μάθει να στήνει ο καθένας το δικό του μαγαζάκι και να περιχαρακώνεται σε αυτό ανεξαρτήτως δυνατοτήτων, αποτελεσματικότητας, ανταγωνισμού. Άρα ποια η λύση; Συνεργασία άνευ όρων; Προφανώς και όχι. Απαραίτητο στοιχείο σε κάθε συνεργασία είναι η συμφωνία σε βασικές αρχές μεταξύ των μερών, οι κοινές αξίες και η διάθεση για δουλειά. Αν καταλήξεις σε αυτά τότε ναι, υπάρχουν ισχυρές πιθανότητες επιτυχίας. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι οι συνεργασίες μπορούν να λάβουν χώρα όχι μόνο προεκλογικά αλλά και κοινοβουλευτικά. Στην ψήφιση ή την καταψήφιση νομοσχεδίων, στην στήριξη κοινοβουλευτικών θέσεων, στο αντιπολιτευτικό έργο.
Πώς θα χαρακτήριζες τη σημερινή κυβέρνηση;
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για παραδοσιακή κυβέρνηση. Είναι ένα ιδιότυπο μόρφωμα με αριστερά και ακροδεξιά χαρακτηριστικά - η κοινωνική ανθρωπολογία θα το έβρισκε εξαιρετικά ενδιαφέρον, είμαι σίγουρη - που συντάχθηκαν σε συνασπισμό με σκοπό την κατάληψη της καρέκλας. Αν κάτι αποστρέφομαι, αυτό είναι ο λαϊκισμός, η ασυνέπεια και η εκμετάλλευση της ελπίδας. Διακυβέρνηση αλλοπρόσαλλη, καταστροφική, διχαστική σε μία χώρα στο χείλος του γκρεμού. Αν έπρεπε να καταλήξω σε δύο λέξεις αυτές θα ήταν πολιτική αλητεία.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας που την κρατάει πίσω σε μια πραγματική αλλαγή;
Κατηγορηματικά η νοοτροπία. Ακόμη και αν γνωρίζαμε ότι σε ένα μήνα από τώρα ξεκινάμε απαλλαγμένοι από τα οικονομικά βαρίδια του παρελθόντος (πρόσφατου και παλαιότερου),θα καταλήγαμε πάλι σύντομα σε οριακό σημείο. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν ανώδυνες λύσεις. Χρειάζεται σοβαρή δουλειά και αλλαγή γενιάς.
Η πολιτική και οι πολιτικοί στην Ελλάδα έχουν αποκτήσει κακή φήμη.Πού οφείλεται και πώς μπορεί να αλλάξει;
Σκάνδαλα, έλλειψη κατάρτισης και οράματος, κοινωνική αναλγησία, οι βασικότεροι παράγοντες που συντελούν στην κακή φήμη των πολιτικών προσώπων. Και κάπου εδώ μπαίνει ο κυρίαρχος λαός. Οι πολιτικοί δεν μας επιβάλλονται άνωθεν, από κάποια θεία δύναμη.Τους εκλέγουμε εμείς. Τα τινά είναι δύο.Ή τόσα χρόνια υφήρπαζαν με τερτίπια την ψήφο μας τα λάθος άτομα ή αυτοί που επιλέγαμε ήταν -και λυπάμαι που το λέω- ο καθρέφτης μας. Πιθανότατα ισχύουν και τα δύο σε ένα βαθμό.
Πρώτο βήμα λοιπόν να αποδεχτούμε ότι φέρουμε ευθύνη για τις επιλογές μας και άρα για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Επόμενο βήμα να ψηφίζουμε συνειδητοποιημένα. Και κυρίως, να ψηφίζουμε. Αν απέχεις,μην έχεις και πολλές αξιώσεις.
Περίπου το 40-45% των πολιτών απέχει από τη διαδικασία των εκλογών. Πού οφείλεται και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Παρότι μας αφορά όλους,η πολιτική διαχείριση των τελευταίων ετών έδωσε την εντύπωση ότι η πολιτική είναι υπόθεση των λίγων. Οι κομματικοί μηχανισμοί είναι εν πολλοίς μπετοναρισμένοι, η γλώσσα παραμένει ξύλινη, στην εξουσία εναλλάσσονται τα ίδια συμφέροντα,η διάθεση ότι δεν υπάρχουν υγιείς επιλογές και ενδεχόμενο αλλαγής είναι διάχυτη. Να μην ξεχνάμε όμως ότι η χαρά των καθεστώτων, αυτό στο οποίο οφείλουν τη διατήρηση τους, είναι η αδράνεια. Όπως ανέφερα και προηγουμένως, όταν επιτρέπεις να αποφασίζει για λογαριασμό σου ένα περιορισμένο τμήμα του πληθυσμού, πρέπει να είναι έτοιμος να δεχτείς και τις συνέπειες. Σε μεγάλο βαθμό λοιπόν η αντιμετώπιση θα έρθει από την προσωπική ενεργοποίηση του πολίτη για ανατροπή των κακώς κειμένων
Ποιον πολιτικό - Έλληνα ή μη - θεωρείς αξιόλογο ή έχεις ως πρότυπο;
Επιχειρώντας μια ακροβασία μεταξύ διαφορετικών προσωπικοτήτων, καταλήγω ότι με γοητεύουν ιδιαίτερα πολιτικοί που ανέλαβαν σε περιόδους κρίσης όπως ο Frankin D. Roosevelt, το όραμα των Founding Fathers, η διάθεση για ριζική αναδιάρθρωση του Ελευθερίου Βενιζέλου,η συνέπεια του Νέλσον Μαντέλα, το κοινωνικό προφίλ του Μπάρακ Ομπάμα.
Θεωρώντας ότι είσαι υπέρ της διατήρησης και ενίσχυσης της Ε.Ε., πιστεύεις ότι η υιοθέτηση Ευρωσυντάγματος είναι θετικός παράγοντας και γιατί;
Προσωπικά θεωρώ αδιαπραγμάτευτη την παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ανάγκη από κοινού χάραξης στρατηγικής εντός αυτής ως βασικός εταίρος. Παρόλα αυτά, τη δεδομένη στιγμή είναι νωρίς για να μιλήσουμε για πολιτική ολοκλήρωση μέσω υιοθέτησης Ευρωσυντάγματος σε μία ένωση στους κόλπους της οποίας αυξάνεται ο ευρωσκεπτικισμός. Για να μιλήσω με όρους εμπορικούς, όταν η πελατεία σου αμφισβητεί το προϊόν σου και δεν σε στηρίζει οικονομικά στον ίδιο βαθμό όπως παλαιότερα, είναι ρίσκο να κάνεις επιχειρηματικό άνοιγμα. Για να έχει νόημα ξανά η συζήτηση περί καθιέρωσης μιας Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης, πρωτεύουσα είναι η καταπολέμηση των ευρωσκεπτικιστικών φωνών στους ευρωπαϊκούς λαούς αλλά και η εμφύσηση νέας πνοής στο ευρωπαϊκό ιδεώδες από τους πολιτικούς του διαχειριστές. Όταν μιλάμε για Ευρωσύνταγμα επανερχόμαστε στη λογική των συνεργασιών. Και αυτό γιατί, για να καταλήξουν τα συμβαλλόμενα μέρη σε ένα κείμενο που θα τα δεσμεύει, απαιτείται consensus. Αλλά μήπως η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι ιδρυτικές της συνθήκες είναι κάτι διαφορετικό από αυτό;
Πηγή: yannidakis.net
