Ο βουλευτής Αττικής του Ποταμιού Γ. Μαυρωτάς, τοποθετούμενος κατά τη συζήτηση στην ολομέλεια του νομοσχεδίου «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις» σχολίασε ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο με αποσπασματικές διατάξεις για τα νοσοκομεία και την περίθαλψη, την πρόνοια, την ενισχυτική διδασκαλία, το Ανοικτό Πανεπιστήμιο όπως και άλλες σκόρπιες διευθετήσεις.
Η βασική προτεραιότητα για το κυβερνητικό έργο θα έπρεπε να είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας, για να υπάρχουν πόροι για ανθρωπιστικά μέτρα, κάτι που δεν αναφέρεται πουθενά στο νομοσχέδιο. «Πρώτα να παράξουμε, ώστε να υπάρχουν πόροι, για να στηρίξουμε τους αδύναμους κι όχι να δούμε πώς θα μοιράσουμε την απελπισία που παράγεται από την απραξία», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Μάλιστα, ο βουλευτής του Ποταμιού χαρακτήρισε το νομοσχέδιο ως «νομοσχέδιο Inception», καθώς είναι δαιδαλώδες και προσπαθεί –όπως και στην ομώνυμη ταινία- να εμφυτεύσει μια ιδέα: την ιδέα ότι βοηθάει τους αδύναμους μέσα από μπερδεμένα όνειρα που στο νομοσχέδιο είναι μπερδεμένα άρθρα.
Εστιάζοντας στις διατάξεις για την Παιδεία, αναφέρθηκε πρώτα στο θέμα της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης το οποίο, όπως είπε, η κυβέρνηση φέρνει κάτι μη βιώσιμο, πολύ γενικό και αόριστο. Είναι, όπως είπε, ένα πυροτέχνημα δήθεν κοινωνικής ευαισθησίας, που αφήνει περιθώρια για ένα γόνιμο περιβάλλον σε ρουσφέτια.
Στο θέμα του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ), ο κ. Μαυρωτάς επέκρινε το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαιωνίζει το προσωρινό καθεστώς με τη διορισμένη Διοικούσα Επιτροπή, αντί να ξεκινήσει τις διαδικασίες των εκλογών Συγκλήτου. Κι ενώ σε άλλες περιπτώσεις υπερασπιζόταν το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, θεωρώντας μάλιστα ότι αυτό παραβιάζεται ακόμα κι από τα εκλεγμένα Συμβούλια Ιδρύματος, εδώ κάνει τα στραβά μάτια. «Φαίνεται το αυτοδιοίκητο ταυτίζεται με το ΣΥΡΙΖοδιοίκητο», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στο άρθρο 30 ο κ. Μαυρωτάς καυτηρίασε την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποψιλώσει από αρμοδιότητες τα Συμβούλια Ιδρύματος των Πανεπιστημίων, παραθέτοντας και τη σχετική τροπολογία, που κατέθεσε το Ποτάμι, η οποία όμως δεν γίνεται δεκτή από την κυβέρνηση.
Τέλος, αναφέρθηκε και στην τροπολογία για τα τμήματα ένταξης, λέγοντας ότι η τροπολογία δημιουργεί συνθήκες απορρύθμισης στις σχολικές μονάδες και ότι, ενώ η φιλοσοφία είναι σωστή, η εφαρμογή γίνεται άτσαλα.
Κλείνοντας, ανέφερε ότι παρά τον τίτλο του νομοσχεδίου η κυβέρνηση δεν προσπαθεί να επιταχύνει το κυβερνητικό έργο, αλλά να επιβραδύνει την κοινωνική απογοήτευση.
Συμπλήρωσε ότι ο χρόνος κυλάει εναντίον της χώρας και η ολιγωρία σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια έχουν κόστος, παραπέμποντας στην αύξηση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης στο 10%. Χαρακτηριστικά τόνισε ότι «Αν το σχέδιο είναι να φύγουν όλες οι δημιουργικές δυνάμεις από τη χώρα και να μείνουν μόνο οι ψηφοφόροι σας, σας πληροφορώ ότι το σχέδιο το πάτε καλά…».
Ο βουλευτής του Ποταμιού έκλεισε την ομιλία του, λέγοντας ότι μόνο η επικοινωνία στην οποία ρίχνει όλο της το βάρος η κυβέρνηση δεν αρκεί, χρειάζεται και στοιχειώδης ικανότητα, κάτι που δυστυχώς δεν βλέπουμε.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Ευχαριστώ διπλά, κυρία Πρόεδρε.
Συζητάμε ένα νομοσχέδιο με τίτλο «Μέτρα επιτάχυνσης του κυβερνητικού έργου» και περιεχόμενο κάποιες αποσπασματικές διατάξεις για τα νοσοκομεία και την περίθαλψη, την πρόνοια, την ενισχυτική διδασκαλία, το Ανοικτό Πανεπιστήμιο κι άλλες σκόρπιες διευθετήσεις.
Κατά τη γνώμη μου, το κυβερνητικό έργο θα έπρεπε να έχει ως προτεραιότητα πώς θα αρχίσει η χώρα να παράγει. Αν γίνει αυτό, θα βρεθούν και οι πόροι για τη στήριξη των αδύναμων ομάδων, που είναι η απούσα προϋπόθεση, ο μεγάλος απών από το παρόν νομοσχέδιο.
Βλέποντας, λοιπόν, τον τίτλο θα περίμενε κάποιος να δει μέτρα για τη διευκόλυνση επενδύσεων, τη στήριξη μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τον εκσυγχρονισμό του δημοσίου και τον περιορισμό της σπατάλης, την πάταξη της φοροδιαφυγής, της γραφειοκρατίας, του λαθρεμπορίου, το άνοιγμα των επαγγελμάτων κ.λπ. Αντί αυτών, ως επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου βλέπουμε ένα ξαναζεσταμένο φαγητό. Καλό ως πρόθεση, αλλά όχι και επιτάχυνση.
Εγώ δεν θα πω το συγκεκριμένο νομοσχέδιο «νομοσχέδιο κουρελού», αλλά νομοσχέδιο inception. Δεν ξέρω πόσοι έχετε δει την ομώνυμη ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν. Στην ταινία, λοιπόν, αυτή ο πρωταγωνιστής -τον παίζει ο Ντι Κάπριο- προσπαθούσε να εμφυτεύσει ιδέες στο μυαλό άλλων μέσα από τα όνειρα, όνειρα μπερδεμένα μέσα σε άλλα όνειρα, όπως άρθρα μπερδεμένα μέσα σε άλλα άρθρα. Μπερδεμένο έργο με δυσνόητη πλοκή, όπως και το νομοσχέδιο που προσπαθεί να εμφυτεύσει την ιδέα του ότι με αυτό στηρίζουμε τους αδύναμους. Αναγκαίο αυτό, βέβαια, ιδιαίτερα όταν η πολιτική κατενάτσιο της Κυβέρνησης παράγει ολοένα και περισσότερους αδύναμους στους ήδη αρκετούς.
Πρώτα, λοιπόν, πρέπει να παραγάγουμε και μετά να δούμε πώς αυτό θα το μοιράσουμε, όχι πώς θα μοιράσουμε την απελπισία που παράγεται από την απραξία και την ολιγωρία.
Στην ομιλία θα ασχοληθώ κυρίως με τα θέματα της παιδείας του νομοσχεδίου, ξεκινώντας από το άρθρο 26 για την αντισταθμιστική εκπαίδευση. Ο θεσμός αυτός, βέβαια, υπάρχει από το ’82, αλλά λειτούργησε με προβλήματα και αποσπασματικά.
Και τώρα, όμως, δεν δημιουργείται ένα βιώσιμο σύστημα. Για τα γυμνάσια και τα λύκεια είναι πολύ γενικό και αόριστο, απλώς ένα πυροτέχνημα κοινωνικής ευαισθησίας: Ποιοι μαθητές θα μετέχουν, πότε θα γίνονται τα μαθήματα, ποιος είναι ο ελάχιστος αριθμός ανά τάξη για τα υφιστάμενα τμήματα, πώς θα καταργείται ένα τμήμα στη μέση της χρονιάς, αφού έχει ήδη αρχίσει να λειτουργεί και τι θα γίνει με τους καθηγητές.
Ενώ για τα κέντρα κράτησης και τους οργανισμούς θεραπείας το άρθρο φαίνεται σαφές και μελετημένο και μπράβο –μην λέτε ότι δεν λέω καλές κουβέντες-, για τα γυμνάσια και τα λύκεια είναι τόσο ασαφές που δημιουργεί υποψίες για βόλεμα και ρουσφέτια. Λέει ότι η στελέχωση θα γίνεται από μόνιμους εκπαιδευτικούς ή αναπληρωτές πλήρους ωραρίου που δεν συμπληρώνουν το υποχρεωτικό ωράριο διδασκαλίας ή από προσωρινούς αναπληρωτές και ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς ή και από υπερωρίες. Με τι κριτήρια προτεραιότητας; Η αξιολόγηση των δομών πού είναι; Γιατί λείπει; Η κοστολόγηση πού είναι; Γιατί δεν υπάρχει στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους; Προχειρότητα ή μελετημένη απροσδιοριστία, ώστε να δημιουργούνται προσδοκίες και περιβάλλον γόνιμο για ρουσφέτια;
Το άρθρο 28 αναφέρεται στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο, το οποίο έχει την τιμητική του στο νομοθετικό έργο της Κυβέρνησης. Υπάρχουν διατάξεις γι’ αυτό σε δυο-τρία νομοσχέδια, σε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και επιπλέον και σε τροπολογίες. Κατ’ αρχήν, λοιπόν, ο ορισμός της χαοτικής νομοθέτησης, άσχετα με το περιεχόμενο.
Ας πάω, όμως, και στο περιεχόμενο, στην ουσία. Όταν η Κυβέρνηση διαρρηγνύει τα ιμάτια της για το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, συνεχίζει να διορίζει διοικούσα επιτροπή για το ΕΑΠ, αποφεύγοντας να ξεκινήσει τις διαδικασίες εκλογής οργάνων. Η όποια διορισμένη διοικούσα επιτροπή, ειρήσθω εν παρόδω, έχει να αποφασίσει για πολλά στρατηγικά και ουσιαστικά θέματα του Ανοικτού Πανεπιστημίου.
Θυμάμαι τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει ανέβει στα κάγκελα για τα συμβούλια ιδρύματος, που τα μέλη τους είναι εκλεγμένα εκεί, ότι τάχα καταστρατηγούν το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων. Διαψεύστηκε βέβαια στο ΣτΕ. Δηλαδή, τώρα οι διοικούσες επιτροπές, που τα μέλη τους είναι όλα διορισμένα, τι κάνουν; Δεν καταστρατηγούν το αυτοδιοίκητο; Ή επειδή τους διορίσαμε εμείς είναι καλά; Εκτός κι αν ταυτίζετε το αυτοδιοίκητο με το «συριζοδιοίκητο».
Πετάει το πυροτέχνημα για την κατάργηση της κλήρωσης, λες και το ΕΑΠ έχει τη δυνατότητα απεριόριστου αριθμού φοιτητών. Όλα τα συστήματα έχουν μια πεπερασμένη δυναμικότητα. Μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τείνει στο άπειρο.
Και ενώ νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα με το νομοθετικό έργο, η Κυβέρνηση πάντα βρίσκει κάτι να μας εκπλήξει. Έχουμε, λοιπόν, την παγκόσμια πρωτοτυπία, την ίδια διάταξη να τη βλέπουμε σε δύο νομοσχέδια. Γιατί; Για να είμαστε σίγουροι ότι την ψηφίσαμε;
Συγκεκριμένα, το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 7 του άρθρου 10 του αρχικού νόμου τροποποιείται και με την παράγραφο 5γ΄ του άρθρου 28 του παρόντος, αλλά και με το άρθρο 45 στο νομοσχέδιο για τη δημόσια διοίκηση, που τέλειωσε στις Επιτροπές και θα έλθει μάλλον την άλλη εβδομάδα στη Βουλή και αφορά τους τρεις Αντιπροέδρους του ΕΑΠ.
Επίσης, ερωτηματικά υπάρχουν και για την τροπολογία με το κέντρο πιστοποίησης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, το e-learning, που συστήνετε στο ΕΑΠ. Ένα τέτοιο κέντρο θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μας, να έχει διαπανεπιστημιακό ή υπερπανεπιστημιακό χαρακτήρα, καθ’ ότι υπάρχουν αρκετά πανεπιστήμια τα οποία έχουν εμπειρία σε πλατφόρμες e-learning και μάλιστα πολύ καλές.
Τέλος, για να τελειώνουμε τα της εκπαίδευσης, στο άρθρο 30 η Κυβέρνηση προχωράει ακόμη μια φορά σε ξήλωμα των αρμοδιοτήτων των Συμβουλίων Ιδρύματος. Ενώ ο ισχύων νόμος 4009/2011 λέει ότι τα Συμβούλια Ιδρύματος είναι τα αρμόδια όργανα για την έγκριση του ετήσιου τακτικού οικονομικού προϋπολογισμού και των τροποποιήσεων του, στο συγκεκριμένο άρθρο δίνεται αποκλειστικά στη Σύγκλητο η αρμοδιότητα μεταφοράς πόρων από τον τακτικό προϋπολογισμό σε εταιρίες διαχείρισης και αξιοποίησης περιουσίας των ιδρυμάτων, για κονδύλια καθαριότητας, φύλαξης και συντήρησης, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία.
Για τον λόγο αυτόν, καταθέσαμε, ως Ποτάμι, τροπολογία, ώστε να υπάρχει και η σύμφωνη γνώμη του συμβουλίου ιδρύματος -συνομολογουμένως όχι παράλογη αυτή η διαδικασία- για να βρούμε τη βέλτιστη λύση μεταξύ ευελιξίας και διαφάνειας. Ο κύριος Υπουργός, όμως, με πληροφόρησε, αφού συμβουλεύτηκε τους αρμόδιους Υπουργούς, ότι η τροπολογία αυτή δεν γίνεται δεκτή.
Τέλος, να πούμε για την τροπολογία για την ειδική αγωγή, όσον αφορά τη λειτουργία των τμημάτων ένταξης. Η τροπολογία αυτή δημιουργεί μάλλον συνθήκες απορρύθμισης στις σχολικές μονάδες. Σωστή φιλοσοφία, υλοποιείται όμως άτσαλα.
Γενικά η εικόνα που έχουμε στο Ποτάμι, στην ειδική αγωγή από τους μάχιμους εκπαιδευτικούς είναι ότι για άλλη μια φορά η στελέχωση των δομών ειδικής αγωγής γίνεται με καθυστέρηση, αλλά και εκπτώσεις σε αναγκαίες ώρες, σε τμήματα και υποστηρικτικές δομές.
Εν κατακλείδι, δεν θέλω να είμαι άδικος με την Κυβέρνηση. Κάνει προσπάθεια. Προσπάθεια, όμως, όχι να επιταχύνει το κυβερνητικό έργο, αλλά να επιβραδύνει την κοινωνική απογοήτευση. Είναι ένα νομοσχέδιο μεγαλόστομο, με ωραίους τίτλους, για να γρατζουνίσει τις συναισθηματικές χορδές της κοινωνίας, αλλά με μικρή επίδραση τελικά στην καθημερινότητα των πολιτών.
Ο χρόνος, όμως, τρέχει και δεν είναι μαζί μας. Και φαίνεται να λιγοστεύουν οι λαγοί στο καπέλο του ταχυδακτυλουργού, όπως και τα γέλια που βγαίνουν από τα τηλεοπτικά «τσαντίρια». Και όπως έχει αποδειχθεί και στο πρόσφατο παρελθόν, η ολιγωρία σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια δεν είναι τσάμπα. Έχει λογαριασμό.
Το 10% της εισφοράς αλληλεγγύης είναι πλέον προ των πυλών, απ’ ό,τι ακούμε. Και αν το σχέδιο είναι να φύγουν όλες οι δημιουργικές και παραγωγικές δυνάμεις από τη χώρα και να μείνουν μόνο οι ψηφοφόροι σας, να σας πληροφορήσω ότι το σχέδιο το πάτε καλά. Η μόνη λεπτομέρεια είναι ότι δεν θα υπάρχουν λεφτά στα κρατικά ταμεία, για να κάνετε παιχνίδι.
Κύριοι της Συμπολίτευσης, επιταχύνετε. Επιταχύνετε, όμως, πραγματικά και όχι μόνο στους τίτλους. Οι Συμπληγάδες κλείνουν επικίνδυνα κι εσείς απλώς λέτε παραμύθια και μοιράζετε καραμέλες στο πλήρωμα.
Το περίφημο, λοιπόν, «παράλληλο πρόγραμμα» είναι τελικά ένα παράλληλο ολόγραμμα ιδεών, ιδεοληψιών και καλών προθέσεων, σαν να έχετε μόνο εσείς το μονοπώλιο της καρδιάς. Δεν φτάνει.
Δεν φτάνει η επικοινωνία. Χρειάζεται και η ικανότητα. Και αν στο θέμα της επικοινωνίας σάς βγάζει κάποιος το καπέλο, στο θέμα της ικανότητας το ξαναβάζει.
Ευχαριστώ πολύ.
