Ομιλία του βουλευτή Λάρισας με το Ποτάμι, Κωνσταντίνου Μπαργιώτα, στην ολομέλεια της βουλής.
«Είμαστε η χώρα junky, η οποία πηγαίνει από εβδομάδα σε εβδομάδα ή από δίμηνο σε δίμηνο, για να πάρει τη δόση, και μόλις παίρνουμε τη δόση ξανακάνουμε εθνικό στόχο την επόμενη δόση. Όραμα, προοπτική θα δούμε μετά από κάποια δόση...». Με το δηκτικό αυτό τρόπο ξεκίνησε την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής ο βουλευτής Λάρισας του Ποταμιού, κ. Κώστας Μπαργιώτας στη συζήτηση του σχεδίου νόμου «Επείγουσες ρυθμίσεις για την Εφαρμογή της Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων». Και συνέχισε «Απλώς, σας καλώ να αναρωτηθείτε τι θα γινόταν έξω από τη Βουλή στην Αθήνα σήμερα, αν με κυβέρνηση οποιουδήποτε άλλου κόμματος και με το ΣΥΡΙΖΑ στην Αντιπολίτευση συνέπιπτε η ανακεφαλαιοποίηση με τους όρους που γίνεται σήμερα, οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας και ο φόρος στο κρασί».
Στηλιτεύοντας την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε «Πού οδήγησε αυτή η πολιτική του επαίσχυντου και επονείδιστου χρέους, της αντιπολίτευσης συνεχώς πάνω στα κάγκελα; Οδήγησε πρακτικά στη μεγέθυνση των προβλημάτων. Σήμερα είναι γραμμένοι σε ένα σημαντικότατο νομοσχέδιο εννέα ομιλητές από τη Συμπολίτευση. Δεν μπορείτε να πολιτεύεστε κρυβόμενοι. Πρέπει να αντιμετωπίσετε την πραγματικότητα. Υπάρχει, βέβαια, πάντα η έντιμη –είναι αλήθεια- στάση του κ. Σακελλαρίδη. Παραιτείσαι και φεύγεις ή μπαίνεις στη λογική να δημιουργήσεις κάτι μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο».
Σε σχέση με τη διάταξη για την επιβολή φόρου στο κρασί τόνισε «Αρχίζετε να δημιουργείτε την αίσθηση ότι κάποιος στο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόβλημα με το οινόπνευμα εν Ελλάδι. Μάλιστα, δεν έχετε πρόβλημα με το οινόπνευμα εν γένει, αλλά με τα ελληνικά οινοπνεύματα, δηλαδή με το τσίπουρο, τις ελληνικές μπύρες και το ελληνικό κρασί. Ακούω ότι θα αλλάξει και θα έρθει ένα ισοδύναμο. Η παράκληση είναι το καινούριο ισοδύναμο να μη θίγει ελληνική παραγωγή».
Τέλος, σε σχέση με τη διάταξη για το claw back ανέφερε «Από αύριο τα νοσοκομεία μπορούν να παραγγέλνουν ό,τι γουστάρουν, ό,τι φάρμακα θέλουν και οι γιατροί θα μπορούν να γράφουν ό,τι θέλουν. Όποιος ξέρει κατ’ ελάχιστον πώς δουλεύουν τα νοσοκομεία, ξέρει ότι δεν μπορεί να γίνει έτσι. Τέτοιες μέθοδοι –εννοώ, φίλτρου οροφής- λειτουργούν στο βαθμό που είναι αναλυμένες και ειδικές. Το «claw back» δουλεύει πολύ καλά ενδεχομένως ως «claw back» στις χημειοθεραπείες, έχοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα να ελέγξεις πώς γίνονται οι χημειοθεραπείες. Όταν το «claw back» είναι για τα νοσοκομεία, αυτό που θα γίνει στην πραγματικότητα –αν εφαρμοστεί, γιατί πολύ αμφιβάλλω- είναι ότι αν σπαταλά χημειοθεραπευτικά ο Ευαγγελισμός, θα την πληρώνουν τα αντιβιοτικά στην Αλεξανδρούπολη ή αντιστρόφως. Οι εταιρίες θα εξαφανίσουν ό,τι φάρμακο εκτιμούν ότι τους κάνει ζημιά και δεν έχουν πλέον κέρδος. Και τη «νύφη» ποιος θα την πληρώσει; Οι ασθενείς που θα πηγαίνουν στο απέναντι φαρμακείο να πάρουν τα φάρμακα, για να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο. Είναι μία πολύ κακή ρύθμιση, με τον τρόπο που εφαρμόζεται. Θα θίξει τους ασθενείς, θα απορυθμίσει τα νοσοκομεία και ενδεχομένως θα κάνει κακό και στην ελληνική παραγωγή. Όμως, το κύριο είναι ότι θα απορρυθμίσει τα νοσοκομεία. Θα πρέπει να αποσυρθεί και να ξανασυζητηθεί. Υπάρχει τρόπος και έχει εφαρμοστεί σε πολλές χώρες, ο κλειστός προϋπολογισμός στα τμήματα με ένα σύστημα κινήτρων και αντικινήτρων για τους γιατρούς που συνταγογραφούν ή υπερσυνταγογραφούν, για τις κλινικές ή τα τμήματα που πάνε να ξεπεράσουν τον προϋπολογισμό τους».
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της απομαγνητοφώνησης:
«Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Θα μπορούσε να είναι μια πανηγυρική συνεδρίαση και όχι μια συνεδρίαση των τριάντα ατόμων, καθώς έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα φαίνεται ότι έχουμε φτάσει κοντά στην επίτευξη του επόμενου εθνικού στόχου που έχει τεθεί από την Κυβέρνηση, που είναι για ακόμη μια φορά και από ακόμα μια Κυβέρνηση η δόση.
Είμαστε η χώρα junky, η οποία πηγαίνει από εβδομάδα σε εβδομάδα ή από δίμηνο σε δίμηνο για να πάρει τη δόση και μόλις παίρνουμε τη δόση ξανακάνουμε εθνικό στόχο την επόμενη δόση να βγάλουμε το μήνα και να δούμε. Όραμα, προοπτική θα δούμε μετά, μετά από κάποια δόση, χωρίς να φαίνεται ποια είναι αυτή.
Στο μεταξύ, ολοκληρώθηκε εν μέσω διθυράμβων η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, από ό,τι φαίνεται, εντελώς υπέρ των ιδιωτικών funds που μπόρεσαν να πάρουν θέση, αφού αποκλείστηκαν οι μικροί μέτοχοι. Το ΤΧΣ φαίνεται ότι χάνει τον έλεγχο και αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι χάνουν κάθε έλεγχο και κάθε προσδοκία στα 40 περίπου δισεκατομμύρια που «επενδύθηκαν» -εντός εισαγωγικών η λέξη- από τα δάνεια που πάρθηκαν τα προηγούμενα χρόνια σε αυτές. Εξαφανίζονται, δεν μένει τίποτα. Το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Η ρευστότητα εξασφαλίζεται; Κανείς δεν μιλάει γι’ αυτό. Όλοι μιλούν για κεφαλαιακές επάρκειες. Η ρευστότητα ίσως θα είναι ο στόχος της επόμενης δόσης. Μπορεί να είναι ο μεγάλος. Ακούμε με πολύ ενδιαφέρον το debate για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, αν θα ήταν καλύτερο ή χειρότερο, αν οι τράπεζες από μόνες τους θα έκαναν κάτι καλύτερο, τον έναν να εγκαλεί τον άλλον.
Ξέρουμε όλοι ότι οι πλειστηριασμοί -για την ακρίβεια, η αναστολή των πλειστηριασμών- είναι ένα πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί. Ήταν ένα πρόβλημα που χρόνιζε και έμπαινε κάτω από το χαλί και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που σιγά-σιγά κάτω από το χαλί έχουν μαζευτεί πολλά, το ασφαλιστικό, η λύση των πλειστηριασμών και πολλά άλλα θέματα.
Οι παλαιοί, ας πούμε, ότι ήταν δέσμιοι -και ήταν- και των μικροπολιτικών συμφερόντων και των προβλημάτων τους, είχαν χρησιμοποιήσει όμως, κύριοι συνάδελφοι, ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό άλλοθι σε ό,τι αφορά την αναστολή των πλειστηριασμών, την αδιάλλακτη στάση του τότε επερχόμενου ΣΥΡΙΖΑ: «Κανένα χέρι…». Δεν θα το ξαναπώ, έχει ειπωθεί τόσες πολλές φορές.
Απλώς, σας καλώ να αναρωτηθείτε τι θα γινόταν έξω από τη Βουλή στην Αθήνα σήμερα, αν με κυβέρνηση οποιουδήποτε άλλου κόμματος και με το ΣΥΡΙΖΑ στην Αντιπολίτευση συνέπιπτε η ανακεφαλαιοποίηση με τους όρους που γίνεται σήμερα, οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας και ο φόρος στο κρασί, γιατί είναι και αυτός μέσα.
Πού οδήγησε, λοιπόν, αυτή η πολιτική, η πολιτική του επαίσχυντου και επονείδιστου χρέους, της αντιπολίτευσης συνεχώς πάνω στα κάγκελα; Οδήγησε πρακτικά, κύριοι συνάδελφοι, στη μεγέθυνση των προβλημάτων. Ως από θεία δίκη, βέβαια, αναγκάζεστε να τα λύσετε και το τραγικό είναι ότι αναγκάζεστε να τα αντιμετωπίσετε μέσα ακριβώς στο πολιτικό πλαίσιο, στο οποίο δρούσαν αυτοί που καταγγέλλατε.
Κάνετε λίγο-πολύ τα ίδια πράγματα και, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, οι πλειστηριασμοί λίγο-πολύ το ίδιο θα γίνονταν από οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν αναλάμβανε τη λύση. Θα γίνονταν λίγο καλύτερα, λίγο χειρότερα, αλλά σίγουρα με τον ίδιο τρόπο. Έρχεστε, λοιπόν, αντιμέτωποι με την πραγματικότητα και τον εαυτό σας, με τον παλαιό σας εαυτό, καθώς αρνείστε ουσιαστικά να αναζητήσετε έναν καινούργιο. Δημιουργούνται, λοιπόν, τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν.
Σήμερα είναι γραμμένοι σε ένα σημαντικότατο νομοσχέδιο, στην αναστολή των πλειστηριασμών και σε άλλες ρυθμίσεις, εννέα ομιλητές από τη Συμπολίτευση. Αυτοί είναι όλοι κι όλοι. Δεν μπορείτε να πολιτεύεστε κρυβόμενοι. Πρέπει να αντιμετωπίσετε την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι αυτή. Λυπάμαι, αλλά ακολουθούν και άλλα νομοσχέδια στο ίδιο πολιτικό πλαίσιο, το παλαιό μνημονιακό σκηνικό. Δεν μπορείτε να τα διαπραγματεύεστε μ’ αυτόν τον τρόπο.
Υπάρχει, βέβαια, πάντα η έντιμη –είναι αλήθεια- στάση του κ. Σακελλαρίδη. Παραιτείσαι και φεύγεις ή μπαίνεις στη λογική να δημιουργήσεις κάτι μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο. Είναι συγκεκριμένο και δεν φθάνει. Θέλει πολιτική περιγραφή. Καλά είναι τα φορομπηχτικά. Μπορεί να είναι και απαραίτητα, αλλά δεν φθάνουν από μόνα τους, ούτε θα λύσουν το πρόβλημα.
Για να περάσω στα δύο θέματα που θέλω να θίξω πολύ γρήγορα, θα έλεγα ότι δεν λύνει το πρόβλημα ο φόρος στο κρασί. Το ένα είναι αυτό, δηλαδή τα οινοπνεύματα. Αρχίζετε να δημιουργείτε την αίσθηση ότι κάποιος του ΣΥΡΙΖΑ είναι πουριτανός και έχει πρόβλημα με το οινόπνευμα εν Ελλάδι. Περάσαμε από το τσίπουρο στις ελληνικές μπύρες και από εκεί στο ελληνικό κρασί. Απλώς, ή έχουμε στερέψει από ιδέες –ο κ. Θεοχάρης έκανε μερικές εναλλακτικές προτάσεις- ή έχετε πρόβλημα με το οινόπνευμα. Μάλιστα, δεν έχετε πρόβλημα με το οινόπνευμα εν γένει, αλλά με τα ελληνικά οινοπνεύματα, δηλαδή με το τσίπουρο, τις ελληνικές μπύρες και το ελληνικό κρασί.
Ακούω ότι αυτό το σκέφτεστε ξανά και ότι θα αλλάξει και θα έρθει ένα ισοδύναμο. Κάποια στιγμή, βέβαια, αυτό το παιχνίδι με τα ισοδύναμα πρέπει να σταματήσει. Όμως, εν πάση περιπτώσει, η παράκληση είναι το καινούργιο ισοδύναμο να μη θίγει ελληνική παραγωγή. Ας θίγει κάτι άλλο. Ας είναι κάτι σαν αυτό που είπε ο κ. Θεοχάρης για τις νταλίκες που περνούν από την Εγνατία δωρεάν χρόνια τώρα. Βρείτε κάτι το οποίο να λειτουργεί χωρίς να θίγει την ελληνική παραγωγή, όπως η λογική με το κρασί.
Το άλλο θέμα που θα ήθελα να θίξω στα επόμενα δύο λεπτά είναι το πολύ ενδιαφέρον άρθρο 15 –έτσι νομίζω ότι αριθμείται μετά την κατάργηση του άρθρου 9, διορθώστε με αν είναι λάθος- το οποίο αφορά το «claw back» στα νοσοκομεία. Είναι μία εξαιρετική ιδέα. Φαίνεται ότι το Υπουργείο Υγείας ανακάλυψε, πρώτο και μόνο, αυτό που έψαχναν από το Μεσαίωνα, δηλαδή το αεικίνητον. Ξέρετε, είναι η μηχανή που δουλεύει χωρίς εξωτερική ενέργεια.
Από αύριο, λοιπόν, τα νοσοκομεία μπορούν να παραγγέλνουν ό,τι γουστάρουν, ό,τι φάρμακα θέλουν και οι γιατροί οι οποίοι καλώς κατηγορούνται ότι υπερσυνταγογραφούν θα μπορούν να γράφουν ό,τι θέλουν, δηλαδή πρωτότυπα, ακριβά, περισσότερα απ’ ό,τι χρειάζονται, γιατί κάποιος στο Υπουργείο ή στον ΕΟΦ –διορθώστε με, αλλά οι πληροφορίες λένε ότι δεν είναι της τρόικας, αλλά ότι ήταν φαεινή ιδέα του ΕΟΦ ή του Υπουργείου- βρήκε το φοβερό κόλπο, δηλαδή να βάζουμε ένα όριο και από εκεί και πέρα το κόστος των φαρμάκων να το πληρώνουν τα μονοπώλια.
Ωραίο! Πάρα πολύ ωραίο και επαναστατικό! Μόνο που δεν έχει δουλέψει έτσι πουθενά στον κόσμο. Με το «έτσι» εννοώ τη μέθοδο που στο χωριό μου λέγεται «χύμα και τσουβαλάτα». Το να βάλεις ένα όριο στα νοσοκομεία και από εκεί και πέρα να πεις «θα κάνω debate», δεν λέει τίποτα. Όποιος ξέρει κατ’ ελάχιστον πώς δουλεύουν τα νοσοκομεία, ξέρει ότι δεν μπορεί να γίνει έτσι. Τέτοιες μέθοδοι –εννοώ, φίλτρου οροφής- λειτουργούν στο βαθμό που είναι αναλυμένες και ειδικές και όσο μικρότερο είναι το παράθυρο, όσο πιο ειδικές είναι, τόσο καλύτερα δουλεύουν.
Το «claw back» δουλεύει πολύ καλά ενδεχομένως ως «claw back» στις χημειοθεραπείες, έχοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα να ελέγξεις πώς γίνονται οι χημειοθεραπείες. Όταν το «claw back» είναι για τα νοσοκομεία, αυτό που θα γίνει στην πραγματικότητα –αν μπορέσει να εφαρμοστεί, γιατί πολύ αμφιβάλλω- είναι ότι αν σπαταλά χημειοθεραπευτικά ο Ευαγγελισμός, θα την πληρώνουν τα αντιβιοτικά στην Αλεξανδρούπολη ή αντιστρόφως. Είναι «κουτουρού», πήγαμε να πάρουμε τα πεντακόσια εξήντα, φέρε τα πίσω.
Δεν έχει κανένα νόημα έτσι. Υπάρχει τρόπος, και έχει εφαρμοστεί σε πολλές χώρες, ο κλειστός προϋπολογισμός στα τμήματα με ένα σύστημα κινήτρων και αντικινήτρων για τους γιατρούς που συνταγογραφούν ή υπερσυνταγογραφούν, για τις κλινικές ή τα τμήματα που πάνε να ξεπεράσουν τον προϋπολογισμό τους.
Για τις εταιρίες που πιάνονται να έχουν κακές τακτικές, κακές πρακτικές, δεν μπορεί να ισχύσει με τον τρόπο που λέμε. Ο Υπουργός θα πρέπει να υπογράφει από το καλοκαίρι κιόλας αφειδώς υπερβάσεις. Εν γνώσει του και εν γνώσει των εταιριών ότι αυτά τα λεφτά δεν θα πληρωθούν ποτέ, οι εταιρίες πολύ λογικά θα εξαφανίσουν ό,τι φάρμακο εκτιμούν ότι τους κάνει ζημιά και δεν έχουν πλέον κέρδος και θα πουν: «δεν έχω, δεν μπορώ να εισάγω, δεν μπορεί να παράγω ούτως ή άλλων». Και τη «νύφη» ποιος θα την πληρώσει; Οι ασθενείς που θα πηγαίνουν, όπως ήδη συμβαίνει και χρόνια συμβαίνει, στο απέναντι φαρμακείο να πάρουν τα φάρμακα για να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο.
Είναι μία πολύ κακή ρύθμιση, με τον τρόπο που εφαρμόζεται. Θα θίξει τους ασθενείς, θα απορυθμίσει τα νοσοκομεία και ενδεχομένως θα κάνει κακό και στην ελληνική παραγωγή. Όμως, το κύριο είναι ότι θα απορυθμίσει τα νοσοκομεία με τον τρόπο που εφαρμόζεται. Θα πρέπει να αποσυρθεί και να ξανασυζητηθεί. Είμαστε υπέρ των φίλτρων και των μέτρων, αλλά να μπορούν να εφαρμοστούν και να έχουν αναλυθεί επαρκώς.
Θα τελειώσω με αυτό, γιατί έχει δίκιο ο κύριος Πρόεδρος που με πιέζει. Κάποτε πρέπει να συζητήσουμε και σοβαρά. Κάποτε πρέπει να ευτυχήσουμε να συζητήσουμε ένα νομοσχέδιο πολιτικής από τον ΣΥΡΙΖΑ για την υγεία. Το τελευταίο πλήρες νομοσχέδιο ήταν του προηγούμενου Υπουργού της Νέας Δημοκρατίας. Έκτοτε δεν έχουμε δει τίποτα. Πρέπει να δούμε πράγματα τα οποία κάπου, όπως άρχισα, όπως ανεβαίνατε στα κάγκελα…Τι θα κάνετε με τα ΚΕΠ; Είναι να εφαρμοστούν το 2017. Τι θα κάνετε με τις αξιολογήσεις; Θα καταργήσετε την ΕΣΑΑ; Θα κάνετε συγχωνεύσεις στα νοσοκομεία; Έχετε πολιτική αντιμετώπισης του προβλήματος της κρίσης;
Ευχαριστώ».
Κωνσταντίνος Μπαργιώτας - Λάρισας
