Με το Μνημόνιο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την υπογραφή του κ. Τσίπρα που συζητάμε σήμερα και καλούμαστε να ψηφίσουμε φτάνουμε σε ένα σημαντικό ΟΡΟΣΗΜΟ στη μεταπολιτευτική πολιτική πορεία της χώρας.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
ΟΡΟΣΗΜΟ με πολλαπλές και έκδηλες πολιτικές σηματοδοτήσεις και συμπεράσματα:
- Ότι η οικονομική κρίση, οι ανεύθυνες, τραγικές διαχρονικές κυβερνητικές πολιτικές, η πολιτική συμπεριφορά και οι εν γένει παθογένειες του πολιτικού συστήματος, της οικονομίας και της κοινωνίας μας οδήγησαν στην χρεοκοπία και στα Μνημόνια, κι όχι το αντίστροφο.
- Ότι η αντι-μνημονιακή απάτη κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Αποτέλεσε μια κίβδηλη, ψευδή και επικίνδυνα διχαστική πολιτική διαχωριστική γραμμή, επιζήμια για τα εθνικά συμφέροντα. Καλλιέργησε την ανευθυνότητα, το μίσος, τον απύθμενο και ακατανόητο αντι-ευρωπαϊσμό και αντι-δυτικισμό, την άλλη όψη του νομίσματος, υπό τα ηχηρά χειροκροτήματα της Λεπέν, του Φαράζ και του πολιτικού συνονθυλεύματος που επιδιώκει τη διάλυση της Ευρώπης. Τροφοδότησε τη «Συμμορία της Δραχμής». Το τίμημα ήταν πανάκριβο και το πληρώνουν σήμερα για μια ακόμη φορά τα πιο αδύναμα και ανυπεράσπιστα κοινωνικά στρώματα.
- Ότι κάποιος «άλλος» δρόμος ήταν δήθεν εφικτός. Δεν υπήρχε, όμως, παρά μόνο στη φαντασία των αιθεροβαμόνων αλλά δυστυχώς και στο σχέδιο και την προοπτική πολιτικών δυνάμεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ. ‘Ένας δρόμος γεωπολιτικής απομόνωσης, οικονομικής εξαθλίωσης και πολιτικού ολοκληρωτισμού με τον οποίο, δυστυχώς, φλερτάριζαν, μέχρι την τελευταία στιγμή, ο εθνικός μας νάρκισσος με τη γηγενή και αλλογενή παρέα του υπό τις ευλογίες και την κάλυψη του ίδιου του πρωθυπουργού καθώς και οι διάφορες αριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
- Ότι οι καθεστωτικές και ολοκληρωτικές νοοτροπίες και πρακτικές υπονομεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και θέτουν σε κίνδυνο τη φιλελεύθερη κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, τη διαρκέστερη και ασφαλέστερη στη νεότερη ιστορία μας.
- Ότι η δήθεν «σκληρή» διαπραγμάτευση δεν ήταν παρά μια επικοινωνιακή φούσκα που έσκασε με πάταγο. Τόσο «σκληρή» μάλιστα που έφερε χειρότερα, χείριστα αποτελέσματα κι ένα κατά πολύ αυξημένο δημόσιο χρέος. Η κυβερνητική ανικανότητα μεταμφιέστηκε έντεχνα σε «ηρωισμό». Επιλέχθηκε προπαγανδιστικά από τους κυβερνώντες το «πέσαμε σαν ήρωες» μήπως και εξαπατηθεί πάλι η κοινωνία.
- Ότι η κυβέρνηση αντιμετώπισε τους εταίρους, φίλους και συμμάχους μας στην Ευρώπη ως εχθρούς με τους οποίους ήταν σε «πόλεμο». Γι αυτό και ακολούθησε μια αλλοπρόσαλλη διαπραγματευτική πολιτική απειλών για αυτοχειρία, εθελούσια αυτοκτονία και ρώσικη ρουλέτα ευφάνταστης ελληνικής κοπής. Για να οδηγήσει ηθελημένα την οικονομία σε πλήρη ασφυξία και κατάρρευση, να κλείσει τις Τράπεζες με πολύ αγάπη. Για να αποτύχει πλήρως, για να μην πω κάτι βαρύτερο, αλλά και για να γλυτώσει τα χειρότερα και την πλήρη καταστροφή της χώρας προστρέχοντας στη βοήθεια των Αμερικάνων (αλήθεια, το «δολοφόνοι των λαών» που πήγε;) και να τους ευχαριστήσει δια στόματος του κ. Δραγασάκη. Για να προστρέξουν τελικά ως αρωγοί μας όλες εκείνες οι φύσει σύμμαχες δυνάμεις και ηγέτες που ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση καθύβριζε ανεύθυνα, ο Γιούγκερ, ο Ολλάντ, ο Ρέντσι, η «συμβιβασμένη» και «νέο-φιλελεύθερη» σοσιαλδημοκρατία, δημοκράτες και φιλελεύθεροι ευρωπαϊστές.
- Ότι επιδιώκεται πάλι η μετάθεση ευθυνών εκτός συνόρων. Καλλιεργείται και πάλι με τόση δαπανηρή για τη χώρα συχνότητα ο μύθος του «θύματος». Θύμα, όμως, δεν έπεσε ο κ. Τσίπρας κάποιων άλλων «κακών» ξένων αλλά των δικών του αυταπατών και φαντασιώσεων. Το πραγματικό θύμα δεν είναι ο κ. Τσίπρας αλλά ο ελληνικός λαός που έπεσε θύμα της παραπλάνησης του κ. Τσίπρα και καλείται τώρα να πληρώσει βαρύτατο τίμημα, βαρύτατο λογαριασμό. Διότι, την απάτη είναι εύκολο να ξεσκεπάσει κανείς, η αυταπάτη όμως αποτελεί μέρος της ιδεολογικής συγκρότησης ατομικών και συλλογικών φορέων που είναι καταδικασμένοι να τις επαναλαμβάνουν. Διότι, αυταπάτη είναι να παραπλανάς (να απατάς) τον ίδιο σου τον εαυτό με το να αποδέχεσαι ως αληθινό κάτι που δεν είναι, επειδή δεν θέλεις ή δεν μπορείς να αντιληφθείς την πραγματικότητα, επειδή η πρόσληψη της πραγματικότητας αυτής γίνεται με ιδεολογικές παρωπίδες και άτρωτες επιθυμίες.
«Πιστεύαμε πως αν απειλούσαμε με έξοδο, οι Ευρωπαίοι θα τρόμαζαν. Αποδείχθηκε λάθος εκτίμηση. Πριν από τρία χρόνια μπορεί να ίσχυε αλλά εν τω μεταξύ πήραν τα μέτρα τους. Προς έκπληξή μας ο κ. Σόιμπλε μας είπε να φύγουμε και ότι θα μας βοηθούσε γιαυτό». Λόγια Γ. Δραγασάκη στη χθεσινή συνέντευξη στην ΕΡΤ. Με αυτήν τη γραμμή πορευτήκατε τρία χρόνια.
Πρόκειται για νηπιακή πολιτική σκέψη που μόνο εθνικές καταστροφές ολκής μπορούν να οδηγήσουν στη «βίαιη ωρίμανσή» της. Διότι, η πραγματικότητα, όσο κι αν δεν την αντέχουν μερικοί, έρχεται πάντα ως αμείλικτος τιμωρός. Δεν θα χειροκροτήσουμε τον κ. Τσίπρα που την ύστατη στιγμή φάνηκε να συνέρχεται από τις αυταπάτες του, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε, κι έπραξε το αυτονόητο, αυτό που υπαγορεύει η ευθύνη της θεσμικής του θέσης, ότι τα εθνικά συμφέρονται τίθενται πάντα υπεράνω των κομματικών και των προσωπικών. Αφού μέσα σε 6 μήνες διαλύθηκε κυριολεκτικά η χώρα, δεν μπορούν να επιχειρούν τώρα να παρουσιαστούν ως σωτήρες χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, χωρίς μία «συγγνώμη». - Ότι ο κ. Τσίπρας εκβιάστηκε και τελικά υπέκυψε. Τι σημαίνει «εκβιάστηκε»; Κανένας μας δεν ένιωσε άνετα με τη συμπεριφορά ορισμένων εταίρων μας. Κανείς μας δεν ένιωσε άνετα που γύρισε με την ουρά στα σκέλια ο πρωθυπουργός. Αλλά τι περίμενε; Ότι θα τον υποδέχονταν μετά βαΐων και κλάδων όταν ο ίδιος απειλούσε να τα τινάξει στον αέρα, όταν ο ίδιος έσκαβε το λάκκο μέσα στον οποίο έπεσε τελικά . Αυτό-παγιδεύτηκε με την άφρονα πολιτική του. Και τώρα; Που με βέλη εξ οικείων, κατηγορείται ότι προετοιμάζει ένα «ανούσιο, αντιδημοκρατικό και εκβιαστικό Συνέδριο»; Τι είναι τελικά ο κ. Τσίπρας; Εκβιαζόμενος από τη μια μεριά, εκβιαστής από την άλλη; Δεν ξέρω. Διαλέγετε και παίρνετε.
- Ότι η κυβέρνηση αυτή είχε κάποιο «αριστερό» πρόσημο και πρόσωπο. Τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα. Αρίστευσε μεν στην αχαλίνωτη προπαγάνδα, τον εδεσματικό εμβαπτισμό και την ευφάνταστη ονοματολογία, απέτυχε δε σε όλα τα άλλα, με τις παλαιοκομματικές πρακτικές της, την παρωχημένη ιδεολογία της, τη δημοκοπία της, τον νεπωτισμό, την κομματοκρατία, την αδράνεια και την ανικανότητά της, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Πρώτευσε στην αναπαραγωγή και αναπαλαίωση του πολιτικού συστήματος και απώλεσε με τις πρακτικές της κάθε ίχνος «ηθικού» πλεονεκτήματος. Δεν συμφωνώ με όσους αρνούνται στην Αριστερά ένα ηθικό πλεονέκτημα που κατέκτησε με χρόνια αγώνων, θυσιών και προσφοράς. Μόνο που αυτό το ηθικό πλεονέκτημα το επιβεβαιώνεις κάθε ώρα με τη στάση του, δεν το κατέχεις εξ ορισμού. Το διαβόητο και εμφανώς αφερέγγυο και φαντασιακό «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» αποδήμησε προς Κύριον. Έπεα πτερόεντα. Βασικές αρχές , όπως η υπόσχεση νέου, αναλογικού εκλογικού νόμου καταπατήθηκαν βάναυσα για τις καρέκλες της εξουσίας.
- Ότι η υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια μιας χώρας μετράται με ψευδο-παλληκαρισμούς. Όχι αγαπητοί συνάδελφοι. Μετράται με τα εθνικά επιτεύγματα μέσα σε δύσκολες και ανταγωνιστικές διεθνείς συνθήκες. Δεν μετράται με την περιφορά του πινακίου της δανειακής επαιτείας. Μετράται με την τακτοποίηση του εθνικού οίκου, με την ικανότητα να προκαλείς παραδοχή και σεβασμό σε φίλους και εχθρούς για τις αξίες, τη θετική και εποικοδομητική συμβολή, με τις επιδόσεις σου σε κρίσιμους τομείς που μόνο αυτές δημιουργούν τη βάση της ισχύος και επιρροής σου.
Η επαγγελία της προεκλογικής ελπίδας όχι μόνο αποδείχτηκε φρούδα, φτερό στο άνεμο, αλλά μετατράπηκε σε οδύνη και επονείδιστο Μνημόνιο. Η Ευρώπη αλλάζει αλλά ερήμην μας, σε κατεύθυνση και με ρυθμούς που δεν θέλουμε ούτε μπορούμε να ακολουθήσουμε. Γι αυτό, αν τελικά αποφύγουμε τον αυτό-αποκλεισμό μας , πρέπει να τρέξουμε για να προλάβουμε το τελευταίο βαγόνι του τρένου, την ύστατη ώρα. Δεν ακούμε τον θόρυβο εκτός των τειχών;
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Προσπάθησα να συμπυκνώσω σε 10 Σημεία ορισμένα βασικά διδάγματα και ορισμένες διαπιστώσεις που μας υπαγορεύει η ίδια η σημερινή μας τραγική κατάσταση για την οποία την απόλυτη ευθύνη φέρει η «αριστερή» μας κυβέρνηση μαζί με τους κυβερνητικούς της εταίρους, που έχουν εμφανώς καταπιεί τη γλώσσα τους.
ΕΛΠΙΖΩ και ΕΥΧΟΜΑΙ το ΟΡΟΣΗΜΟ αυτό, μεστό πολυσήμαντου πολιτικού περιεχομένου καθώς είναι, να αποτελέσει για όλες τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις αφετηρία πολιτικού φρονηματισμού, αυτογνωσίας, υπευθυνότητας και συναίνεσης ούτως ώστε να ξεπεραστούν από κοινού τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα το συντομότερο δυνατό για να βγει στο ξέφωτο της ανάπτυξης, της ευημερίας και της θετικής και δημιουργικής της συμβολής μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Να κάνει ένα νέο Ξεκίνημα χωρίς να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος, χωρίς τους ξεπερασμένους και καταστροφικούς διχασμούς, χωρίς τις ιδεολογικές και πολιτικές παρωπίδες και εμμονές που κρατούν τη χώρα δέσμια στην παρακμή και δεν της επιτρέπουν να ανοίξει τα φτερά της προς το μέλλον. Χωρίς τις πρακτικές που μας έφεραν έως εδώ. Τότε, μόνο μπορούν οι πολιτικές δυνάμεις να ξεδιπλώσουν τα δικά τους σχέδια και τις δικές τους επιλογές για τη χώρα σε μια γόνιμη πολιτική αντιπαράθεση σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής σταθεροποίησης.
Διαπιστώνω, δυστυχώς ότι από την πλευρά της σημερινής συγκυβέρνησης του δεξιού και αριστερού εθνολαϊκισμού τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα. Διότι, ενώ για πρώτη φορά στην περίοδο της κρίσης οι δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης δεν έχουν μόνο το θάρρος να αναλάβουν τις πολιτικές τους ευθύνες ασκώντας το πατριωτικό τους καθήκον αλλά και παρέχουν το έδαφος για ουσιαστική κι όχι προσχηματική συνεννόηση, σε πλήρη αντίθεση με την ψευδεπίγραφη αντι-μνημονιακή υστερία στο παρελθόν από τους σημερινούς κυβερνώντες, προετοιμάζεται και πάλι για λόγους καθαρά εσωκομματικούς μια νέα εκλογική αναμέτρηση. Πρόκειται για επιλογή που δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα στη διαλυμένη οικονομία και στο χειμαζόμενο ελληνικό λαό από τα εγκληματικά λάθη, την πολιτική και τις παραλείψεις μιας ανερμάτιστης και ανίκανης κυβέρνησης. Αντίθετα, θα επιδεινώσει μια ήδη βεβαρημένη κατάσταση για να επιστρέψουμε με οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα και πάλι στο σημείο μηδέν, σε χειρότερη αφετηρία.
Η σημερινή πολιτική ερμαφρόδιτη κατάσταση βεβαίως δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ζημιώνει τη χώρα. Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνηση μειοψηφίας να σφυρίζει αδιάφορα και να πατά σε δύο βάρκες.
Επομένως, ήρθε η ώρα των οριστικών αποφάσεων. Είτε πανικόβλητη προσφυγή στις κάλπες με πλήρη όμως και αποκλειστική ευθύνη του κ. Τσίπρα για τις συνέπειες (και τις περιέγραψα) είτε εθνική συνεννόηση μέχρι να βγούμε στο ξέφωτο ενωμένοι και συνυπεύθυνοι για το καλό της χώρας. Είναι σαφέστατο ότι το εθνικό συμφέρον επιβάλλει τη δεύτερη επιλογή, την επιλογή της ευθύνης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το Ποτάμι και σήμερα με την ίδια σταθερότητα, σοβαρότητα, ευθύνη και συνέπεια θα ψηφίσει την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και θα πει για άλλη μία φορά το μεγάλο, δικό του ΟΧΙ στην χρεοκοπία και στη δραχμή. Και θα παλέψει για να αποκρούσει με τις δικές του προτάσεις από δω και μπρος τις δυσάρεστες συνέπειες του κάκιστου μνημονίου των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Εμείς μπορούμε να το πετύχουμε. Οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μόνο χειρότερο μπορούν να το κάνουν.
14 Αυγούστου 2015
