Στην επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων τοποθετήθηκε σήμερα ο Βουλευτής του Ποταμιού Νίκος Ορφανός (Β’ Πειραιά) σχετικά με το νομοσχέδιο: Επείγοντα Μέτρα για την Αντιμετώπιση της Βίας στον Αθλητισμό και άλλες διατάξεις, που κατέθεσε η Κυβέρνηση.
Στην επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων τοποθετήθηκε σήμερα ο Βουλευτής του Ποταμιού Νίκος Ορφανός (Β’ Πειραιά) σχετικά με το νομοσχέδιο: Επείγοντα Μέτρα για την Αντιμετώπιση της Βίας στον Αθλητισμό και άλλες διατάξεις, που κατέθεσε η Κυβέρνηση.
Ο Νίκος Ορφανός επισήμανε την ασάφεια των διοικητικών κυρώσεων που εισάγει το παρόν νομοσχέδιο, καθώς και τις αδικαιολόγητες υπερεξουσίες που συγκεντρώνονται στο πρόσωπο του Υφυπουργού. Με έμφαση, τέλος, ο βουλευτής τόνισε τη σύνδεση της παιδείας με τη βία σχολιάζοντας τον ανεπίτρεπτο τρόπο με τον οποίο εισάγονται στο παρόν σχέδιο νόμου διατάξεις που στοχεύουν στην υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας χωρίς καμία προηγούμενη διαβούλευση.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
[youtube id="8_bT5db39YQ"]
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της τοποθέτησης:
Κ. Υπουργέ, κ.κ. συνάδελφοι.
Συζητάμε σήμερα για ένα νομοσχέδιο με τίτλο: ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ. Τίτλος αναμφισβήτητα γοητευτικός, τίτλος φιλόδοξος και πολλά υποσχόμενος. Δυστυχώς όμως για την αντιμετώπιση της βίας όπως και για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης ή για την επανεκκίνηση της οικονομίας δεν αρκούν οι ευφάνταστοι τίτλοι και είναι πραγματικά κρίμα που η κυβέρνηση εξαντλεί τη δημιουργικότητα της στους τίτλους των νομοσχεδίων.
Θα επιμείνω όμως, ακόμη λίγο στον τίτλο μιας και συνήθως αποκαλύπτει τις προθέσεις: «Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας». Αυτό που δηλώνετε στον τίτλο είναι πως για σας, το θέμα της βίας είναι σημαντικό, απαιτεί άμεση, ουσιαστική και αποτελεσματική επέμβαση.
Είναι Αλήθεια; Αυτό σας ενδιαφέρει;
Όχι βέβαια. Καθόλου δεν σας ενδιαφέρει η αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας. Τρεις εβδομάδες τώρα η πρόταση του Ποταμιού για κοινή σύγκλιση των επιτροπών Κοινωνικών & Μορφωτικών υποθέσεων για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού περιμένει μια κάποια σημασία, πιθανώς δεν είναι για σας σε προτεραιότητα.
Υπάρχει βία που επείγει και βία που δεν επείγει από ό,τι φαίνεται.
Εδώ έχουμε την αθλητική βία που επείγει. Όταν σε τρεις αγωνιστικές το πρωτάθλημα ολοκληρώνεται αλήθεια προς τι το επείγον;
Η βία για μας δεν είναι επικοινωνιακό πυροτέχνημα αλλά επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο που η αντιμετώπιση του απαιτεί σύνθετες λύσεις. Γιατί γνωρίζουμε πως η βία δεν εκτρέφεται μόνο στους αθλητικούς χώρους αλλά, βρίσκει απλώς και εκεί ένα καταφύγιο. Ο σημερινός νταής στο σχολείο είναι ο αυριανός χούλιγκαν των γηπέδων. Αυτή είναι η αλήθεια την ξέρουμε όλοι και αυτή θα οφείλαμε ν’ αντιμετωπίσουμε.
Ο φόβος για το αύριο, ο θυμός, η αγανάκτηση των νέων για τα χρόνια και άλυτα κοινωνικά προβλήματα, τις κοινωνικές ανισότητες το αδιέξοδο παρόν και το αβέβαιο μέλλον βρίσκονται στις ρίζες των φαινομένων βίας. Δεν είναι ο αθλητισμός που γεννά τη βία. Η αθλητική βία δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας πορείας ενός ανθρώπου μέσα από την εξουδετέρωση των ηθικών του αναστολών, του σεβασμού στο συνάνθρωπο και την πλήρη του υποταγή στη λογική της αγέλης. Δε γίνεται κανείς χουλιγκάνος μπαίνοντας στο γήπεδο, ούτε ξεγίνεται βγαίνοντας από αυτό.
Κάθε νομοσχέδιο λοιπόν, προκειμένου να είναι αποτελεσματικό, θα πρέπει να επεμβαίνει στη μεγάλη εικόνα, εκεί όπου ο φιλήσυχος πολίτης και κυρίως ο νεολαίος, μετατρέπεται σε τραμπούκο που φτάνει μέχρι το φόνο με το πρόσχημα της αθλητικής διαφωνίας. Ο χούλιγκαν είναι βίαιος γενικώς, όχι μόνο ως φίλαθλος, αλλά και ως μαθητής, φοιτητής, επαγγελματίας και τελικά ως πολίτης.
Το είδαμε πρόσφατα το περασμένο φθινόπωρο με το θάνατο του άτυχου Κώστα Κατσούλη στον αγώνα Ηροδότου-Εθνικός, στις συγκρούσεις οπαδών στις Σέρρες, σε αγώνες στην Αθήνα, στον αγώνα χάντμπολ μεταξύ ΑΕΚ-ΠΑΟΚ το Μάρτη, προχθές στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στο περιστατικό εκφοβισμού με τον άδικο χαμό του φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη, καθώς και στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Αθηνών και προηγουμένως στους βανδαλισμούς στη Νομική και σε μνημεία της Αθήνας θέματα για τα οποία οι βουλευτές του Ποταμιού, έχουν καταθέσει απανωτές ερωτήσεις. Δεν είναι άσχετα μεταξύ τους τα περιστατικά αυτά.
Αυτά θα έπρεπε να συζητάμε σήμερα, σ’ αυτά θα έπρεπε να δίνουμε λύσεις και απαντήσεις, αν ειλικρινά ενδιαφερόσασταν να αντιμετωπίσετε το φαινόμενο της βίας στον αθλητισμό.
Αν πραγματικά σας ενδιέφερε η βία στον αθλητισμό δεν θα καταθέτατε ένα νομοσχέδιο που τα δύο τελευταία του άρθρα ξεκινούν το «ξήλωμα» και την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας που ο αρμόδιος υπουργός έχει ήδη υποσχεθεί!
«Εχθρός της βίας είναι η παιδεία» το ξέρουμε, το γράφουν μέχρι και τα παιδιά στις εκθέσεις ιδεών.
Εσείς όμως επιμένετε σ’ ένα δημόσιο λύκειο που οι μαθητές θα περνούν τις τάξεις με μέσο όρο 9,5! Αυτός είναι ο τρόπος για σας για ν’ αντιμετωπίσετε τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες, για να δώσετε ίσες ευκαιρίες; Η εξίσωση προς τα κάτω;Η μετριότητα. Η στοχοποίηση της αριστείας. Δεν θέλετε στην πραγματικότητα ο φτωχός και ο αδύναμος να κοιτάξει ποτέ προς τα πάνω, ποτέ έξω, ποτέ μακριά. Αυτό είναι που φοβάστε και γι’ αυτό οργανώνετε σχολεία που εκτρέφουν οπαδούς και όχι σκεπτόμενους δημοκρατικούς πολίτες.
Και έτσι αναρωτιέμαι:
Αφού δεν θέλετε πραγματικά ν’ αντιμετωπίσετε τη βία με το παρόν νομοσχέδιο τι στ’ αλήθεια θέλετε;
Εξουσία θέλετε. Απόλυτη και ολοκληρωτική.
Την ίδια στιγμή που συνεδριάζουμε εμείς εδώ, στην ολομέλεια συζητιέται το νομοσχέδιο για την ΕΡΤ μέσω του οποίου η δημόσια τηλεόραση μετατρέπεται σε κρατική/κομματική και ο Υπουργός Επικρατείας χρίζεται απόλυτος άρχοντας της! Και εδώ συζητάμε ένα νομοσχέδιο μέσω του οποίου ο Υφυπουργός Αθλητισμού θα είναι ο απόλυτος Δικαστής του αθλητισμού. Αυτό είναι το επείγον του νομοσχεδίου. Βιάζεστε, ναι. Όχι όμως για την αντιμετώπιση της βίας αλλά για να πάρετε και σεις μια θέση απόλυτου και μοναδικού Άρχοντα!
Ποιος φταίει για τα φαινόμενα της βίας στον αθλητισμό; Ποιος ευθύνεται;
Αντί για μία καίρια, επέμβαση, βλέπουμε ότι για τη βία ευθύνονται , σύμφωνα με το νομοσχέδιο, κατά πάσα πιθανότητα οι αθλητικές ομάδες, οι οργανωμένοι σύνδεσμοι και κάποιοι άμυαλοι αθλητικοί ρεπόρτερ που ως ηθικοί αυτουργοί εξάπτουν τα πάθη των φιλάθλων, με δηλώσεις τους, αρθρογραφία και οργανωμένες εξορμήσεις με στόχο το βανδαλισμό. Και πως λύνεται το ζήτημα;
Με τεράστια εξωπραγματικά πρόστιμα, διοικητικές κυρώσεις και ανάθεση όλων των εξουσιών στο ίδιο πρόσωπο. Στον Υπουργό. Στον Υπουργό, ο οποίος αποφασίζει και διατάσσει, εφαρμόζοντας κατά βούληση ένα θολό νομικό πλαίσιο, που καθορίζει κυρώσεις για όλους πλην του ιδίου!
Διότι προϋπόθεση για να λειτουργήσει το παρόν σχέδιο νόμου είναι ο εκάστοτε υπουργός να είναι ο απόλυτα αδιάφθορος και αδέκαστος πολιτικός λειτουργός. Καθώς στην ολοκληρωτική του δικαιοδοσία επαφίεται η ομαλή λειτουργία των αγώνων, αλλά και η αυστηρή τιμωρία των ηθικών αυτουργών.
Με ποιους όρους;
Με ποιο ακριβώς ποινολόγιο;
Φέρνετε διοικητικά μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας στον αθλητισμό. Διοικητικά μέτρα ασαφή, γενικόλογα, κακογραμμένα. Αλήθεια, είναι «σοβαρή περίπτωση» ή «ιδιαίτερα σοβαρή περίπτωση» το πέταγμα μιας φωτοβολίδας; Πότε επισύρει την ανώτατη ποινή; Όταν κάψει κάποιον; Ή όταν γίνει αιτία υλικών καταστροφών; Ή μήπως απλώς όταν εκσφενδονιστεί πάνω από τα κεφάλια των θεατών;
Φέρνετε, χρηματικά πρόστιμα που θα καθορίζονται ανά περίσταση, νομοθετείτε τον αποκλεισμό του ελληνικού αθλητισμού από τις διεθνείς διοργανώσεις και επιβάλλετε την απομόνωση.
Ενώ η δημιουργικότητα σας για προληπτικά μέτρα εξαντλείται στα αυτονόητα. Στο απαραίτητο ηλεκτρονικό ονομαστικό εισιτήριο, στα συστήματα παρακολούθησης και στην εσωτερική πληροφόρηση για στημένους αγώνες.
Με αυτό τον τρόπο θα διαλύσουμε τις κάθε λογής παράγκες; θα πλήξουμε τον παραγοντισμό και την ποδοσφαιρική διαπλοκή;
Δηλαδή οι μεγάλοι σύνδεσμοι γεννούν την αθλητική βία;
Φοβάμαι πως αγνοείτε τη βιαιότητα των ερασιτεχνικών αγώνων.
Οι συγκρούσεις στο γήπεδο κ. υπουργέ, είναι συχνά η κορύφωση μιας στοχευμένης διένεξης, που έχει ξεκινήσει πολύ πριν. Και που η αυστηρότητα που ως ιεροεξεταστής θέλετε να επιβάλλετε, δε θα επιτύχει τίποτα, ακριβώς γιατί απατηλά πιστεύετε ότι με αυστηροποίηση λύνεται το ζήτημα και ότι οι ομάδες θα ελέγξουν τους άφρονες μπροστά στο φόβο των εξοντωτικών προστίμων. Οι ομάδες δε μπορούν να ελέγξουν τους θερμόαιμους εδώ και καιρό και αυτό γιατί αυτοί είναι τα οργισμένα τέκνα μιας κοινωνίας γεμάτης αδιέξοδα. Είναι οι άνθρωποι μιας κοινωνικής χαμοζωής. Είναι οι ίδιοι ως θύματα της βίας της ανεργίας πρωτίστως, όπως συνεχώς διατείνεται η παράταξή σας, αλλά και ενός κλιμακούμενου κοινωνικού αποκλεισμού που, βρίσκει τη μοναδική του διέξοδο στη διαταραγμένη άποψη περί αξιοπρέπειας, σπάζοντας, καίγοντας και ανοίγοντας κεφάλια, έστω μία φορά την εβδομάδα.
Ο εργαζόμενος πολίτης όμως, που αντιμετωπίζεται με σεβασμό από το κράτος του, που έχει ευκαιρίες για προκοπή, για μόρφωση και ποιότητα ζωής και δεν υποχρεούται να είναι μέλος κόμματος για να βρει δουλειά, υφιστάμενος κοινωνική ταπείνωση, ο πολίτης που μπορεί να νιώθει ότι ανήκει σε μια ευνομούμενη πολιτεία, δεν έχει ανάγκη να είναι μέλος οπαδικών συμμοριών. Δε φεύγει από το σπίτι του με σκοπό να χτυπήσει, να μαχαιρώσει και να λεηλατήσει. Ούτε φυσικά, γίνεται έρμαιο ανεγκέφαλων καθοδηγητών σε ξεκαθαρίσματα λογαριασμών.
Δεν παίζω με τις λέξεις. Μιλώ για την ουσία.
Και η ουσία είναι πως φέρνετε ένα νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της αθλητικής βίας τιμωρητικό, αποσπασματικό και δειλό, που δεν αντιμετωπίζει το φαινόμενο της βίας στην πραγματική του διάσταση, αποφεύγοντας να αναζητήσει τις ευθύνες από εκεί που ξεκινάνε: την ίδια την πολιτεία και τη συγκρότησή της.
*Ο Νίκος Ορφανός είναι βουλευτής Β' Πειραιά
27 Απριλίου 2015