Ομιλία του βουλευτή Α' Αθήνας με το Ποτάμι, Σπύρου Λυκούδη, στην ολομέλεια της Βουλής για τον Προϋπολογισμό
Μεταξύ άλλων ο Σπύρος Λυκούδης δήλωσε: «Πιστεύω, όμως, βαθύτατα ότι μπορούμε να αλλάξουμε πορεία. Αρκεί να διαλύσουμε τους μύθους. Να υπερασπίσουμε τους θεσμούς. Να αποκρούσουμε αυταρχικές συμπεριφορές.
Αρκεί να πατήσουμε γερά στο έδαφος της πραγματικότητας και της αυτογνωσίας. Να κλείσουμε τα αυτιά μας στις Σειρήνες του αριστερού και δεξιού λαϊκισμού και τους δημαγωγούς που έχουν καταστρέψει τη χώρα.
Αρκεί να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, χωρίς βολικές μεταθέσεις. Όλοι μας. Αρκεί να εμπιστευθούμε προοδευτικές, δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις για να σπάσουμε τους πολλαπλούς φαύλους κύκλους που μας κρατούν καθηλωμένους.
Και κ. συνάδελφοι στην πρώτη μου ομιλία από αυτό το βήμα μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Φλεβάρη του 2015 είχα πει με ειλικρινή αγωνία ‘’φοβάμαι πως το πρώτη φορά Αριστερά μπορεί σύντομα να μετατραπεί στην κοινωνία, στο ποτέ ξανά Αριστερά’’.
Γιατί έβλεπα πως το ίδιο κύμα διαμαρτυρίας που σας σήκωσε ψηλά, συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ικανό το ίδιο να σας τσακίσει στα βράχια. Τώρα το βλέπουν οι πάντες. Αυτό όμως που είναι άδικο και πολιτικά και κοινωνικά, είναι μαζί με σας να τσακίσει στα βράχια και την Αριστερά ως πολιτικό ρεύμα στο σύνολό της.
Γι’ αυτό επιμένω και θα επιμένω κόντρα στις δυσκολίες και στις ναυαγισμένες προσπάθειες, στην αδήριτη ανάγκη της αλλαγής κλίματος και πολιτικών συσχετισμών με την συγκρότηση της μεγάλης Δημοκρατικής Μεταρρυθμιστικής Παράταξης μέσα από ένα Νέο Ενιαίο πολιτικό σχηματισμό και με τις δυνάμεις μιας νέας Αριστεράς μεταρρυθμιστικής και δημοκρατικής παρούσες. Αυτή την προοπτική την έχει ανάγκη ο τόπος. Όχι μόνο γιατί θα ανασυγκροτηθεί ένας κατακερματισμένος αλλά πολύ χρήσιμος εθνικά χώρος, αλλά γιατί κυρίως έτσι θα δημιουργηθούν σοβαρές προοπτικές σταθερών κυβερνήσεων συνεργασίας τόσο αναγκαίων για τις πολιτικές ανασύνταξης που χρειάζεται η χώρα.»
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θα ήθελα να αρχίσω την ομιλία μου με τη ρήση ενός διάσημου αμερικανού οικονομολόγου και κοινωνικού επιστήμονα, του Γκαλμπραίηθ, του Τζων Κένεθ, όχι του υιού του Τζέιμς, θυμάστε αυτού του απίθανου αρχιτέκτονα του διαβόητου «Plan Χ» ο οποίος σχεδίασε με κυβερνητική εντολή, «εν κρυπτώ και παραβύστω», την εγκληματική έξοδο της χώρας από το ευρώ.
Ο πατήρ, λοιπόν, έχει πει: «η μόνη λειτουργία των οικονομικών προβλέψεων είναι να κάνει την αστρολογία να φαίνεται αξιοσέβαστη».
Αυτήν την εντύπωση μου δημιουργεί η πανσπερμία των προβλέψεων για την οικονομική μεγέθυνση του 2017.Από το επίσημο 2.7% , τη μέση πρόβλεψη 1.3% της αγοράς ή του ΟΟΣΑ.
Διερωτώμαι, επί παραδείγματι: είναι δυνατόν να αυξηθεί η ιδιωτική κατανάλωση στο προβλεπόμενο ύψος όταν μειώνεται το διαθέσιμο εισόδημα; Όταν επιβάλλονται νέοι φόροι ύψους 2.5 δις που με τις ασφαλιστικές εισφορές μπορούν να ξεπεράσουν τα 4 δις;
Είναι δυνατόν να επαρκούν οι επενδύσεις κάτω από το 10% του ΑΕΠ, όταν χρειαζόμαστε διπλάσιες, με ανύπαρκτη την εσωτερική αποταμίευση άρα και τη δυνατότητα επαρκούς τραπεζικής χρηματοδότησης της οικονομίας; Με τις ιδιωτικοποιήσεις να καρκινοβατούν; Με τους ξένους επενδυτές να απέχουν;
Είναι δυνατόν να αυξηθούν οι εξαγωγές χωρίς να μειωθεί το υπέρογκο κόστος κεφαλαίου των επιχειρήσεων;
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τέτοιες επισφαλείς, παρακινδυνευμένες προβλέψεις, που εξ αντικειμένου εξαρτώνται από αστάθμητους εσωτερικούς και ανεξέλεγκτους εξωτερικούς παράγοντες, εύκολα μετατρέπονται σε πολιτικό ποδόσφαιρο σε λασπωμένο πολιτικά γήπεδο.
Αλλά και αν και κ. Συνάδελφοι όλα αυτά μπορεί κάποιος να τα ξεπεράσει, αυτό, που μου είναι εντελώς ακατανόητο, εξωφρενικό και παρανοϊκό, αλλά συνάμα σκοπίμως παραπλανητικό, είναι οι έξαλλοι εκ προοιμίου πανηγυρισμοί της κυβέρνησης ότι βρισκόμαστε προ των πυλών εξόδου από την κρίση με επερχόμενη «ανάπτυξη». Πανηγυρισμοί που επαναλαμβάνονται με την απόφαση του Eurogroup την περασμένη Δευτέρα, με τις αναμενόμενες βραχυπρόθεσμες ρυθμίσεις για το χρέος... στο απώτερο μέλλον και βέβαια υπό όρους.
Με ανάληψη βαρύτατων δεσμεύσεων από την κυβέρνηση. Με άλυτο το θέμα των υπέρογκων πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018. Με νέο «κόφτη». Με το επάρατο ΔΝΤ να επιστρέφει δριμύτερο.
Ευπρόσδεκτο βέβαια και θετικό κάθε μέτρο που διευρύνει έστω και στο ελάχιστο τα δημοσιονομικά περιθώρια της χώρας. Αλλά, δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς, όταν το τέταρτο Μνημόνιο βρίσκεται προ των πυλών. Και αυτό θα είναι όλο δικό σας. Οι πολίτες έχουν πλέον νιώσει στο πετσί τους την κυβερνητική πολιτική. Δεν πρόκειται να παραπλανηθούν και πάλι με το δράκο του χρέους.
Αλλά, ακόμα κι αυτό αν είχε κανείς την καλή διάθεση να το προσπεράσει, θεμελιώδη ερωτήματα που έχουν προ πολλού τεθεί, παραμένουν αναπάντητα:
• Γιατί έπρεπε άραγε να χαθούν τουλάχιστον άλλα δυο χρόνια για να επιστρέψουμε ενδεχομένως εκεί όπου βρισκόμασταν στα τέλη του 2014; Και μάλιστα σε δυσμενή διεθνή συγκυρία, με το κλίμα πιο δυσμενές για την Ελλάδα. Με τις τιμές του πετρελαίου να ανεβαίνουν και τα συναφή;
• Γιατί έπρεπε η κυβέρνηση των Συριζανέλ να φορτώσει τη χώρα με νέο δυσβάστακτο χρέος για να συζητάμε τώρα την ελάφρυνσή του;
• Γιατί έπρεπε να φορτωθεί η χώρα με νέα μέτρα 9 δις ευρώ;
Σιγή ιχθύος. Δεν μπορούν να απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά, που έχουν τεθεί αρκετά ενωρίς, προ πολλού, διότι είναι σα να ομολογείται η πολιτική απάτη και τα καταστροφικά αποτελέσματα.
Η δήθεν «βίαιη ωρίμανση» της νομενκλατούρας του ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάστηκε βιαιότατα πάνω στις πλάτες των πολιτών ως πειραματόζωα εφαρμογής χρεοκοπημένων ιδεών. Με περισσή μάλιστα αλαζονεία και ολοκληρωτική προπαγάνδα.
Το τίμημα της δήθεν «ωρίμανσης» ήταν και παραμένει τεράστιο σε όλα τα επίπεδα. Το οικονομικό, το κοινωνικό, το θεσμικό, το ηθικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν δυνατόν να αξιοποιήσει την απόλυτη τούμπα του γιατί δεν είχε ούτε στοιχειωδώς προετοιμαστεί γι’ αυτήν.
Τώρα αναφορικά με τον Προϋπολογισμό στο σύνολό του είναι φανερό ότι δεν έχει έρμα. Δεν έχει πυξίδα. Δεν έχει κάποιο αναπτυξιακό πυρήνα. Δεν έχει κάποια θεμέλια ενός νέου παραγωγικού μοντέλου όπως ευαγγελίζεσθε. Είναι στην ουσία φοροκεντρικός και υφεσιακός.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Πέρα από τη διαμάχη για τα νούμερα, είναι αδήριτη ανάγκη να στρέψουμε την προσοχή μας στη φτώχεια, στο όριο της οποίας βρίσκεται το 1/3 των συμπολιτών μας. Στην ακραία φτώχεια που έχει φτάσει στο 15%, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ και σχετική μελέτη της «ΔιαΝΕΟσις»
Εμείς εδώ έχουμε φόρους Βόρειας Ευρώπης και κοινωνικό κράτος Νότιας.
Στόχος μιας ελεύθερης και προηγμένης δημοκρατικής κοινωνίας δεν είναι να εξισώσει τη φτώχεια και την εξαθλίωση, αλλά να προάγει την ευημερία και μέσω αυτής την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δίκαιη κατανομή του πλεονάσματος όχι των ψιχίων της φτώχειας.
Αλήθεια τι έγινε συνάδελφοι;
-Τερματίστηκε δια μαγείας η «ανθρωπιστική κρίση»;
-Έπαψαν να λιποθυμούν τα παιδιά στα σχολεία;
-Το ξανασκέφτονται οι αυτόχειρες;
-Έληξε η «ξένη κατοχή»;
Ας σοβαρευτούμε κι ας συνειδητοποιήσουμε ότι χωρίς διαρθρωτικές αλλαγές δεν πρόκειται να συνέλθουμε ούτε να δούμε φως.
Το Ασφαλιστικό παραμένει στην κόψη του ξυραφιού. Τα Ταμεία χρωστούν 2.4 δις. στον ΕΟΠΠΥ. Το σύστημα Υγείας βρίσκεται υπό κατάρρευση. Οι Δημόσιες Συγκοινωνίες είναι πλέον ελλειμματικές. Η Παιδεία αποτελεί την Αχίλλειο πτέρνα μας. Μια στις τέσσερις μικρο-μεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού από τη φορολογική ασφυξία και την έλλειψη ρευστότητας. Και σταματώ εδώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ένας άλλος διάσημος οικονομολόγος και δημόσιος άνδρας, ο Κέϋνς, έχει πει:
«Η δυσκολία δεν έγκειται τόσο στο να αναπτύξουμε νέες ιδέες όσο να δραπετεύσουμε από τις παλιές»
Η αριστεροδεξιά κυβέρνηση όχι μόνο δεν μπορεί να παράγει νέες ιδέες αλλά είναι εγκλωβισμένη, στη φυλακή σκουριασμένων ιδεών είτε υπό την αριστερή, είτε υπό τη δεξιά εκδοχή τους. Άλλωστε, δεν είναι πλέον καθόλου ευδιάκριτες.
Ο ιστορικός κάλαθος των αχρήστων είναι γεμάτος από αυτές.
Πιστεύω, όμως, βαθύτατα ότι μπορούμε να αλλάξουμε πορεία.
Αρκεί να διαλύσουμε τους μύθους. Να υπερασπίσουμε τους θεσμούς. Να αποκρούσουμε αυταρχικές συμπεριφορές.
Αρκεί να πατήσουμε γερά στο έδαφος της πραγματικότητας και της αυτογνωσίας. Να κλείσουμε τα αυτιά μας στις Σειρήνες του αριστερού και δεξιού λαϊκισμού και τους δημαγωγούς που έχουν καταστρέψει τη χώρα.
Αρκεί να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, χωρίς βολικές μεταθέσεις. Όλοι μας.
Αρκεί να εμπιστευθούμε προοδευτικές, δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις για να σπάσουμε τους πολλαπλούς φαύλους κύκλους που μας κρατούν καθηλωμένους.
Και κ. συνάδελφοι στην πρώτη μου ομιλία από αυτό το βήμα μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Φλεβάρη του 2015 είχα πει με ειλικρινή αγωνία ‘’φοβάμαι πως το πρώτη φορά Αριστερά μπορεί σύντομα να μετατραπεί στην κοινωνία, στο ποτέ ξανά Αριστερά’’.
Γιατί έβλεπα πως το ίδιο κύμα διαμαρτυρίας που σας σήκωσε ψηλά, συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ικανό το ίδιο να σας τσακίσει στα βράχια. Τώρα το βλέπουν οι πάντες. Αυτό όμως που είναι άδικο και πολιτικά και κοινωνικά, είναι μαζί με σας να τσακίσει στα βράχια και την Αριστερά ως πολιτικό ρεύμα στο σύνολό της.
Γι’ αυτό επιμένω και θα επιμένω κόντρα στις δυσκολίες και στις ναυαγισμένες προσπάθειες, στην αδήριτη ανάγκη της αλλαγής κλίματος και πολιτικών συσχετισμών με την συγκρότηση της μεγάλης Δημοκρατικής Μεταρρυθμιστικής Παράταξης μέσα από ένα Νέο Ενιαίο πολιτικό σχηματισμό και με τις δυνάμεις μιας νέας Αριστεράς μεταρρυθμιστικής και δημοκρατικής παρούσες. Αυτή την προοπτική την έχει ανάγκη ο τόπος. Όχι μόνο γιατί θα ανασυγκροτηθεί ένας κατακερματισμένος αλλά πολύ χρήσιμος εθνικά χώρος, αλλά γιατί κυρίως έτσι θα δημιουργηθούν σοβαρές προοπτικές σταθερών κυβερνήσεων συνεργασίας τόσο αναγκαίων για τις πολιτικές ανασύνταξης που χρειάζεται η χώρα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
