Η ομιλία του Μίλτου Κύρκου στο 3ο συνέδριο του Ποταμιού
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Διαβάστε το κείμενο της ομιλίας εδώ:
Το Ποτάμι είναι η μοναδική επιλογή για όσους απωθούνται απο τους δύο μονομάχους γιατί διασφαλίζει την ομαλότητα και τη συνεργασία.
«Στο Λαύριο, όπως πολύ σωστά μας θύμισε ο Γιώργος Μαυρωτάς, συνάντησα έναν πολύ ενδιαφέροντα άνθρωπο, ο οποίος με έπεισε με αυτά που μαςπαρουσίασε. Τον ρώτησα: “Είναι αναγκαία και ικανά για να αλλάξουν την Ελλάδα;” Και μου είπε: “Ναι, είναι αναγκαία, αλλά είναι και ικανά”. Τον πίστεψα και δούλεψα μαζί του, και ακόμα δουλεύω. Γιατί πραγματικά, χωρίς αλλαγή της δημόσιας διοίκησης, δεν υπάρχει η δυνατότητα, καμία άλλη μεταρρύθμιση να σταθεί στα πόδια της. Το κρατάμε αυτό.
Επίσης, η δημόσια διοίκηση μπορεί να αποτελέσει ένα διακριτό στοιχείο για το κόμμα μας, ώστε να μπορέσουμε να πείσουμε τον ελληνικό λαό, ότι με βάση τη σημασία του, δικαιούμαστε κάθε κυβερνητική συνεργασία που θα μας περιέχει, να μας το αναθέτει.
Και είναι αυτό το διακριτό στοιχείο γιατί, όχι μόνο όπως είπε και ο Γιώργος Μαυρωτάς, δεν χρωστάμε γραμμάτια σε κανέναν, αλλά, κυρίως, γιατί ξέρουμε σε κάθε βήμα, τι θα κάνουμε. Τις πρώτες εκατό, τις πρώτες 365 μέρες, τις πρώτες 1000 ημέρες. Πλήρως καταγεγραμμένο σχέδιο, κοστολογημένο και χρονολογημένο.
Γι’αυτό και άξιζε να το χρησιμοποιήσουμε σαν το ατού μας. Αλλά δεν το χρησιμοποιήσαμε. Γιατί δεν καταλάβαμε ως κομματικός οργανισμός, ότι μέσα από αυτό περνάνε όλες οι μεταρρυθμίσεις, αλλά και ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να αντανακλούν την πολιτική μας σε αυτό. Και ακόμα διαπιστώνω ότι δεν έχουμε αφομοιώσει την διαφορά μεταξύ κομματικού και πελατειακού κράτους.
Κομματικό είναι αυτό που βάζει τα δικά του παιδιά. Στην Ελλάδα έχουμε πολυκομματικό κράτος. Από όλα τα παιδιά. Το πελατειακό κράτος από την άλλη, είναι αυτό που πουλάει τις υπηρεσίες στους πολίτες. Και αυτό έχει ζωή σαράντα χρόνων και τρομακτικές αντοχές και ικανότητες.
Χάσαμε λοιπόν την ευκαιρία, να έχουμε ένα κριτήριο, για να μπορέσουμε να κάνουμε οποιαδήποτε μετεκλογική συνεργασία. Από εδώ, από εκεί ή από αλλού. Δεν το αξιοποιήσαμε, δεν το καλλιεργήσαμε και χάσαμε και τους πόρους πια που στήριζαν την συστηματική προβολή του.
Και βρισκόμαστε να μιλάμε για μετεκλογική συνεργασία στο Συνέδριό μας σήμερα. Και βρήκαμε πέντε στοιχεία τα οποία θα μας βοηθήσουν να συνθέσουν το κόκκινο βιβλιαράκι της μετεκλογικής μας συνεργασίας, τις ανυποχώρητες απαιτήσεις μας.
Το πρώτο: Αποκομματικοποίηση του κράτους.
Όπως σας ανέφερα, ο αντι - πελατιασμός πρέπει να είναι η πρώτη έγνοια μας και όχι η κομματικοποίηση. Αλλα ακόμα κι αν σωστά δεχτούμε ότι η κομματική εμφύτευση, διοικητών, διευθυντών και τα λοιπά, μπλοκάρει τα γρανάζια, πρέπει να έχουμε μία προτεραιότητα: Το ξεκαθάρισμα των υπηρεσιών και την απλούστευση των κανόνων ώστε να μην έχουμε ξανά ένα Μάτι. Γιατι οποιουσδήποτε διοικητές, διευθυντές, τοπικοί άρχοντες και να είχαμε, πιθανώς θα είχαν καεί οι άνθρωποι. Γιατί είναι 42 υπηρεσίες που πρέπει να σβήσουν μία φωτιά. Και ο καλύτερος να είναι, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το μοίρασμα των ευθυνών.
Δεύτερο, ατομικά δικαιώματα.
Θα πάμε να προτείνουμε τα ατομικά δικαιώματα σε ένα κόμμα, το οποίο δεν ψήφισε στην προηγούμενη Βουλή κανένα από τα νομοσχέδια που τα αφορούν. Δεν ψήφισε το τέμενος, δεν ψήφισε την καύση των νεκρών, δεν ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης, δεν ψήφισε την ιθαγένεια, δεν ψήφισε τίποτα! Και σε αυτούς εμείς θα βάλουμε ως ανυποχώρητο στοιχείο συνεργασίας, τα ατομικά δικαιώματα.
Το τρίτο είναι το περιβάλλον.
Το περιβάλλον, δυστυχώς, είναι τουλάχιστον δώδεκα υπουργεία. Οποιαδήποτε πρόταση για το περιβάλλον κάνεις, αν δεν είσαι μία κυβέρνηση του 40%, δεν μπορείς να ελέγξεις τίποτα. Δεν μπορείς να βάλεις ένα θέμα, για παράδειγμα τα λιγνιτωρυχεία της ΔΕΗ. Το περιβάλλον είναι τόσες πολλές πλευρές. Που μπορεί ένα να το κερδίσεις, όλα τα άλλα τα έχεις χάσει, άρα είναι τόσο γενικόλογο, που καταλήγει παράλογο.
Το τέταρτο είναι η δια-γενεακή δικαιοσύνη.
Με ξεπερνάει. Πώς αυτό μπορεί να μεταφραστεί σε αναλυτική, περιεκτική συγκεκριμένη πρόταση που να αλλάξει εκ βάθρου τρομακτικά δύσκολους τομείς, όπως είναι η εκπαίδευση, η περίθαλψη, οι συντάξεις, οι επενδύσεις, η επιχειρηματικότητα και όλα αυτά μαζί.
Και το πέμπτο, ο ευρωπαϊσμός.
Ένα μεγάλο καπέλο. Όλοι ευρωπαίοι είμαστε! Και ο Βέμπερ είναι ευρωπαίος. Και ο Τσίπρας δηλώνει ευρωπαίος. Και οι ευρωπαίοι δηλώνουν ότι ο Τσίπρας είναι ο ευρωπαίος στην Ελλάδα. Και ο Μητσοτάκης δεν είναι φιλοευρωπαίος, γιατί δεν θέλει ευρωπαϊκές λύσεις για τα Σκόπια. Και έχουμε μπερδευτεί τόσο πολύ σε αυτό το θέμα που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ειδοποιός διαφορά η απλή αναφορά του.
Πέντε λοιπόν ζητήματα προτείνουμε, τα οποία δυστυχώς δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε θέσεις. Θα μου απαντήσει ο επικεφαλής ότι υπάρχουν ομάδες που δουλεύουν και θα καταλήξουν σε θέσεις.
“Συνέδριο κάνουμε, δεν ανοίγουμε έναν χορό”.
Έπρεπε οι θέσεις να είναι εδώ, και να κουβεντιάζουμε πάνω σε αυτές. Εγώ δεν τις βλέπω, και μπορώ να θεωρώ ότι αυτά είναι απλώς κάτι που χρησιμοποιούμε, γιατί δεν μπορούμε να πούμε την αλήθεια.
Ποια είναι τώρα η αλήθεια; Και τι προτείνω εγώ;
Γιατί πιά δεν μπορούμε να προτείνουμε τη μεταρρύθμιση της διοίκησης για όρο μας για συνεργασία, αλλά δεν έχει και νόημα να προτείνουμε τα σημερινά πέντε, γιατί τα διαλέξαμε για να κάνουμε ένα πρωτοσέλιδο με πέντε ωραίες λέξεις, αλλά είναι δυστυχώς κενές περιεχομένου.
Άρα τι κάνουμε;
Εγώ λέω ότι δεν πάμε να προσφέρουμε εθελοντικά στήριξη σε κανέναν. Δεν μας ζητήθηκε. Δεν έγιναν οι εκλογές.
Το Ποτάμι είναι και θα είναι εθνικός παίκτης. Αν ζητηθεί κι αν χρειαστεί θα είναι πάντα εκεί να δώσει τέλος στην ακυβερνησία.
Αλλά δεν έχουμε κανένα λόγο να προβάλουμε μια θολή πρόταση προς ένα μεγάλο κόμμα, το οποίο μας δήλωσε πως ο αρχηγός του δεν έρχεται εδώ, επειδή τολμήσαμε να υποστηρίξουμε την συμφωνία των Πρεσπών, που καλύπτει όσα οι ίδιοι οι ηγέτες του υποστήριζαν μερικά χρόνια πριν. Δεν μπορώ να έχω σχέση με μια τέτοια πρόταση για συνεργασία.
Η μόνη συνεργασία που βλέπω είναι πραγματικά επί συγκεκριμένων θεμάτων ή επί εθνικού θέματος. Η επόμενη Βουλή μπορεί να δώσει πλειοψηφία και χωρίς εμάς. Δεν πάμε μόνοι μας να προτείνουμε συνεργασίες και να καταθέτουμε θολούς λόγους για να μπορέσουμε να εισπράξουμε μερικούς ψηφοφόρους που μέσα στην απαίτηση “να φύγει, να φύγει ο Τσίπρας” να πουν “ε, καλοί είστε και εσείς, αφού θα μας στηρίξετε”.
Όχι, οι κεντροδεξιοί θα μας ψηφίσουν αν καταλάβουν τι βοήθεια θα μπορούσαμε να δώσουμε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία αυτή τη στιγμή έλκεται από τον εθνικισμό και τους ακροδεξιούς. Έλκεται, αλλά δεν έχει καταλήξει εκεί. Αλλά δυστυχώς, το ότι ο κ.Βορίδης δεν πήγε προχθές στην εκδήλωση του Επιμελητηρίου επειδή ήταν εκεί η αλβανίδα πρέσβης, μας δίνει την εικόνα της Νέας Δημοκρατίας σήμερα.
Και τελειώνω με αυτό που είπε ο Μαυρωτάς λίγο πριν.
Έχουμε τέσσερα χρόνια Ποτάμι. Έχουμε τέσσερα χρόνια παρουσία στην Βουλή. Έχουμε μία πολύτιμη παρουσία. Το Ποτάμι ήταν πάντα εκεί όταν χρειάστηκε. Στήριξε οποιοδήποτε μέτρο ήταν θετικό. Κι αυτό θα κάνει και στην επόμενη Βουλή. Από την θέση της μη κυβερνητικής συμμετοχής. Επιβιώνοντας σε αυτές τις εκλογές, υποβάλλοντας στον ελληνικό λαό, όχι πέντε θολές θέσεις που δεν πείθουν κανέναν, αλλά την διασφάλιση της ομαλότητας και της συνεργασίας, όπως απέδειξε ήδη με το έργο των βουλευτών και του αρχηγού του. Και αποτελώντας την καλύτερη επιλογή για όσους απωθούνται απο τους δύο μονομάχους.
Και πάμε μετά την επιβίωσή μας, να φτιάξουμε το Ποτάμι, κόμμα. Ο Σταύρος Θεοδωράκης να κάνει το Ποτάμι 2.0, το οποίο είναι πραγματικό κόμμα, έχει πραγματικά όργανα, πραγματικές πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Έχει πραγματικές προτάσεις και επιτέλους μπορεί να παίξει ένα πραγματικό ρόλο ως κόμμα συσπειρώνοντας πολίτες στη δράση και όχι ως όχημα του αρχηγού του.
Και θα βρεθούμε πάλι στον δύσκολο εκλογικό αγώνα, δυστυχώς πάνω σε αυτά που λέω και όχι στα πέντε σημεία τα οποία τόσο θαρραλέα παρουσιάσαμε σήμερα, αλλά είναι κενά περιεχομένου και θα τα ξεχάσουμε και εμείς μέχρι αύριο.
Όμορφα βότσαλα στην άμμο, από χαρούμενα αγόρια και κορίτσια.
Ενώ ο τόπος καίγεται.»
*Ο Μίλτος Κύρκος είναι ευρωβουλευτής του Ποταμιού
