Oμιλία του βουλευτή Β' Αθήνας με το Ποτάμι, Γρηγόρη Ψαριανού, στην ολομέλεια της βουλής κατά την συζήτηση για τον προϋπολογισμό 2016.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Στο λίγο χρόνο που έχω να τοποθετηθώ επί του προϋπολογσμού κι επειδή όλα τα νούμερα έχουν ακουστεί, όλοι οι αριθμοί, σε όλες τις εκδοχές έχουν τεθεί υπόψιν μας, δεν θα αναφερθώ καθόλου σε αριθμούς, σε ποσοστά, σε νούμερα, σε μειώσεις, σε αυξήσεις και σε μέτρα.
Θα ήθελα, στο λίγο χρόνο που είχα, να προλάβαινα να διάβασω την τοποθέτηση επί του προϋπολογισμού ένα χρόνο πριν του Αλέξη Τσίπρα. Να βρω και να παραθέσω εδώ μερικά σημεία της τοποθέτησης του νυν αριστερού πρωθυπουργού της κυβέρνησης ΑΝΕΛ-ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είχα όμως το χρόνο. Δεν υπήρχε χρόνος ούτε για την περίληψη για να παραθέσω την τοποθέτηση και τα επιχειρήματα του νυν πρωθυπουργού ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον περσινό προϋπολογισμό.
Είναι ο όγδοος προϋπολογισμός που παίρνω τον λόγο να μιλήσω, από τον προϋπολογισμό του 2008. Με μονότονο τρόπο έλεγα κάθε φορά, σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, στην κυβέρνηση Παπανδρέου, στην κυβέρνηση Καραμανλή, στην κυβέρνηση Παπαδήμου…και στην σημερινή αριστεροδεξιά κυβέρνηση, ότι η συζήτηση που γίνεται, γίνεται για έναν προϋπολογισμό που θα αποτύχει. Που δεν πρόκειται να πετύχει τους στόχους, τα νούμερα θα πέσουν έξω, όλα θα πέσουν έξω.
Και ξέρετε, έχουμε γευτεί όλα τα μανιτάρια των παραμυθιών σ’ αυτή τη χώρα και σε αυτή τη Βουλή. Σε πολλές εκδοχές. Μανιτάρια σκούρα, πράσινα, λαμπερά, κόκκινα μανιτάρια με άσπρες βούλες… των παραμυθιών. Έχουμε ακούσει όλα τα παραμύθια ως ελληνικός λαός σοφός. Έχουμε φάει όλα τα μανιτάρια και όλα τα παραμύθια. Δυσκολευόμαστε μετά να παραδεχτούμε ότι τη φάγαμε την παραμύθα, ότι την ήπιαμε δηλαδή κι ότι την πατήσαμε. Δυσκολευόμαστε πάρα πολύ. Πολλοί, ακόμα δεν έχουν παραδεχτεί παραμύθια που φάγανε πριν από σαράντα χρόνια. Και δε θέλω να επεκταθώ επειδή η μεταπολίτευση είναι ένα μακρύ χρονικό διάστημα και πολύ γρήγορο στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Θέλω να σας πω ότι αυτή η ιστορία με τα παραμύθια και τα μανιτάρια συνεχίζεται ενώ θα έπρεπε να ‘χε σταματήσει. Θέλω να σας πω ότι σε κάθε συζήτηση για τον προϋπολογισμό, ήμασταν εδώ από τους 300 βουλευτές οι 200, 220, 250… στριμωχνόμασταν και από την κυβέρνηση και από την αντιπολίτευση και από όλα τα κόμματα, είτε ήταν 5, είτε 7, είτε 8 – 8 δεν ήταν άλλη φορά μόνο τώρα - …Στριμωχνόμασταν ποιος θα πρωτομιλήσει κι έφτανε το Σάββατο βράδυ και δεν είχαν προλάβει να μιλήσουν 50-60 βουλευτές! Και σήμερα το προεδρείο έψαχνε να βρει κυβερνητικούς βουλευτές να μιλήσουν επί του προϋπολογισμού! Και δεν βρίσκαμε! Πριν από δυο ώρες ήταν εδώ 4 άτομα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τέσσερα! Μετρημένα. Από την αντιπολίτευση δεν μ’ ενδιαφέρει από τα’ άλλα κόμματα, λέω για την Κυβέρνηση, για τον προϋπολογισμό της Κυβέρνησης. 35, 40, 45 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τοποθετηθούν. Διότι δεν έχουν τι να πουν..για ναινέκους, για γερμανοτσολιάδες, για μερκελιστές, να καλέσεις τον λαό να βγει στις πλατείες αναπτύσοντας ένα θερμοκήπιο μίσους, για τα πουλημένα τομάρια που καταστρέφουν τη χώρα…δεν έχεις να πεις πολλά πράγματα. Οπότε τι να πεις τώρα και πώς να το μασήσεις. Άλλοι ψηφίζουν κλαίγοντας, άλλοι ψηφίζουν και μετά λένε «δεν έπρεπε να το ψηφίσω αλλά τι να κάνω…», δηλαδή τι άλλο θα δούμε σ’ αυτήν τη χώρα; Ειλικρινά θα ήθελα να ξέρω, θα ήθελα να κοιτάξω 2-3 χρόνια μετά πως θα είμαστε. Θα είμαστε χειρότερα από τώρα, θα είμαστε μία κατεστραμένη χώρα αν δεν αποφασίσουμε, σύντροφοι και φίλοι, πατριώτες, δημοκράτες και όλες οι παρατάξεις - εκτός από αυτήν εδώ την παράταξη που δεν θέλει και εκτός από την παράταξη που δεν πρέπει - ότι θα κάνουμε ένα πρόγραμμα, έναν σχεδιασμό, για δύο, για τρία χρόνια, για τέσσερα θα ήταν καλύτερα, ότι αυτή η χώρα για να γίνει μια κανονική χώρα πρέπει να κάνουμε αυτό και αυτό: Θεσμικές αλλαγές, πολιτικό σύστημα, εκλογικό νόμο, φορολογικό, ασφαλιστικό, με δίκαιο τρόπο. Θα μπορούσα να σας πω διάφορα, για τις λίστες Λαγκάρντ που τις κουνάγαμε εδώ πέρα και λέγαμε «γιατί μας τα κρύβετε αυτά και δεν παίρνετε τους ληστές της λίστας Λαγκάρντ», πόσα πήρατε; Τίποτα. Που εναι ο κος Νικολούδης, που είναι οι άλλοι, άλλα σεντερ φορ αυτών των κυβερνήσεων της αριστεράς, που είναι; Που είναι να μας πούνε τι έγινε με τη λίστα Λιχτενστάιν, τη λίστα Λαγκαρντ. Με το λαθρεμπόριο καυσίμων τι έγινε; Ε; Τι έγινε με το λαθρεμπόριο καυσίμων, καπνών, το παραεμπόριο, τι γίνανε όλα αυτά τα σχέδια; Ξέρετε ο κος Σιμορέλης απ΄τα Τρίκαλα μας είπε ότι αν δεν υπήρχε το μνημόνιο έπρεπε να το επινοήσουμε, να το εφεύρουμε. Πάρα πολύ σωστή κουβέντα. Εμείς το λέμε αυτό από το 2009. Ότι αυτή η χώρα έπρεπε να εφαρμόσει ένα Μνημόνιο. Όχι ένα μνημόνιο καταστροφής, περικοπών και υπερφορολόγησης. Ένα μνημόνιο για να γίνει δίκαιη η διακυβέρνηση της χώρας σε ευρωπαϊκά πλαίσια. Γιατί η Ευρώπη είναι το ασφαλέστερο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό σύστημα και θα έπρεπε να προχωράει προς την ολοκλήρωση της και όχι να έχει διασπαστικές φωνές και τάσεις από διάφορα ακροαριστερά και ακροδεξιά κόμματα που κουνάνε σημαίες των εθνικισμών και της διάλυσης της Ευρώπης και μερικοί λένε ότι η Ευρώπη είναι των μονοπωλίων και των συμφερόντων ενώ κάθε χώρα ξεχωριστά τι είναι; Δεν είναι των μονοπωλίων και των συμφερόντων;
Πρέπει να τελειώσουμε με τα παραμυθάκια. Ακούσαμε την κοκκινοσκουφίτσα, την σταχτοπούτα, το λύκο και τα 7 κατσικάκια, το γιαννάκη και τη φασολιά. Όλα τα παραμύθια, όλους τους δράκους, τους είδαμε, τους γνωρίσαμε, τους ναινέκους, τους γερμανοτσολιάδες, τα πουλημένα τομάρια, τους οποίους τώρα τους καλούμε σε μια συναινετική διαδικασία. Και επειδή δεν έρχονται και λένε ότι αυτό δεν είναι συναίνεση, βγαίνουμε την άλλη μέρα και λέμε ότι είναι κάτι βρωμόσκυλα τα οποία ουρλιάζουνε! Ενώ το καραβάνι προχωράει με τις καμήλες και με όλες τις καμπούρες.
Θέλω να τελειώσω λέγοντας σας για τα παραμύθια και τα μανιτάρια. Όλα τα μανιτάρια τρώγονται. Αν και μερικά μόνο μία φορά.
