Αυλαία των Παραολυμπιακών αγώνων στο Ρίο-Μικρή παύση, πριν αναφωνήσουμε: είμαστε υπερήφανοι
Αγωνιζόμενοι όχι μόνο στην Ελλάδα της κρίσης, που θέτει διαρκώς εμπόδια μέσα από τον ανεπαρκή σχεδιασμό, ελλιπή άσκηση κοινωνικής πολιτικής και περιορισμένους πόρους, αλλά και αντιμέτωποι οι περισσότεροι με κοινωνικές συμπεριφορές που γιγαντώνουν τις σκέψεις της απόσυρσης, οι Έλληνες αθλητές των Παραολυμπιακών αγώνων, επέλεξαν να δυναμώσουν την εσωτερική τους φωνή και να διοχετεύσουν την ενέργειά τους στον πρωταθλητισμό, να θέσουν υψηλούς στόχους και να υπηρετήσουν το ευγενές όραμά τους τιμώντας όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά κυρίως όλους όσοι δίνουν καθημερινά το δικό τους άνισο αγώνα.
Όμως, η υπερηφάνεια για το ήθος και την προσπάθειά τους δεν αρκεί. Η υπερηφάνεια τελευταία, λειτουργεί απενοχοποιητικά και δεν αφήνει να διαφανούν οι δικές μας ευθύνες. Αν πραγματικά ταυτιστήκαμε με τους αθλητές μας έστω και για ένα λεπτό, οφείλουμε να το αποδεικνύουμε έμπρακτα ως πολίτες, στην καθημερινότητά μας, στην οδική μας συμπεριφορά, στους χώρους της εργασίας, στην καθοδήγηση που δίνουμε στα παιδιά μας, στην απομόνωση ρητορικών για πολίτες δύο ταχυτήτων.
Ας αναρωτηθούμε όλοι μας λοιπόν, προτού καλυφθούμε πίσω από ένα εκφραζόμενο συναίσθημα υπερηφάνειας από την πλευρά της Πολιτείας, πώς συμβάλλει η Πολιτεία και ο καθένας μας από εμάς, στην υγιή εξέλιξη και ανάδειξη των χαρισμάτων των συνανθρώπων μας με αναπηρία.