Για έλλειψη ενθουσιασμού στο ρόλο της κατηγόρησε την κυβέρνηση η βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης του Ποταμιού, Κατερίνα Μάρκου, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής επί του Προϋπολογισμού 2016, τονίζοντας ότι αν η Κυβέρνηση θέλει να κυβερνήσει, πρέπει να μάθει να κυβερνά και να συμπεριλάβει και το πολιτικό κόστος στο πρόγραμμά της.
Κάλεσε την κυβέρνηση να ξεπεράσει τον εαυτό της, να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις, να υπερβεί αυτή τη μίζερη εκδοχή για την ελληνική οικονομία που παρουσιάζει σήμερα ο Προϋπολογισμός, ώστε να δούμε ορατά σημάδια ανάκαμψης στα απολύτως κρίσιμα θέματα των επενδύσεων, της εργασίας, της ανάπτυξης της χώρας.
Τέλος, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην «περίφημη, περήφανη και αξιοπρεπή πολιτική αυτού του απίθανα ανεύθυνου, προκλητικού ανθρώπου –μιλάω φυσικά για τον προηγούμενο Υπουργό Οικονομικών- που κατέληξε στην εκμηδένιση σχεδόν όλων των περιουσιακών στοιχείων του κράτους».
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ο Προϋπολογισμός του 2016 έρχεται σε μία συγκυρία κρίσιμη τόσο για την ελληνική οικονομία όσο και συνολικά για το πολιτικό σύστημα. Πίσω από την αριθμητική του βρίσκονται πραγματικά δύσκολες αποφάσεις, αποφάσεις φυσιολογικά με μεγάλο πολιτικό κόστος. Επειδή η Κυβέρνηση γυρεύει συμπαραστάτες πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι η Κυβέρνηση κυβερνά και παίρνει τις αποφάσεις και η Αντιπολίτευση παίζει τον δικό της ρόλο.
Λυπάμαι να το πω, αλλά η Κυβέρνηση δεν έχει καθόλου ενθουσιασμό στο ρόλο της.
Ο κ. Δραγασάκης σε ανύποπτο χρόνο είχε δηλώσει πως «πρέπει επιτέλους να κυβερνήσουμε». Να πω ότι, εάν το σημερινό πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα η Κυβέρνηση εν προκειμένω θέλει να κυβερνήσει, πρέπει να μάθει να κυβερνά και να συμπεριλάβει και το πολιτικό κόστος στο πρόγραμμά της.
Αν το παλιό σύστημα έχει απαξιωθεί, είναι γιατί περιελάμβανε πολιτικούς που μόνο μοίραζαν λεφτά, μέσω των Προϋπολογισμών φυσικά, και έριχναν το κόστος στο μέλλον για το κράτος και το σύνολο. Αυτό δεν πρέπει να το αφήσουμε πίσω;
Επομένως, οι δύσκολες αποφάσεις είναι αποφάσεις της Πλειοψηφίας που κυβερνά και στο τέλος, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, όλοι κρινόμαστε.
Ο Προϋπολογισμός του 2016 προβλέπει πρωτογενές έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης ύψους 0,25% του ΑΕΠ το 2015 και πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ για το 2016. Περιορίζεται σημαντικά η πρόβλεψη για τον ρυθμό του πραγματικού ΑΕΠ σε σχέση με το Προσχέδιο πριν από λίγο καιρό.
Για τη μίζερη αυτή στασιμότητα της οικονομίας ευθύνεται μόνο η μείωση των επενδύσεων κατά 8,4%. Θεωρώ ότι αυτό είναι και το πιο σημαντικό σημείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε.
Η Κυβέρνηση συνεχίζει να έχει ιδεολογικές αγκυλώσεις. Δεν έχει κανέναν ενθουσιασμό για τα όποια θετικά στοιχεία του προγράμματος σταθεροποίησης και επιμένει να κάνει φανερή μια επιφύλαξη -να μην πω εχθρότητα- για τον μόνο τρόπο που υπάρχει να αυξηθεί το εισόδημα, δηλαδή να λειτουργήσει ο θετικός πολλαπλασιαστής του εισοδήματος, να μειωθεί η ανεργία, να πάρει μπρος η πραγματική οικονομία. Δεν γνωρίζω άλλη χώρα στον κόσμο που η Κυβέρνηση να έχει τέτοια επιφύλαξη απέναντι στην επιχειρηματικότητα, στο να φτιαχτούν νέες δουλειές για τον κόσμο.
Αν απέδειξε κάτι περίτρανα η περιπέτεια του 2015, είναι ότι πρέπει να πέσουμε στη θάλασσα και να κολυμπήσουμε. Δεν ζούμε φυσικά σε έναν τέλειο κόσμο, αλλά πρέπει να προσαρμοστούμε και να ανταγωνιστούμε διεθνώς, διαφορετικά το μέλλον για τη χώρα δεν υπάρχει.
Στον Προϋπολογισμό προβλέπεται η εξοικονόμηση πόρων για το ασφαλιστικό ύψους 0,25% του ΑΕΠ για το 2015 και 1% του ΑΕΠ για το 2016. Το ζήτημα αυτό έχει πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις και παραπολιτικά κουτσομπολιά τροφοδοτούμενα από ένα σύστημα που παριστάνει το καινούριο, ενώ είναι απελπιστικά παλαιοκομματικό.
Απευθύνομαι στην Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση πρέπει να κυβερνήσει, όπως είπαμε παραπάνω, και να πάρει και το όποιο κόστος πάνω της. Αυτό λέει η δημοκρατική λογική. Όσο για τις ευθύνες θέλω να πω και πάλι –θα είμαι ειλικρινής, αν όχι ωμή- βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στις τελευταίες δεκαετίες διακυβέρνησης, με τις αθρόες εξυπηρετήσεις ψηφοφόρων, με παχυλές συντάξεις σε ηλικίες παραγωγικές –παραγωγικότατες μάλιστα. Θα σας εκπλήξω ίσως λέγοντας ότι ευθύνες έχουν και οι πιστωτές οι οποίοι δέχτηκαν έναν νόμο του 2010, ο οποίος περιείχε προκλητικές ρυθμίσεις για γυναίκες στα πενήντα που συνταξιοδοτούνται λόγω ανήλικων παιδιών, που όμως την πρώτη ημέρα της σύνταξης μπορεί να ήταν και τριάντα ενός ετών.
Όλα αυτά δεν αναιρούν το γεγονός ότι η Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα πρέπει πράγματι να πιει όλο το πικρό ποτήρι των όποιων προσαρμογών και ιδιαιτέρως των μειώσεων. Άλλωστε η Κυβέρνηση έβαλε και αυτή το χεράκι της. Το καταστροφικό 2015 χειροτέρευσε άρδην τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά του ασφαλιστικού, με αποτέλεσμα τώρα το σύστημα να έχει χειροτερεύσει σημαντικά.
Η Κυβέρνηση έχει επίσης κατά καιρούς κατακρίνει ένα μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής που σήμερα εφαρμόζει με τον Προϋπολογισμό, δηλαδή αύξηση των φορολογικών επιβαρύνσεων με ταυτόχρονη διατήρηση των πρωτογενών δαπανών στο ίδιο επίπεδο από το 2014 μέχρι και το 2016, γεγονός που ενέχει κινδύνους η ύφεση να είναι μεγαλύτερη από την αναμενόμενη λόγω των αρνητικών πολλαπλασιαστών, όπως λένε οι οικονομολόγοι. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Επισημαίνω τους μακροοικονομικούς κινδύνους της πολιτικής αυτής που είναι ήδη ορατοί.
Στο θέμα της πολυπόθητης ανάπτυξης το ονομαστικό ΑΕΠ το 2016 αναμένεται να υποχωρήσει κατά 0,7%. Το 2015 το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης αναμένεται να φτάσει τα 316,5 δισεκατομμύρια. Το ποσό αυτό συμπεριλαμβάνει κεφάλαιο ύψους 10 δισεκατομμυρίων για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση των αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου από τις τράπεζες, φαίνεται ότι το ποσό αυτό θα είναι χαμηλότερο.
Θα πει κανείς ότι αυτό είναι θετικό. Να θυμίσω όμως ότι βεβαίως η περίφημη, περήφανη και αξιοπρεπής πολιτική, αυτή του απίθανα ανεύθυνου, προκλητικού ανθρώπου –μιλάω φυσικά για τον προηγούμενο Υπουργό Οικονομικών- κατέληξε στην εκμηδένιση σχεδόν όλων των περιουσιακών στοιχείων του κράτους. Φορολογούμενοι, ομολογιούχοι και μέτοχοι είχαν επενδύσει, με αποτέλεσμα η ζημιά που έχουμε υποστεί όλοι να είναι σήμερα της τάξεως πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ.
Αυτό βέβαια δεν πολυφαίνεται στις τσέπες των ψηφοφόρων τώρα, αλλά σύντομα θα φανεί και οι πολιτικές και οι όποιες άλλες ευθύνες ελπίζω να αποδοθούν στο μέλλον.
Να θυμίσω επίσης στους φοβερούς πολέμιους των τραπεζών ότι όλη η διείσδυση των ελληνικών επιχειρήσεων στα Βαλκάνια βασίστηκε στη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών που πήγαν μαζί με τις επιχειρήσεις μας στα Βαλκάνια. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι τι ζημιά έχει γίνει.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ελπίζω να μην μας πει ο Υπουργός των Οικονομικών ότι και αυτός δεν πιστεύει στον Προϋπολογισμό όπως και στο πρόγραμμα, αλλά παρ’ όλα αυτά τον εισηγείται και τον ψηφίζει.
Η Κυβέρνηση χρειάζεται να ξεπεράσει τον εαυτό της, να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις, να υπερβεί αυτή τη μίζερη εκδοχή για την ελληνική οικονομία που παρουσιάζει σήμερα ο Προϋπολογισμός, ώστε να δούμε ορατά σημάδια ανάκαμψης στα απολύτως κρίσιμα θέματα των επενδύσεων, της εργασίας, της ανάπτυξης της χώρας.
