Η ομιλία του βουλευτή Β’ Αθηνών με το Ποτάμι, Γρηγόρη Ψαριανού, στην ολομέλεια της βουλής κατά την συζήτηση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό 2017.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Είναι ίσως ο δέκατος προϋπολογισμός στον οποίο έρχομαι να μιλήσω και να τον σχολιάσω.
Θυμάμαι, σε κάποιον από τους προηγούμενους – δεν έχει σημασία ποιος ήταν – είχα πει ότι έχουμε συνηθίσει να έχουμε μπροστά μας έναν προϋπολογισμό-μαϊμού απ’ όλες τις κυβερνήσεις, κανένας προϋπολογισμός δεν έπεσε μέσα. Κανένας προϋπολογισμός δεν ήταν ρεαλιστικός, δεν ήταν πραγματικός, δεν ήταν πραγματιστικός, δεν ήταν εφαρμόσιμος, δεν ήταν αποδοτικός, δεν ήταν δημιουργικός, δεν ήταν τίποτα. Ήταν λόγια, λόγια, λόγια: «Θα κάνουμε», «έχουμε προϋπολογίσει τόσα».
Όλα τα νούμερα έπεφταν έξω. Όλα τα νούμερα υποφέρουν ακόμα πιο πολύ και από τους ανθρώπους, επειδή έχουμε συνηθίσει να λέμε αυτήν την εξυπνάδα, ότι ευημερούν τα νούμερα και δυστυχούν οι άνθρωποι.
Και τα νούμερα δεν περνούν καθόλου καλά και μάλιστα, όταν σχεδιάζονται τα νούμερα από διάφορα «νούμερα».
Κάτι νούμερα σχεδίαζαν την πρώτη εφαρμογή του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στο πρώτο επτάμηνο, κάτι κανονικά νούμερα δηλαδή, πιο νούμερα δεν έχουμε. Το ξέρουν και οι ίδιοι, τώρα η ίδια η Κυβέρνηση, στα μανταλάκια κρεμάει ο ένας τον άλλο.
Τουλάχιστον στην αρχή αυτής της διαδικασίας ήταν ο σανός και το παραμύθι σε πρώτο πλάνο, «θα κάνουμε, θα σκίσουμε, θα ξεσκίσουμε». Τους μισθούς, τον κατώτατο, την δέκατη τέταρτη σύνταξη, τη δέκατη τρίτη σύνταξη, την εντέκατη σύνταξη, όλα τα είχαμε βάλει στο πρόγραμμα.
Κάναμε μια σκληρή διαπραγμάτευση το πρώτο επτάμηνο και μετά κρεμάσαμε στο Σύνταγμα τον διαπραγματευτή, ο οποίος περιφέρεται ανά τα πανεπιστήμια και ανά την ανθρωπότητα γενικώς και λέει διάφορες εξυπνάδες, τις οποίες προσπάθησε να εφαρμόσει εδώ μετά από οδηγίες αυτής της Κυβέρνησης, όχι από μόνος του.
Αφού δεν πέτυχε αυτό το κόλπο και παραλίγο να πέσουμε στον γκρεμό, κάναμε αυτή την περίφημη μεγάλη στροφή, τη μεγάλη κωλοτούμπα και καλά κάναμε και την κάναμε, αλλά λέμε ότι είπαμε μερικά πράγματα που δεν γίνονται. Είπαμε ότι θα κάνουμε αυτά, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης κ.λπ. που δεν μπορεί να υλοποιηθεί. «Συγγνώμη, σύντροφοί, φίλοι και φίλες, ψηφοφόροι. Πρέπει να υλοποιήσουμε ένα πρόγραμμα που να είναι ρεαλιστικό μέσα σε συνθήκες καπιταλισμού».
Όλος ο κόσμος έχει καπιταλισμό, από τη Βενεζουέλα και την Κίνα μέχρι δεν ξέρω ποια χώρα. Μπορεί να είναι μια-δυο χώρες που δεν έχουν ή έχουν ένα είδος τεταρτοκοσμικού καπιταλισμού, περίεργου. Καπιταλισμό έχουν και στις σκανδιναβικές χώρες και στην κεντρική Ευρώπη. Καπιταλισμό έχουν η Αργεντινή, η Βενεζουέλα. Καπιταλισμό έχουν και η Ζιμπάμπουε, η Μπουργκίνα Φάσο και η Τανζανία.
Γιατί επιλέγουμε αυτές τις μεθόδους – τις «μέθοδες» που λέγαμε παλιότερα ως πούροι αριστεροί όλοι; – Γιατί επιλέγουμε αυτό το δρόμο;
Γιατί επιλέγουμε το δρόμο που δεν βγαίνει πουθενά και δεν μπορεί να εφαρμοστεί τίποτα που να είναι προς το δημόσιο συμφέρον, όχι προς κάποιες ομαδούλες «εμείς οι τρεις οι φίλοι που τρώμε το σταφύλι», συντεχνίες, συνδικαλιστές, κόλπα και διάφορα πελατάκια και πελάτες;
Τώρα υπογράφουμε τα πάντα με δάκρυα στα μάτια και μ’ ένα δήθεν πιστόλι στον κρόταφο, για να συντηρούμε ένα δικό μας – ιδιοκατασκευή αυτή, καινούργιο, φρέσκο – πελατειακό σύστημα. Αφού τσακίσαμε τον παλιό πελατειασμό, αφού διαλύσαμε τη διαφθορά και τη διαπλοκή όλων αυτών των σιχαμένων και τρισάθλιων που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό, μπλα μπλα κ.λπ. – βεβαίως, πράγματι έτσι ήταν – αντί να το καθαρίσουμε αυτό το σύστημα, στήνουμε τώρα ένα δικό μας κολπάκι. Βάζουμε τα δικά μας φιλαράκια, τις δικές μας κοπελίτσες, τους κουμπάρους, τους φίλους, θεσμοθετούμε νέες θέσεις συμβούλων, από στρατηγικό σχεδιασμό μέχρι διανόησης των κολεοπτέρων, ας πούμε, διάφορες ειδικές περιπτώσεις, και υπογράφουμε τα πάντα.
Αφού έχουμε πάει στην Κούβα και έχουμε πει «Adios Comandante!» και έχουμε καταγγείλει τους Ευρωπαίους δυνάστες, γυρνάμε πίσω και παίρνουμε τηλέφωνο τη δυνάστρια Άνγκελα και της κλαιγόμαστε για τον ερντογανισμό και γι’ αυτά που τραβάμε και που μας κάνουν διάφοροι κακοί γείτονες.
Δεν παίρνουμε τον Μαδούρο, ας πούμε, και τον Κορρέα να τους πούμε τα προβλήματά μας, να μας βοηθήσουν. Έχουμε κάνει μια επιλογή, ότι βασικά η Ευρώπη είναι μια λυκοσυμμαχία, δεν τη θέλουμε, αλλά είμαστε αναγκασμένοι και μπούρου μπούρου και προσπαθούμε να το μπαλώσουμε.
Δεν μπαλώνονται αυτά, σύντροφοι. Ή έτσι ή γιουβέτσι ή κοκορέτσι. Δεν έχει απ’ όλα. Δεν βγαίνει όλο το συστηματάκι. Είμαστε και με την Ευρώπη και κατά της Ευρώπης. Και η Ευρώπη είναι μία λυσσαλέα λυκοσυμμαχία συμφερόντων και είναι και κάτι δικοί μας που μας βοηθάνε καμμιά φορά, κανένας Ολαντρέου, ας πούμε, που τους βρίζουμε και μετά πάμε και χτυπάμε τις πλατούλες και λέμε: «Γεια σας, κύριε Ολαντρέου, θα μας βοηθήσετε να διαγράψουμε το χρέος ή ένα μέρος του;».
Δεν διαγράφεται το χρέος. Μετά από εξήντα χρόνια θα διαγραφεί ένα μικρό ποσοστό κατόπιν υποσχέσεως, όταν όλοι εμείς θα βλέπουμε τα ραδίκια ανάποδα!
Και τώρα να στο χαρίσουν το χρέος, σε δύο χρόνια θα έχεις χρέος.
Γιατί; Γιατί δεν έχεις αναπτύξει καμία παραγωγική δραστηριότητα, δεν έχεις εφαρμόσει κανένα οικονομικό σύστημα που να αποδίδει, είσαι κρατικοδίαιτος, κολλημένος στον κρατισμό, σιχαίνεσαι την επιχειρηματικότητα. Πώς να φτιάξει ένας τώρα μια καινούργια επιχείρηση; Τριάντα χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν μέσα στον χρόνο. Μόνο φέτος. Αφήστε τις περσινές και τις προπέρσινες και των άλλων των παλιών της διαφθοράς και της διαπλοκής. Μόνο φέτος έχουν κλείσει καμία τριανταριά χιλιάδες επιχειρήσεις.
Και να ανοίξει κάποιος μια επιχείρηση – αν τα καταφέρει, γιατί ούτε με τη δικαιοσύνη έχουμε κάνει τίποτα, ούτε επισπεύδουμε διαδικασίες ούτε τίποτα – είναι υπάλληλος στην επιχείρησή του και υπό απόλυση μάλιστα. Γιατί το 80% της επιχείρησής του – αν καταφέρει να την ανοίξει – ανήκει σε άλλους. Ανήκει σε άλλους το 80%. Αυτό το συστηματάκι δεν βγάζει πουθενά. Αφήστε…
Έχουμε ανοίξει και νέες πληγές, εκτός από τις παλιές που είχαμε. Και ανοίγουμε και καινούργιες, που δεν μπορούμε να κλείσουμε και θα τις παραδώσουμε ανοιχτές στον όποιον επόμενο, ο όποιος επόμενος θα πρέπει με ρεαλισμό να κοιτάξει τα πράγματα και να δει πώς μπορεί να ελαττώσει την εξοντωτική για τους πάντες υπερφορολόγηση, να χτυπήσει τη διαφθορά, τη διαπλοκή.
Αλήθεια, πού είναι εκείνο το λαθρεμπόριο καυσίμων, καλέ, που θα το τσακίζατε; Γιατί το κάναμε γαργάρα;
Έχουμε δύο χρόνια διακυβέρνησης της πρώτης φοράς Αριστερά, που πανηγυρίζει για το «ΟΧΙ» στην Ιταλία, χαίρεται που δεν βγήκε ο νεοναζί στην Αυστρία και πάει με τους νεοναζί βόλτα στα Καστελόριζα και στην νήσο Ρω. Αυτά τα πράγματα είναι παρανοϊκά.
Ξεκαθαρίστε τι ακριβώς θέλετε, τι μπορείτε να κάνετε, πώς μπορούν να γίνουν τα πράγματα με συναινέσεις για να προχωρήσουμε, όπως προχώρησαν οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι, οι Κύπριοι ενώ εμείς εδώ ακόμα παίζουμε τις κουμπάρες.
Δεν στηρίξατε τίποτα, ποτέ, καμία μεταρρύθμιση, κανένα σχέδιο, τίποτα και τώρα ζητάτε έτσι πολύ αμυδρά και με τρόπο διάφορα είδη συναινέσεων. Δεν θα τα έχετε. Θα σπάσετε τα μούτρα σας και θα ντροπιάσετε το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, όποιο και αν ήταν και όπου και αν υπήρχε, εάν δεν αλλάξετε τώρα.
Και δεν θα αλλάξετε.
Προβλέπω ότι δεν έχει πλοίο πια για εσάς, δεν έχει οδό, δεν έχει τίποτα.
Καλή σας νύχτα.
Δείτε το βίντεο:
