Ομιλία Στέλιου Μάινα στο 3ο συνέδριο του Ποταμιού
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Φίλες και φίλοι,
Θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την τιμητική αυτή πρόσκληση, να πω δύο λόγια στην έναρξη του συνεδρίου, ενός πολιτικού χώρου που εκφράζει ίσως την πιο κοινή, αλλά και πλέον δοκιμαζόμενη έννοια στην πολιτική μας ζωή, τη ΛΟΓΙΚΗ.
Φίλες και φίλοι,
Διάλεξα τον διπλό τίτλο, "Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ Ή ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΜΕ ΘΕΑ", απ’ τα θεατρικά έργα δύο μεγάλων συγγραφέων, αλλά και βαθιά σκεπτόμενων διανοητών, που προβληματίστηκαν, για τη θέση του εργαζόμενου, αλλά και του εργοδότη.
Διάλεξα αυτόν τον τίτλο, για να εκφράσω την αγωνία μου, για τον πιο σκληρά εργαζόμενο, με τις ισχνότερες απολαβές. ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ. Που το ελεύθερος, είναι απ’ τη μια τίτλος τιμής, αλλά απ’ την άλλη, ευφημισμός, στην πραγματικότητα της αγοράς.
Καλώς ή κακώς, εμείς, ακόμα εμφορούμαστε από τις αρχές του Διαφωτισμού και κάθε μέρα με έκπληξη ανακαλύπτουμε ως άνθρωποι των γραμμάτων με κοινωνική λειτουργία, που προσπαθούμε να ανταποκριθούμε ευσυνείδητα στον ορισμό του Ντιντερώ, για τον ορθολογικό Άνθρωπο, που θα θέλαμε να είμαστε.
"Ένας τίμιος άνθρωπος που χειρίζεται τα πάντα με τη λογική, που αγωνιά να ξεσκεπάσει τα λάθη, ένας υπερασπιστής των δικαιωμάτων του ανθρώπου".
Ανακαλύπτουμε λοιπόν με έκπληξη, πως επαναδιαπραγματευόμαστε με την ανάγκη να επανευφεύρουμε και να ορίσουμε τις αξίες που δυστυχώς έχουν καταντήσει, κενό γράμμα, εξαγγελίες, υποσχέσεις, "ένα πουκάμισο αδειανό"...
Ας δουμε όμως ποιος είναι αυτό, το πουκάμισο το αδειανό...
Καταρχάς ωράριο και οκτάωρο είναι ξεχασμένες έννοιες, όπως και η έννοια «αμοιβή». "Αμοιβή σου είναι ότι ακόμα το κρατάς ανοιχτό".
Φυσικά στον δικό μας κλάδο, η έννοια αμοιβή έχει καταντήσει ανέκδοτο, όπως και οι έννοιες πλήρης και συνεχής ασφάλιση, αλλά και αμοιβή, υπερωριών, προβών κλ.π.
Οι εργαζόμενοι στο Θέαμα, ασφαλίζονται, αλλά και αμείβονται, μόνο όταν βγαίνουν στη σκηνή, και αυτό συνήθως με ωριαίο ασφάλιστρο, που φυσικά αποκλείει κάθε πιθανότητα μελλοντικού επιδόματος ανεργίας, ή ακόμα περισσότερο, συνταξιοδότησης.
Ακούμε, συνέχεια, η δοκιμαζόμενη μεσαία τάξη. Ο ΕΛΣΤΑΤ αποτυπώνει ως μεσαία τάξη, το ανώτατο ατομικό εισόδημα που κυμαίνεται μεταξύ 7.500-10.000 ευρώ τον χρόνο.
Δηλαδή, μια τετραμελής οικογένεια με ετήσιο εισόδημα μεχρι 18.000 ευρώ, αντιπροσωπεύει τη μεσαία τάξη. Δύο συνολικοί μισθοί των 1.300 ευρώ (655 ατομικά για τον κάθε γονέα), το μήνα είναι η νέα μεσαία τάξη.
Όρισε ως υψηλό εισόδημα, αυτό που απομένει σε κάποιον, αφού καλύψει τις βασικές του ανάγκες, χωρίς να το προσδιορίζει, ποσοτικά. Δηλαδή, πέρα από τις βασικές ανάγκες, το κράτος δεν επιτρέπει καμιά αποταμίευση ή κατανάλωση, γιατί θεωρείται πολυτέλεια.
Βεβαίως και είμαστε παγιδευμένοι στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που μας έχει πλήξει, ανεπανόρθωτα. Βεβαίως, και η ζωή μας είναι έρμαιο των αδικιών και των ανισορροπιών του, αλλα και τα τρισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ που διακινούνται στις αγορές, δεν είναι ούτε αέρας ούτε εικονική πραγματικότητα. Είναι χρήματα, που έχουν αφαιρεθεί βίαια από ανθρώπους που το αξίζουν, από τις αποταμιεύσεις μας που εξαϋλώθηκαν, από την αξία της εργασίας μας, από την καταρράκωση του εργασιακού μέλλοντος των παιδιών μας, από την απασχόλησή μας, που κατάντησε ένα πουκάμισο αδειανό, ένα σάντουιτς και ένας καφές.
Είναι η υπονόμευση της μεσαίας τάξης με προφανείς σκοπούς, να μεγαλώσει η ψαλίδα, πλούσιων, φτωχών και να φτωχοποιηθεί το μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων.
Ας πάμε όμως σε μερικά στατιστικά στοιχεία.
Το 97,8% των ερωτηθέντων, θεωρεί, πως για την κρίση ευθύνεται η ανεπάρκεια και η διαφθορά των Ελληνικών Κυβερνήσεων, και το 84,1% απάντησε πως καθοριστικός παράγοντας για αυτή την κρίση ήταν η πρακτική "δανείζομαι και καταναλώνω χωρίς να παράγω".
Επίσης, πάνω απ’ το 50% των ερωτηθέντων, είναι αντίθετο στις ιδιωτικοποιήσεις των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, ενώ το 41,6%, είναι υπέρ της υψηλής φορολογίας, αρκεί αυτή να συνοδεύεται από το ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ.
Μακάρι να ήταν ανέκδοτο, αλλά ζούμε για να πληρώνουμε ολοένα και περισσότερους φόρους και εισφορές, σαν να είμαστε εργαζόμενοι της Στοκχόλμης, αλλά απολαμβάνουμε παροχές Βαλκανικές. Πού είναι οι μειώσεις των φορολογικών συντελεστών; Οι μειώσεις των συντελεστών ασφαλιστικών εισφορών, πού είναι τα κίνητρα για τη δήλωση και όχι την απόκρυψη εισοδημάτων; Πού είναι το πλαίσιο για το χρονοδιάγραμμα του προγράμματος διάσωσης της μεσαίας τάξης;
Απάντηση:
Επιδοματική πολιτική
400 ευρώ για τους νέους 18-24 ετων, υπό την προϋπόθεση να είναι εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ τον περασμένο Οκτώβριο και να είναι ακόμα άνεργοι.
Μα για να καταστείς άνεργος, πρέπει πρώτα να βρεις μια δουλειά και να σε ασφαλίσουν. Να αποδείξεις δηλαδή ότι δεν είσαι ελέφαντας.
"Μη μου κάνεις δώρο το ψάρι, μάθε με να ψαρεύω"
Ξέρετε ποιος είναι ο ΟΑΕΔ των νέων; Οι παπούδες και οι γιαγιάδες τους, που τους χαρτζιλικώνουν, απ’ την πετσοκομένη σύνταξή τους.
Βέβαια, ο άμεσος στόχος αυτής της επιδοματικής πολιτικής δεν είναι να βρουν οι νέοι δουλειά, αλλά να εχουν ένα χαρτζιλίκι απ’ το κράτος. Γιατί φυσικά, το να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις εισόδου των νέων στην αγορά εργασίας και να μεριμνήσεις για κάλυψη των μόνιμων θέσεων απασχόλησης με ανθρώπινους όρους, περιλαμβάνει καταρχάς μέτρα που θα διευκολύνουν τον ιδιωτικό τομέα να προσλάβει κόσμο, όχι με συμβάσεις τετραώρου και πραγματική εργασία δωδεκαώρου και κατ’ επέκταση την απαραίτητη μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.
Φίλες και φίλοι,
Ολοι οραματίζονται μια αλλαγή, αλλά ταξίδι χωρίς ατμομηχανή δεν γίνεται, χωρίς δηλαδή την Ιδιωτική πρωτοβουλία, μέσα από ενα μοντέλο επιχειρηματικότητας, που θα σέβεται και θα στηρίζει τους εργαζόμενους, που δεν θα λειτουργεί βασιζόμενη στις προνομιακές σχέσεις, που δεν θα φοροδιαφεύγει, που δεν θα στηρίζει τη μαύρη εργασία.
Το Ποτάμι, ένας ιδεολογικός χώρος που κυριαρχείται από το μέτρο και τη λογική, πρέπει να εξακολουθήσει να στηρίζει το μοντέλο του κοινωνικού και πολιτικού διαλόγου, με μόνο και αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον της χώρας και των πολιτών της.
Φίλες και φίλοι, χαιρετίζω και ευχαριστώ για την υπομονή σας και εύχομαι γόνιμες ιδέες, συγκρούσεις αντιθέσεις, συναινέσεις, σε αυτό το τόσο σημαντικό συνέδριο για το μέλλον μας.
Κλείνοντας με το κυριότερο στοιχείο του ορθολογισμού, που ο Γκράμσι έτρεφε τέτοιο σεβασμό, που έβαζε πρωμετωπίδα της πρώτης σελίδας της "ORDINE NUOVO": ΤΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ
*Ο Στέλιος Μάινας είναι ηθοποιός
