του Ιωάννη Κασπίρη
Γαλάζια θάλασσα, αμμουδιές και καυτό ήλιο προσφέρουν όλες οι ανταγωνίστριες της Ελλάδας χώρες της Μεσογείου. Η θάλασσα που περιβρέχει την ανατολική Τουρκία είναι επίσης Αιγαίο. Σε τι διαφέρει όμως η Ελλάδα από τους ανταγωνιστές της; Στην ιστορία και τον πολιτισμό που ενσωματώνει ο τόπος μας και αναδεικνύουν τα μνημεία που βρίσκονται διάσπαρτα σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης. Δυστυχώς, αυτόν τον μοναδικό συνδυασμό, αυτο μας το πλεονέκτημα το αφήνουμε ανεκμετάλλευτο αφού συστηματικά καταστρέφουμε τον τόπο μας και υποβαθμίζουμε τα μνημεία μας! Δυστυχώς οι κάτοικοι της ελληνικής υπαίθρου, όταν μιλάς για προστασία των περιοχών φυσικού κάλλους και των μνημείων, σε αντιμετωπίζουν με δυσπιστία και πολλές φορές εχθρικά!
Οφείλουμε να ανακηρύξουμε τόσο τα μνημεία μας όσο και την φυσική ομορφιά του τόπου μας σε ΕΘΝΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ που θα απολαμβάνουν ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ! Εδώ χρειάζεται μία συνεχής καμπάνια προς τον πληθυσμό και κατάλληλη δουλειά στο σχολείο για να γίνει συνείδηση αυτή η θέση. Θα μπορούσαμε ακόμη να εισηγηθούμε την ίδρυση κάποιας ανεξάρτητης αρχής που να διαχειρίζεται τέτοια θέματα, πού χτίζουμε και γιατί, ποιο είναι το δημόσιο αγαθό και πού αρχίζει η ατομική αυθαιρεσία; Είναι ο μοναδικός τρόπος να πείσουμε πως ανάπτυξη και προστασία του περιβάλλοντος πάνε μαζί!!! Πρέπει να καταλάβει ο κόσμος πως η θάλασσα, οι παραλίες, το ελληνικό τοπίο , οι αρχαιότητες και τα μνημεία είναι πλούτος που ανήκει σε όλους τους ‘Ελληνες (και στις επόμενες γενιές) και μπορούν να δώσουν δουλειά σε πολλές κατηγορίες επαγγελμάτων. Οι οικονομικοί αυτοί πόροι είναι θεωρητικά ανεξάντλητοι.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση με χρήματα του Β΄ και Γ΄ ΚΠΣ και τώρα με το ΕΣΠΑ μας έδωσε δισεκατομμύρια ευρώ για την διάσωση, συντήρηση και αναστήλωση των μνημείων μας, ίσως από τις λίγες επενδύσεις που έπιασαν τόπο και περιμένουν από εμάς να τις αξιοποιήσουμε. Το Υπουργείο Πολιτισμού μιλά για 5.100 χερσαίους και ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους και θέσεις και περίπου 20.000 αρχαία και προστατευόμενα μνημεία που μπορούν να συμβάλλουν στην αύξηση του παραγόμενου εθνικού προϊόντος και του εισοδήματος, τόσο σε τοπικό όσο σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Πρόκειται για έναν σημαντικό πυλώνα μίας βιώσιμης ανάπτυξης.
Θα πρέπει να κατανοήσουν οι επαγγελματίες του κλάδου (χρειάζεται ιδιαίτερη δουλειά και σ’αυτόν τον τομέα) πως το βασικό προϊόν που πουλάει η Ελλάδα, δεν είναι τα ξενοδοχεία οι ταβέρνες και ο μουσακάς, ΕΙΝΑΙ το πανέμορφο ελλαδικό τοπίο και τα μνημεία μας που αποτελούν παγκόσμια κληρονομιά! Άρα πρώτιστο καθήκον είναι για όλους και ειδικά για τους επαγγελματίες που ζούνε από τον τουρισμό να προστατεύουν και να αναδεικνύουν αυτόν τον μοναδικό πλούτο και παράλληλα να προσφέρουν τις δικές τους ποιοτικές υπηρεσίες, τη δική τους προστιθέμενη αξία. Θα πρέπει να συνδέσουμε την αδειοδότηση των επαγγελματιών του τουρισμού με την προστασία αυτών των πλουτοπαραγωγικών δυνάμεων. Όσοι καταπατούν, ρυπαίνουν ή βρομίζουν το περιβάλλον, θα πρέπει να τιμωρούνται και να τους αφαιρείται η άδεια!!! Η μοναδική ομορφιά της χώρας μας δεν είναι εχθρός της ανάπτυξης ΑΛΛΑ αποτελεί παράγοντα ανάπτυξης! Να διδαχθούμε από την αρνητική εμπειρία άλλων χωρών σε θέματα τουριστικής πολιτικής, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να έχουμε όραμα για το μέλλον των παιδιών μας.
ΜΑΡΤΥΡΙΟ στα κάστρα της Πελοποννήσου… ένα απλό παράδειγμα
Στο ΝΔ άκρο της Πελοποννήσου δεσπόζουν 3 πανέμορφα κάστρα, της Κορώνης , της Μεθώνης και της Πύλου (Νιόκαστρο). Tους καλοκαιρινούς μήνες αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες, το να επισκεφτείς με την οικογένειά σου την ΝΔ Πελοπόννησο, χωρίς να πας στα κάστρα της περιοχής δε γίνεται. Κολυμπάς όλη μέρα σε κάποια από τις πανέμορφες παραλίες και το απογευματάκι καταλήγεις σε ένα από τα κάστρα. Έτσι τουλάχιστον το έχεις ονειρευτεί!
Και όμως τον επίδοξο επισκέπτη τον περιμένει μία δυσάρεστη έκπληξη καθώς πληροφορείται πως ο χώρος είναι ανοικτός μέχρι τις 3 το μεσημέρι. Για αυτόν δηλαδή που θέλει να γνωρίσει τα κάστρα της περιοχής τον περιμένει μία δοκιμασία και ένα μαρτύριο. Θα πρέπει να περπατήσει αυτούς τους τεράστιους χώρους μέσα στον ντάλα ήλιο! Η δοκιμασία είναι μεγάλη καθώς ο καλοκαιρινός ήλιος σε καίει και η αφόρητη ζέστη σε πνίγει. Ειδικά στο κάστρο την Μεθώνης, ούτε σκιά...ούτε τουαλέτα....ούτε νερό..., κρανίου τόπος. Ο επισκέπτης φεύγει από το κάστρο φανερά ταλαιπωρημένος, η κατάλληλη ώρα επίσκεψης είναι βέβαια το απόγευμα μέχρι την πανέμορφη δύση του ηλίου που βυθίζεται στη θάλασσα. Σε μία τέτοια συνθήκη ο ευχαριστημένος και γοητευμένος επισκέπτης πιθανά να αναζητήσει ξεκούραση στα γύρω ταβερνάκια και τα άλλα όμορφα στέκια της περιοχής της Μεθώνης. Και το κυριότερο, οι αναμνήσεις και η ομορφιά του τοπίου θα συντροφεύει τον τουρίστα στις σκοτεινές και παγωμένες νύχτες του χειμώνα! Και σύντομα θα μας ξαναέρθει!!
Για την ταλαιπωρία μας το υπουργείο δηλώνει πως δεν έχει αρκετούς φύλακες και μιλά για λιτότητα που του επιβάλλεται από πάνω. Είναι γνωστή η αδυναμία του ελληνικού δημοσίου να διαχειριστεί την παραγωγικότητα αλλά και την αποτελεσματικότητα του προσωπικού του και μέχρι να γίνει αυτό ας αναδείξουμε στη διαχείριση των κοινών την απλή λογική. Η τοπική κοινωνία που απολαμβάνει τα οικονομικά οφέλη αυτών των μνημείων, θα έπρεπε να παίρνει η ίδια εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα έλυναν το πρόβλημα. Είτε να διαθέτει κάποιον υπάλληλο του δήμου για τους καλοκαιρινούς μήνες ή οι επαγγελματίες της περιοχής να πληρώνουν κάποιον φύλακα ή ακόμη και η ύπαρξη εθελοντών φυλάκων (γιατί όχι?) . Τους οποίους φύλακες βέβαια θα αναλάβει να ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΙ και να εγκρίνει το υπουργείο Πολιτισμού! Λύσεις υπάρχουν πολλές αρκεί να υπάρχει η διάθεση και να κυριαρχεί ο ορθός λόγος! Ουδέποτε ο Έλληνας κατανόησε ότι το τουριστικό προϊόν που διαθέτουμε είναι μοναδικό και θα πρέπει να το προβάλλουμε και όχι να το υποβαθμίζουμε!
Ως κοινωνία έχουμε κληρονομήσει ελάχιστα από τον ορθό λόγο και τις αξίες των αρχαίων τα οποία ανακάλυψαν οι δυτικοί και προχώρησαν στο διαφωτισμό που αποτελεί τη βάση της δυτικής εξέλιξης και κυριαρχίας στον κόσμο. Στην Ελλάδα ακόμη κυριαρχεί η άποψη πως ο συναισθηματικός ανορθολογισμός είναι πλεονέκτημα της φυλής ενώ ο διαφωτισμός και ο ορθολογισμός είναι μειονέκτημα των «κουτόφραγκων».
Και ένα υστερόγραφο. Και στα δύο κάστρα που προλάβαμε να επισκεφθούμε (Μεθώνης και Πύλου) γινόντουσαν μεγάλα έργα συντήρησης και υποστύλωσης με χρήματα από το ΕΣΠΑ!