Σας ευχαριστώ για την πρόσκλησή σας και χαίρομαι που βλέπω εδώ πολλούς και καλούς συνεργάτες από την εποχή που η Δημιουργία Ξανά μιλούσε για τα μεταρρυθμιστικά ρυάκια που θα ενωθούν για να γίνουν το Ποτάμι όπως επί λέξει είχα αναφέρει στην πρώτη δημόσια εμφάνιση της δημιουργίας τον Οκτώβριο του 2011.
Θέλω λοιπόν ν’ ανταποδώσω αυτή την ευγενική χειρονομία λέγοντας μερικά πράγματα που κατά την ταπεινή μου άποψη μπορεί να είναι χρήσιμα ανεξάρτητα από το αν ακούγονται ευχάριστα ή όχι.
Θυμάμαι την αμέσως επόμενη συνάντηση των πρώτων συνωμοτών της Δημιουργίας, τέλος του 2011. Το θέμα μας ήταν πώς διεμβολίζεις ένα πολιτικό σύστημα που ψεύδεται εκ συστήματος υποσχόμενο στους πάντες τα πάντα.
Υπήρχαν δυο τάσεις που διαφωνούσαν ως προς επιχειρησιακό χειρισμό. Η πρώτη έλεγε να επικεντρωθούμε στην καταγγελία. Αλλά όπου οι ενδεδειγμένες λύσεις είναι οδυνηρές, να το softάρουμε, ν’ απαντάμε γενικά, με αφηρημένες έννοιες, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, τέτοια πράγματα, μέχρι να μπούμε στη Βουλή. Κι εκεί πια να ξεδιπλώσουμε το μεταρρυθμιστικό μας οίστρο, να πούμε τα σύκα-σύκα και ν’ απαιτήσουμε τις μεταρρυθμίσεις που πονάνε.
Η δεύτερη τάση την οποία υποστήριζα κι εγώ κι η οποία τελικά επικράτησε, ήταν να πούμε από την αρχή την αλήθεια προς όλες τις κατευθύνσεις, αγνοώντας το πολιτικό κόστος, πιστεύοντας ότι αυτή η στάση τελικά θα εκτιμηθεί.
Αν κάποιος με ρωτούσε ως επαγγελματία της επικοινωνίας ποια επιλογή είχε τις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, θα έλεγα η πρώτη. Αλλά στην πολιτική δε μπήκα ως διαφημιστής, μπήκα ως ειλικρινής. Και δεν είχα ούτε έχω καμία δυνατότητα να κάνω κάτι άλλο.
Είναι προφανές ότι η στρατηγική που πρότεινα απέτυχε. Η αλήθεια προς όλους, ειδικά σε μια χώρα κατακερματισμένη σε συντεχνίες ευνοημένες με δανεικά και με τους πόρους των άλλων, σε καθιστά αντίπαλο όλων. Και αν δουν ότι τους απειλείς όπως εμείς το Μάιο του 2012, θα βρουν τρόπο να σε χτυπήσουν. Και μας χτύπησαν.
Το Ποτάμι διάλεξε μάλλον την άλλη οδό: «Τι άποψη έχετε για το μεταναστευτικό; Ούτε στρατόπεδα συγκέντρωσης ούτε παγκάκια για τους μετανάστες. Για τις καταλήψεις των σχολείων; Ούτε με ΜΑΤ ούτε με μειοψηφικές καταλήψεις γίνεται παιδεία. Ούτε ανοχή ούτε στήριξη στην κυβέρνηση, ούτε με το αριστερό ούτε με το δεξιό λάθος.
Ούτε κοντά στις φιλελεύθερες ιδέες ούτε κοντά στους Αριστερούς. Ούτε λευκή σημαία ούτε λευκή επιταγή σε κανέναν. Ούτε τα σενάρια λιτότητας αλλά ούτε και οι απαιτήσεις χωρίς πρόγραμμα της Αθήνας είναι η λύση. αναφέρομαι επιλέξει σε διατυπώσεις του επικεφαλής του Ποταμιού.
«Είδες πώς τα κατάφερε ο Σταύρους που δε δημιουργεί εχθρούς;» μου έλεγαν όταν το Ποτάμι μπήκε στη Βουλή με το διόλου ευκαταφρόνητο 6,05%; Ήταν εκλογές στις οποίες η Δημιουργία ξανά δε συμμετείχε στηρίζοντας έμμεσα το Ποτάμι σ’ αυτή την εκλογική νίκη.
Απαντούσα αυτό που θα σας πω τώρα. δεν είναι η Βουλή το τέλος του ταξιδιού. Δεν είναι ούτε καν η αρχή. Η αρχή θα γίνει όταν ανοίξει η πρώτη τρύπα στη γραμμή Μαζινό του συστήματος. Όταν απολυθούν οι πρώτοι δημόσιοι υπάλληλοι, όχι γιατί είχαν πλαστά χαρτιά, όχι γιατί έκλεψαν, όχι γιατί ήταν ανίκανοι αλλά απλώς γιατί εργάζονταν, εντός ή εκτός εισαγωγικών σ’ έναν άχρηστο Οργανισμό που καταργήθηκε επειδή ξεπεράστηκε ας πούμε από την τεχνολογία, ακριβώς όπως προβλέπει το ήδη κρατικίστικης αντίληψης σύνταγμά μας για τις οργανικές θέσεις που καταργούνται.
Κι αυτό όχι γιατί είμαστε εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά γιατί είμαστε υπέρ της εξέλιξης της ζωής. Και εξέλιξη χωρίς να καταργεί το παλιό και να δημιουργεί το νέο δε νοείται. Έστειλα λοιπόν αυτή ν’ ακούσω τι θα έλεγε το Ποτάμι για το θέμα, κυρίως δια στόματος εκείνου που κάποτε, προ πολιτικής είχε γράψει το άρθρο «απολύστε τα ρουσφέτια σας».
Και διαπίστωνα ότι το κοινοβουλευτικό Ποτάμι είναι ακόμα πιο στρογγυλό από το προεκλογικό. Δεν είναι πολλοί οι δημόσιοι υπάλληλοι, είναι σε λάθος θέσεις. Γι’ αυτό ψηφίζουμε «ναι» στην επαναπρόσληψη των καθαριστριών οι οποίες απ’ ό,τι ξέρουμε τελικά τοποθετήθηκαν στις σωστές θέσεις. Εν τω μεταξύ φλερτάρουμε το ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε ανακαλύψει τους λογικούς του που έχουν πρόγραμμα και σχέδιο, θεωρούμε δε δυο εξ αυτών, οάσεις λογικής.
Και πρέπει να πείσουμε μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ τους εταίρους ότι κάνουν λάθος που επιμένουν στην απελευθέρωση των ομαδικών παρατηρήσεων, στο lockout , στην αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου και στο Ασφαλιστικό. Μετά απ’ αυτή τη μετεκλογική συνέντευξη Τύπου ήμουν μετά λύπης μου, μετά ειλικρινούς λύπης μου, σίγουρος πως το Ποτάμι θα βάλτωνε.
Ο ψηφοφόρος που παραμυθιάζεται με ψέματα, θα συνεχίσει να προτιμά τα ψέματα. Γιατί να σας ψηφίζει; Ο μεταρρυθμιστής που θεωρεί την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου ως εκ των ων ουκ άνευ για να γίνει επιτέλους το κράτος κυβερνήσιμο, γιατί να σας ψηφίσεις; Ο ρεαλιστής που ξέρει να μετράει και βλέπει ότι τα νούμερα του Ασφαλιστικού δε βγαίνουν, γιατί να σας ψηφίσει;
Ο άνθρωπος της αγοράς, εργοδότης και εργαζόμενος που αντιλαμβάνεται ότι μόνο αν απελευθερωθούν οι ομαδικές απολύσεις, είναι δυνατό να ξεκινήσουν ομαδικές προσλήψεις, γιατί να σας ψηφίσει; Μεταρρύθμιση σημαίνει ότι θα θίξεις συμφέροντα, όχι μόνο των μεγάλων πορτοφολιών, ή των διαπλεκομένων, αλλά των πάντων.
Προνόμια που το ανήθικο πολιτικό σύστημα μοίρασε σε όλους και τα χρηματοδοτούσε και συνεχίζει να τα χρηματοδοτεί ληστεύοντας τα παιδιά μας. σημαίνει ότι θα πει στην ψηφοφόρο ότι ναι, θα κόψω τη σύνταξη σου πάνω από τις ασφαλιστικές εισφορές σου, γιατί αν τη διατηρήσω θα πρέπει να κάποιος άλλος να φορολογηθεί για να σου την πληρώσει κι αυτός μπορεί να είναι ένας άνεργος που του ζητάω μέσω του ΕΝΦΙΑ να εκποιήσει το σπίτι του. Και είναι και άδικο και ανήθικο και αντιαναπτυξιακό.
Μεταρρύθμιση σημαίνει ότι το Δημόσιο χρειάζεται και απολύσεις και προσλήψεις. Γιατί δε θα κάνεις τον κηπουρό νοσηλευτή ούτε τον κλητήρα πληροφορικάριο και ότι δημόσιο αγαθό δεν είναι αυτό που παράγεται από το Δημόσιο αλλά αυτό που πληρώνεται από τον φορολογούμενο και το κράτος οφείλει να το προμηθεύει στην καλύτερη σχέση ποιότητας και τιμής. Από τον ιδιωτικό τομέα; Από τον ιδιωτικό αν αυτός το προσφέρει.
Θα πρέπει να μπορείς να πεις ότι σ’ ένα κράτος δικαίου, το δικαίωμα έκφρασης δεν είναι η κατάληψη κι όταν γίνεται αυτό, όπου και αν γίνεται, απ’ όποιους και αν γίνεται θα επεμβαίνουν τα ΜΑΤ αυτόματα χωρίς να ρωτάνε τον Υπουργό.
Αν δεν τα πεις, αν δεν τα εξηγήσεις με αριθμούς και παραδείγματα, αν δε δημιουργήσεις ένα κοινό που σε στηρίζει γι’ αυτά που πιστεύεις και όχι γι’ αυτά που φαντάζεται ότι πιστεύεις, ποιος θα σε στηρίξει όταν έρθει η ώρα της πραγματικότητας;
Αυτή την ευκαιρία λυπάμαι φίλοι, αλλά το Ποτάμι την έχασε. Τώρα, η άποψή μου είναι ότι αργά για να την επανακτήσει. Διότι συν τοις άλλοις έχει αλλάξει το πολιτική σκηνικό. Η καταστροφή στην οποία μας οδήγησε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατακλυσμιαίων διαστάσεων και οι ορθολογιστές στους οποίους απευθύνεται το Ποτάμι αλλά και η Δημιουργία Ξανά, δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το να ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου.
Μα είναι η μέχρι χτες πελατειακή διαπλεκόμενη κρατικιστική Νέα Δημοκρατία καλύτερη από το Ποτάμι; Όχι, δεν είναι. αν υπήρχε μέσος όρος ποιότητας στελεχών ή μελών, το Ποτάμι είναι πρώτο με διαφορά. Είναι όμως ασύγκριτα καλύτερα από το συνονθύλευμα εκβιαστών, απατεώνων, ιδεοληπτικών και στην καλύτερη περίπτωση καλοπροαίρετων αιθεροβαμόνων που υποδύονται την κυβέρνηση. Κυρίως έχει κυβερνητική προοπτική.
Προσέξτε όμως, άλλο ψήφος άλλο συμμετοχή. Πιστεύω ότι κανένας εδώ μέσα όπως και κανένας στη Δημιουργία Ξανά δεν ασχολείται με την πολιτική για την καριέρα ή για το officcio.
Το κάναμε κι εμείς κι εσείς επειδή βλέπουμε την πατρίδα μας να διαλύεται κι επειδή καταλάβαμε πως μόνο αν άνθρωποι της παραγωγικής οικονομίας που ξέρουν πώς ξεκινά, πώς τελειώνει μια δουλειά και πόσο κοστίζει, ασχοληθούν με τα κοινά μόνο τότε υπάρχει ελπίδα σε θέσεις διοικητικής ευθύνης να βρεθούν και άνθρωποι ευθύνης.
Η πολιτική είναι εργαλείο και τίποτε άλλο. η προοπτική του να είσαι στη Βουλή που για άλλους μπορεί να είναι όνειρο ζωής, για μας είναι η αναγκαία θυσία προσωπικού, οικογενειακού και επαγγελματικού χρόνου για να γίνουν πράγματα. Αξίζει η θυσία μόνο αν μπορείς να βάλεις το νυστέρι βαθιά στη γάγγραινα.
Θα το κάνει αυτό η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου; Αυτό σημαίνει ότι θα βάλει το νυστέρι βαθιά και στη δική της γάγγραινα. Όμως ένα κόμμα είναι ένας ζωντανός Οργανισμός. Αποτελείται από τα κύτταρά του, όσο περισσότερα υγιή, τόσο καλύτερα. Και είναι η δική μας στάση που διαμορφώνει το μέλλον κάθε Οργανισμού.
Σε μεγάλο βαθμό οι εξελίξεις στην πολιτική είναι αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Μα, αυτό σημαίνει συγχρωτισμό με τη νοσηρότητα θα μου πείτε. Ναι, αυτό σημαίνει. Πολιτική σε ασηπτικό περιβάλλον ούτε υπήρξε ούτε θα υπάρξει ειδικά στη σημερινή Ελλάδα.
Το ποιον βαθμό νοσηρότητας αντέχει ο καθένας που θα τη δώσει ο ίδιος. πιστεύω όμως ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια σήμερα, όταν η χώρα κινδυνεύει μ’ εξαφάνιση, όσοι συμφωνούμε σε δέκα βασικά προτάγματα που θ’ αναστρέψουν την πορεία της προς τον όλεθρο, να προχωρούμε ο καθένας στο μοναχικό του δρόμου.
Εύχομαι η κουλτούρα της συνεργασίας που πάντα υπήρχε στο Ποτάμι αυτή τη φορά να προσανατολιστεί σωστά, αξιοποιώντας το πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό του και την πηγαία διάθεση όλων των μελών του για μια σύγχρονη παραγωγική, ευρωπαϊκή Ελλάδα.
Σας ευχαριστώ..