του Γιάννη Σιδέρη Κρατώ αυτό που τους συνέστησε ο Θεοδωράκης, προς χρήση για μελλοντική κριτική: Τις αξίες που θέλουν να εφαρμόσουν στο δημόσιο βίο, την αξιοκρατία, π.χ., να την εφαρμόσουν πρωτίστως στο κόμμα. Να μην ψηφίζουν τους ανθρώπους του πρόεδρου ή τους φίλους της γειτονιάς τους, αλλά τους άξιους!
του Γιάννη Σιδέρη
Επειδή οι παρεξηγήσεις ελλοχεύουν, και επειδή το κείμενο κλίνει προς μια θετική αποτίμηση, εξηγώ από την αρχή ότι δεν έχω πολιτική συνάφεια με το Ποτάμι. Δεν αποδέχομαι κάποιες από τις διακηρύξεις του, και –κυρίως- τον αδιαπραγμάτευτο ευρωπαϊσμό του και τη φετιχοποίηση του ευρώ, εκ μέρους του.
Οι άνθρωποι
Κατέβαινα με λίγο περιπαιχτική διάθεση προς το Λαύριο, όπου έγινε το ιδρυτικό συνέδριο. Έχοντας παρακολουθήσει επαγγελματικά δεκάδες συνέδρια κομμάτων, περίμενα, να συναντήσω ένα πολύχρωμο ιδεολογικά, (απολιτίκ στην ουσία) σώμα συνέδρων, που …είδαν φως και μπήκαν. Ανθρώπους που θα στέκονταν αμήχανοι για το πώς θα φερθούν, που θα εξέπεμπαν την υποκειμενικότητά τους με άσχετες κορώνες για άσχετα θέματα. Ανθρώπους που, εν τέλει, δεν θα ήταν καν ικανοί να προσαρμόσουν την πολιτική τους πρόταση στο τρίλεπτο που αναλογούσε στον καθένα για να μιλήσει.
Εδώ, τα κομματικά στελέχη όλων των κομμάτων, πλην ΚΚΕ, με δεκαετίες «ενσήμων» στην κομματικά τους βιβλιάρια, παρασύρονται στα κομματικά συνέδρια ή τις συνεδριάσεις των κεντρικών Επιτροπών, είτε από την εκφραστική τους ανημπόρια, είτε από περίτεχνες διατυπώσεις όταν τα επιχειρήματά τους είναι αδύνατα, είτε από το πάθος των ιδεών που διατυπώνουν, με αποτέλεσμα να ξεπερνούν το προκαθορισμένο χρόνο, δοκιμάζοντας τα προεδρεία και την υπομονή των συνέδρων.
Ίσως αυτό να φαίνεται άνευ σημασίας σε όσους δεν έχουν ζήσει την τυπολογία τέτοιων συνάξεων, αλλά δεν είναι. Ήταν εντυπωσιακή η αυτοσυγκράτηση των ομιλητών, αλλά και η δυνατότητά τους να διατυπώνουν σε σύντομο χρόνο την πολιτική τους πρόταση. Η εντύπωση που αποκόμισα ήταν ότι στην πλειοψηφία τους οι σύνεδροι του Ποταμιού, δεν ήταν άσχετοι.
Είναι πολίτες που είχαν πρωτέρα συνάφεια και τριβή με κοινωνικούς χώρους, σε επίπεδο γειτονιάς, πόλης, επαγγελματικού σωματείου ή επιστημονικού συλλόγου. Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο γιατί σημαίνει όχι ανθρώπους απλώς με επιστημονικές περγαμηνές, που εντοπίζονται και σε άλλα κόμματα, αλλά για επιστήμονες που προσπάθησαν να ανοίξουν δρόμους στους χώρους δράσης τους.
Έδειχναν πολίτες που ήθελαν να ενεργοποιηθούν και να ενταχθούν σε μια κοινωνική συστράτευση, αλλά τους απωθούσε η εικόνα των υπαρχόντων κομμάτων.
Στο παρόν κείμενο δεν θα εκθειάσω την έλλειψη των κακοήθων πληγών που συναντά κανείς στα συνέδρια των άλλων κομμάτων. Το να δίνεται, ας πούμε, γραμμή στη βάση, για υπερψήφιση των πολιτικών και προσωπικών φίλων του εκάστοτε προέδρου. Ή για τις περίφημες «λίστες» που κατεβαίνουν προς τη βάση, με σκοπό την ψηφοθηρική ενίσχυση ανθρώπων μιας εσωκομματικής τάσης, προκειμένου αυτή να υπερισχύει των εσωκομματικών αντιπάλων της.
Το Ποτάμι είναι πολύ καινούργιο για να έχουν τα μέλη του ώσμωση αλλήλων και να δημιουργηθούν συσπειρώσεις μελών, πολύ νέο για να δημιουργηθούν καπετανάτα και προύχοντες, πολύ τίμιο -ακόμη- για να εγκολπωθεί ανίερες τακτικές των παλιών κομμάτων. Άλλωστε στήθηκε, υποτίθεται, για να ξεπεράσει αυτά τα κακοφορμισμένα.
Κρατώ αυτό που τους συνέστησε ο Θεοδωράκης, προς χρήση για μελλοντική κριτική: Τις αξίες που θέλουν να εφαρμόσουν στο δημόσιο βίο, την αξιοκρατία, π.χ., να την εφαρμόσουν πρωτίστως στο κόμμα. Να μην ψηφίζουν τους ανθρώπους του πρόεδρου ή τους φίλους της γειτονιάς τους, αλλά τους άξιους!
Η ιδεολογία
Σε επίπεδο ιδεολογίας δεν έχει να πει κανείς πολλά για το Ποτάμι. Για να τους κατατάξω στην πολιτική γεωγραφία, με λίγη προσωπική αυθαιρεσία, θα χρησιμοποιούσα τη ρήση του Ζίζεκ «φιλελεύθερη τεχνοκρατία».
Δεν προσκομίζει κάποια ριζοσπαστική πρόταση που θα διεμβολίσει καίρια το υπάρχον πολιτικό σκηνικό, δεν δίνει υποσχέσεις που θα ενθουσιάσουν τα πλήθη, δεν βγάζει λαγούς από το καπέλο. Φιλοδοξεί, όπως από την πρώτη στιγμή είχαμε γράψει εδώ, να είναι η επιτομή της κοινής λογικής, ο μοχλός εξορθολογισμού του Δημόσιου βίου.
Π.χ. στο θέμα των αυξήσεων του κατώτατου μισθού, ο Θεοδωράκης τόνισε ότι το θέμα δεν είναι να νομοθετήσεις αυξήσεις, αλλά να μπορέσεις να δώσεις αυξήσεις, καθώς στην κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, που βρίσκονται πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν!
Η χρησιμότητα του Ποταμιού, κατά την ταπεινή μου γνώμη, βρίσκεται σε αυτό. Στο ότι πρεσβεύει την εμπέδωση ορθολογισμού, νομιμότητας, αξιοκρατίας, ηθικής διάστασης στον Δημόσιο Βίο. Αν αυτά φτάνουν θα τα κρίνει ο ψηφοφόρος, ωστόσο νομίζω ότι υπάρχει μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων, αηδιασμένων από τα τρέχοντα, που θα μπορεί να προσβλέψει στο νέο κόμμα, ενώ και ψηφοφόροι άλλων κομμάτων, δεν θα αντιτίθονταν σε αυτά.
Εντύπωσή μου είναι – μόνο με εντυπώσεις μπορεί κανείς να μιλάει προς το παρόν – ότι με τέτοιο πολιτικό προσωπικό, μπορεί να δημιουργήσει στοιχειοθετημένη κυβερνητική πρόταση, αρκεί φυσικά να συμπήξει μια ηγετική ομάδα που θα αποτελεί τον «τεχνοκράτη-διανοούμενο» του κόμματος.
Το Φθινόπωρο, που ενδεχομένως να είναι εκλογική περίοδος, πρέπει να το βρει με έτοιμες συγκεκριμένες θέσεις για το κράτος, την εθνική ανασυγκρότηση, την εξωτερική πολιτική, Άμυνα και Ασφάλεια (σ.σ. μέγιστη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ), την καινοτομία, την αγροτική ανασυγκρότηση, την Υγεία, κλπ – ου μόνον σε γενικότητες, αλλά και σε συγκεκριμένα ζέοντα θέματα: π.χ. ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Αστικές Συγκοινωνίες – όλο το φάσμα δηλαδή των πτυχών παρέμβασης και διοίκησης που η επικαιρότητα προβάλει και ζητεί λύσεις.
Εν κατακλείδι: Αν το Ποτάμι μπορέσει να μετουσιώσει σε συλλογικό ζητούμενο το αίτημα για ηθικοποίηση και εξορθολογισμό της δημόσιας ζωής, και στο πλαίσιο αυτό, και αν διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις, θα έχει δικαιολογήσει τον σκοπό της ίδρυσής του και θα κυλίσουν πολλοί παραπόταμοι να ενωθούν μαζί του, όπως είπε ο Γιώργος Καμίνης.
30 Ιουνίου 2014, aixmi.gr