Καλημέρα κι από εμένα,
Ονομάζομαι Τσίπρας Αλέξανδρος, γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ευηνοχώρι Μεσολογγίου.
Η απάντηση στο ερώτημα που σας γεννήθηκε είναι: ναι, τον Τσίπρα τον έχω μόνο ό,τι και εσείς!
Είμαι απόφοιτος της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής της Θεσσαλονίκης
κι έχω σπουδάσει στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Τμήμα Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων και Γεωργικής Μηχανικής.
Οι λόγοι που αποφάσισα να ασχοληθώ ενεργά με το Ποτάμι είναι ότι είμαι 28 χρόνων και θέλω να ακουστεί ο λόγος μου και κατά συνέπεια ο λόγος των «νέων» μέσα σε ένα κίνημα που μας υπόσχεται μια καλύτερη Ελλάδα, μια νέα Ελλάδα. Σε αυτή την προσπάθεια, αυτή τη δύσκολη στιγμή, οι νέοι οφείλουμε να δώσουμε το παρών ενεργά.
Είμαι επαγγελματίας αγρότης και θέλω να ακουστεί και η φωνή των αγροτών.
Είναι επιβεβλημένη ανάγκη να υπάρξει ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα με ανθρώπους επαγγελματίες και καταρτισμένους.
Με ανθρώπους που επιλέγουν τη γεωργία ως επάγγελμα και δεν καταλήγουν σε αυτή με τη λογική «αυτός δεν μπορεί, ας πάει στα χωράφια».
Τέτοιου είδους λογικές ευθύνονται για τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής γεωργίας, όπως π.χ. η αποσύνδεση του αγρότη παραγωγού από το τελικό προϊόν και κατά συνέπεια η αποσύνδεσή του από τις πραγματικές ανάγκες των καταναλωτών.
Η Ελλάδα του αύριο χρειάζεται αγρότες που θα είναι συνδεδεμένοι με το τελικό προϊόν, που θα κερδίζουν και αυτοί από την υπεραξία, συμμετέχοντας ενεργά στη διαμόρφωσή του.
Δραστηριοποιήθηκα για πρώτη φορά σε κομματικό φορέα, εδώ, γιατί με ενέπνευσε η συμμετοχή επιτυχημένων ανθρώπων αλλά χωρίς κομματικό παρελθόν. Ανθρώπων που οι ιδέες και οι αγωνίες τους για την Ελλάδα του αύριο είναι πολύ κοντά με τις δικές μου.
Συμμετέχω στο Ποτάμι και ασχολούμαι ενεργά, γιατί σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς δεν μου επιτρέπεται «απλά να κοιτάω τη δουλειά μου».
Πρέπει να αντιδράσω, να αντιδράσουμε όλοι.
Να σπάσουμε «το στημένο παιχνίδι» και να φτιάξουμε επιτέλους την Ελλάδα του αύριο, που πολλοί μας υποσχέθηκαν αλλά κανείς δεν την έφτιαξε.
Αυτό το τριήμερο άκουσα πολλές φορές να αποκαλούν τους νέους ως «τα μεγάλα θύματα!».
Είμαι εδώ σήμερα για να σας πω ότι δεν αισθάνομαι θύμα.
Η γενιά μου έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα και δυσκολίες που δημιουργήθηκαν από άλλες γενιές.
Παρ’ όλα αυτά αποποιούμαστε το ρόλο του θύματος και μας επιβάλλεται να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Όσοι αδιαφορούν για τα «κοινά» είναι καταδικασμένοι να «εξουσιάζονται» πάντα από ανθρώπους πολύ κατώτερούς τους. Μας το έχει διδάξει ο Πλάτωνας, ο θεμελιωτής του δυτικού πολιτισμού, δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν. Και η ουσία αυτών των λόγων με φέρνει σήμερα εδώ.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Ευχαριστώ για το αγκάλιασμά σας.
