(Το μήνυμα του Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος δεν κατάφερε να παραστεί στο Συνέδριο, διάβασε εκ μέρους του ο αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης Σπύρος Πέγκας)
Με χαρά μου χαιρετίζω τις εργασίες του 2ου Συνεδρίου του Ποταμιού. Θα ήθελα φυσικά να ήμουν παρών στο Συνέδριο. Δυστυχώς, όμως, λόγω έκτακτων υποχρεώσεων δεν κατάφερα να παραστώ. Ο πολιτικός χρόνος στον οποίο επιλέξατε να διοργανώσετε το συνέδριο του Ποταμιού είναι κρίσιμος. Είμαι της άποψης ότι σωστά επιλέξατε να το κάνετε σε αυτή τη χρονική συγκυρία. Χρειαζόμαστε επειγόντως σοβαρό και νηφάλιο διάλογο και συγκεκριμένες λύσεις στα ζέοντα προβλήματα που ταλαιπωρούν τη χώρα. Και το Ποτάμι ξεχωρίζει ακριβώς γι’αυτό. Για τις τεκμηριωμένες προτάσεις του. Από τότε που η ελληνική κρίση συνέβαλε στη δημιουργία της κοίτης του και άρχισε να κυλά στην ελληνική κοινωνία, το Ποτάμι άρθρωσε έναν ψύχραιμο και ορθολογικό λόγο. Δεν παρασύρθηκε σε λαϊκίστικες κραυγές ούτε σιγοντάρισε τις ημιμαθείς θεωρίες συνομωσίας που μέσα στην απελπισία του πολύς κόσμος ήθελε να ακούσει. Συγκέντρωσε μια αξιόλογη ομάδα ανθρώπων της οποίας η αξιοπιστία αντλούνταν από την εργασία και την κοινωνική συνεισφορά των μελών της, όχι από την κομματική επετηρίδα, ούτε από τις δηλώσεις πίστης στο κόμμα και τον αρχηγό του. Λόγω των ανθρώπων που το αποτελούν και της φυσιογνωμίας του, το Ποτάμι, από τις πρώτες μέρες κιόλας μέρες της δημιουργίας του, προσπάθησε να δώσει συγκεκριμένες λύσεις σε χρονίζοντα προβλήματα. Ειδικά οι προτάσεις του για την αναμόρφωση της προβληματικής ελληνικής δημόσιας διοίκησης δίνουν λύσεις και απαντούν συνολικά στη βασική κακοδαιμονία της χώρας μας. Χωρίς ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του ελληνικού δημοσίου και χωρίς εκτεταμένη και ουσιαστική αποκέντρωση των λειτουργιών του, η οποιαδήποτε ανάκαμψη μας προκύψει δεν θα είναι μακρόπνοη.
Θα ήθελα να επισημάνω εδώ, πάντως, πως είναι δύσκολη εποχή για κόμματα με συνετές και ρεαλιστικές θέσεις. Από τη μια φαίνεται ότι ως κοινωνία είμαστε εθισμένοι και επιστρέφουμε στον αφελή ιδεολογικό δυισμό και την πόλωση. Από την άλλη η συνεχιζόμενη κρίση -όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά οπουδήποτε συμβεί- είναι αποδεδειγμένο ότι φοβίζει τους ανθρώπους και τους στρέφει σε εύπεπτες και στερεοτυπικές υποτιθέμενες λύσεις. Προέκυψε πρόσφατα και η προσφυγική κρίση, η οποία περιπλέκει τα πράγματα, και γίνεται εύκολα αντικείμενο εκμετάλλευσης από κάθε λογής καιροσκόπους και ρατσιστές.
Αυτό δε σημαίνει ότι το Ποτάμι πρέπει να αποκλίνει από το δρόμο της κριτικής του λαϊκισμού, του ορθού λόγου και των τεκμηριωμένων προτάσεων. Κάθε άλλο. Πρέπει, όμως, να αναζητήσει συγκλίσεις σε όμορους ιδεολογικά χώρους αν θέλει να μακροημερεύσει με αξιομνημόνευτα ποσοστά αποδοχής. Θα προχωρούσα και ένα βήμα πιο κάτω λέγοντας ότι, στην κρίσιμη εποχή που ζούμε, οι σοβαρές πολιτικές δυνάμεις πρέπει όλες να διευκολύνουν και την κυβερνησιμότητα της χώρας. Με προγραμματικές συμφωνίες - έστω και μίνιμουμ- για να αναζητούνται δυνητικές λύσεις εκατέρωθεν του ιδεολογικού φάσματος. Χρειαζόμαστε κυβερνήσεις συνεργασίας για να προχωρήσουμε όσο πιο πολύ γίνεται σε συναινετικές πολιτικές σε δύσκολα θέματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε ως χώρα. Αν το Ποτάμι υιοθετήσει αυτό το δρόμο, τότε -σε ένα μέχρι στιγμής άνυδρο πολιτικό τοπίο- εξασφαλίζει σημαίνοντα ρόλο για τον εαυτό του. Όχι μόνο για το παρόν αλλά και για το απώτερο μέλλον.
Καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας!