Ομιλία Νίκου Νυφούδη στη Βουλή για την Γενοκτονία των Ποντίων
«Προσωπικό χρέος όλων εμάς των Βουλευτών που εκπροσωπούμε τους απανταχού Έλληνες, η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Και αν δεν το κάνουμε ως ηθική ανταμοιβή για τους απόγονους των Ελλήνων του Ευξείνου Πόντου, αν δεν το κάνουμε για τη διατήρηση της εθνικής μνήμης και τη διαφύλαξη της ιστορίας μας, ας το κάνουμε ως ελάχιστο φόρο τιμής στους νεκρούς. Ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη των 353.000 γενοκτονηθέντων προγόνων μας», δήλωσε από το βήμα της Βουλής ο βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με το Ποτάμι, Νίκος Νυφούδης.
Μιλώντας στην Ειδική Συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, ο κ. Νυφούδης έκανε αναφορά στο εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού που ζούσε στην περιοχή του Πόντου, που μεγαλούργησε και αναπτύχθηκε οικονομικά, δημογραφικά και πνευματικά.
Κάνοντας παράλληλα μια μικρή ιστορική αναδρομή σε εκείνες τις ημέρες ο βουλευτής καταλήγει εμφατικά «353.000 ελληνικές ψυχές δολοφονήθηκαν συνολικά. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια! Αφάνισε τον ελληνισμό του Πόντου, εφαρμόζοντας ένα φρικιαστικό σχέδιο Γενοκτονίας. Γενοκτονία λοιπόν, και όχι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας ή έγκλημα πολέμου. Γιατί ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε αλλά για κάτι που είναι. Και στην περίπτωση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, οι πρόγονοί μας σφαγιάστηκαν επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί».
«Τι έχουμε κάνει εμείς ως Ελληνικό κράτος, ως Ελληνικό Κοινοβούλιο για τη μνήμη των Ελλήνων του Πόντου; Η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου είναι ένας στόχος που πρέπει ΟΛΕΣ οι ελληνικές κυβερνήσεις να επιδιώξουν κατά προτεραιότητα», τόνισε μεταξύ άλλων ο βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με το Ποτάμι.
«Εθνικό μας καθήκον λοιπόν, είναι να πράξουμε τα μέγιστα για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Εθνικό μας καθήκον, ως αναγνώριση και δικαίωση των Ελλήνων του Πόντου, που διασώθηκαν και αγωνίστηκαν σκληρά για να περισώσουν ό,τι μπόρεσαν», επεσήμανε στο κλείσιμο της ομιλίας του ο Ν. Νυφούδης.
«Και όταν ήλθε το τέλος, πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς. Ξεριζωμένοι από τα σπιτικά τους εγκαταστάθηκαν ανά την Ελλάδα κυρίως όμως σε περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, ενισχύοντας την ελληνικότητά τους. Εκεί, που αν και χλευάστηκαν από το γηγενή πληθυσμό και παρέμειναν αβοήθητοι από το ελληνικό κράτος με τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν: την εργατικότητά τους, την υπερηφάνεια τους και την επιμονή τους, κατάφεραν όχι μόνο να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία, αλλά να προοδεύσουν και να διακριθούν βοηθώντας μάλιστα στην αναστήλωση του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Εκεί όπου έκαναν «θαύματα», όπως οι πρόσφυγες Πόντιοι που έφτασαν πρώτοι στη Θεσσαλονίκη και εγκαταστάθηκαν στο Ωραιόκαστρο και το Πανόραμα, τότε ακόμη έρημες κι άνυδρες εκτάσεις, τις οποίες με κόπο και πολλή δουλειά μετέτρεψαν στα ομορφότερα ημιορεινά προάστια της Θεσσαλονίκης, αλλά και στην παραθαλάσσια και άδεια τότε Καλαμαριά, περιοχή γεμάτη λασπότοπους και χέρσα χωράφια, που κατέστησαν μια από τις πλέον ευημερούσες και όμορφες περιοχές της Θεσσαλονίκης» ανέφερε με νόημα.
