Σε σημερινή της τοποθέτηση για το ν/σ «Επείγοντα μέτρα για την πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση» η Βουλευτής του Ποταμιού κ. Αντιγόνη Λυμπεράκη υπενθύμισε ότι το κρίσιμο ερώτημα είναι ένα: «Θα πάμε μπροστά ή θα γυρίσουμε πίσω;»
Σε σημερινή της τοποθέτηση για το ν/σ «Επείγοντα μέτρα για την πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση» η Βουλευτής του Ποταμιού κ. Αντιγόνη Λυμπεράκη υπενθύμισε ότι το κρίσιμο ερώτημα είναι ένα: «Θα πάμε μπροστά ή θα γυρίσουμε πίσω;» Οι αλλαγές που χρειαζόμαστε στην εκπαίδευση έτσι ώστε να προσφέρουμε περισσότερες ευκαιρίες δεν μπορούν να περιμένουν, αλλά ούτε και να γίνουν με αποσπασματικό τρόπο.
Σε ότι αφορά τα επιμέρους θέματα, η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του Ποταμιού στάθηκε ιδιαιτέρως στα Συμβούλια Ιδρύματος, στους αιώνιους φοιτητές, στον τρόπο επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης και στα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία.
Πιο συγκεκριμένα, σε ότι αφορά τα Συμβούλια Ιδρύματος η κ. Λυμπεράκη δήλωσε ότι το επιχείρημα ότι δημιουργήθηκαν για να αποτελέσουν ένα πρόσχημα για την επιβολή διδάκτρων είναι περίπου αστείο.
Για τις διαγραφές των αιώνιων φοιτητών, η Βουλευτής υπενθύμισε ότι πράγματι έχουν κόστος. Κόστος εκπαιδευτικό. Καθώς το πτυχίο καταλήγει να μην σημαίνει απολύτως τίποτα -να μην συμβολίζει κάποιο γνωστικό περιεχόμενο. Αυτό ακριβώς φέρνει υποβάθμιση.
Επίσης, η κλήρωση για την εισαγωγή στα Πειραματικά Σχολεία δεν εξασφαλίζει την αντιπροσωπευτικότητα. Η Αντιγόνη Λυμπεράκη πρότεινε στην κυβέρνηση να σταθμίσει τα αποτελέσματα της κλήρωσης και να μεριμνήσει να συγκαταλέγεται ολόκληρη η Ελλάδα κι όχι μόνο η Αθήνα.
Τέλος, κλείνοντας την ομιλία της η κ. Λυμπεράκη υπενθύμισε στην κυβέρνηση, ότι η γραμμή "Μην αλλάζετε τίποτα, μην ταράζετε τα νερά" είναι η πιο απογοητευτική απολογία υπέρ του χτες. Και ότι η προοδευτική κατάκτηση του χτες μπορεί να είναι η συντήρηση του σήμερα, και η αντίδραση του αύριο....
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την ομιλία.
Αντιγόνη Λυμπεράκη
08/05/2015
Ομιλία για το ν/σ για την Παιδεία
1. Το πραγματικό ερώτημα που δημιουργείται με αυτό το Σ/Ν, αλλά και από τις απαντήσεις του πρωθυπουργού σήμερα το πρωί στα ερωτήματα που του απηύθυνε ο Σ. Θεοδωράκης στην ώρα του πρωθυπουργού είναι στην ουσία μόνο ένα:
Θα πάμε μπροστά ή θα γυρίσουμε πίσω;
Δηλαδή, θα κάνουμε τις αλλαγές που χρειαζόμαστε για να αναβαθμίσουμε την εκπαίδευση και να προσφέρουμε περισσότερες ευκαιρίες, η όχι;
Στα επιμέρους θέματα θα μπορούσαμε να πούμε πολλά και διαφορά.
2. Τα Συμβούλια Ιδρύματος δημιουργήθηκαν για να προφέρουν έναν δεύτερο πόλο, με στόχο τον έλεγχο, τη διαφάνεια και την εξωστρέφεια των Πανεπιστήμιων μας. Είναι αλήθεια ότι τάραξαν λίγο τα λιμνάζοντα νερά. Αλλά από πότε είναι αυτό πρόβλημα; Γιατί η πιθανότητα της αλλαγής μιας εμπεδωμένης κατάστασης πράγματων θεωρείται αυτονοήτως πως φέρνει διάλυση; Το ότι δημιουργήθηκαν για να αποτελέσουν ένα πρόσχημα για την επιβολή διδάκτρων είναι περίπου αστείο.
3. "Διάγραφες" και "αιώνιοι φοιτητές": εδώ έχω να παρατηρήσω τα εξής:
Πρώτον, ότι έχουν κόστος. Όχι τόσο οικονομικό κόστος, αλλά εκπαιδευτικό κόστος. Αν συντρέχει λόγος οι σπουδές να είναι τετραετείς η πενταετείς αυτό σημαίνει πως μέσα από κάποια εκπαιδευτική αλληλουχία και συγκρότηση σημειώνεται η κατάκτηση των γνώσεων. Όχι τόσο διότι η γνώση αλλάζει μέσα στις δεκαετείς (αυτό δεν είναι πρόβλημα διότι οι πτυχιούχοι παλαιοτέρων δεκαετιών θα μπορούσαν να έχουν το ίδιο πρόβλημα -που λύνεται βεβαίως), αλλά επειδή χωρίς χρονική αλληλουχία και περιορισμό, στην πραγματικότητα το εκπαιδευτικό προϊόν αλλοιώνεται ουσιωδώς. Έτσι το πτυχίο καταλήγει να μην σημαίνει απολύτως τίποτα -να μην συμβολίζει κάποιο γνωστικό περιεχόμενο. Αυτό ακριβώς φέρνει υποβάθμιση.
Δεύτερον, είναι σημαντική η διάσταση των ανοιχτών ευκαιριών, ιδιαίτερα για όσους αντιμετωπίζουν δυσκολίες και προβλήματα. Όχι όμως "Τα παιδιά των φτωχότερων στρωμάτων"... μη μας το λέτε εσείς, αριστεροί άνθρωποι, πως τα παιδιά των φτωχότερων ομάδων έχουν προβληματικές επιδόσεις στην εκπαίδευση, και για αυτό οι ενήλικες των εύπορων και αριστερών στρωμάτων τους προσβάλλουν, θεσπίζοντας χαμηλοτερες απαιτήσεις και κριτήρια για την περίπτωση τους... Λύσεις υπάρχουν, με διακοπή των σπουδών και διατήρηση κάποιας στοιχειώδους επιστημονικής ενότητας ....
4. Στην επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης: αυξάνει η σημασία της προϋπηρεσίας, και αποκτά ουσιώδη βαρύτητα η ψήφος των εκπαιδευτικών του κάθε σχολικού συγκροτήματος. Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών. Το αντίθετο μάλιστα. Αλλά, μια διαδικασία που λειτουργεί σαν καθρέφτης της ισχύουσας κατάστασης, πώς θα εμπνεύσει άλλες εκπαιδευτικές πρακτικές και επιτάχυνση της ατομικής και συλλογικής προσπάθειας;
5. Η επιμονή με την κλήρωση για να γραφτεί ένα παιδί στα Πειραματικά Σχολεία ίσως να έχει κάποιο σωστό συλλογισμό στο υπόβαθρο της. Την αναζήτηση "τυπικού και τυχαίου" δείγματος μαθητών και μαθητριών. Εξασφαλίζει η κλήρωση την αντιπροσωπευτικότητα; Όχι, δεν την εξασφαλίζει. Αν επιθυμεί η κυβέρνηση πραγματικά τυχαίο και αντιπροσωπευτικό δείγμα, θα πρέπει να σταθμίζει τα αποτελέσματα της κλήρωσης και επίσης να μεριμνήσει να συγκαταλέγεται ολόκληρη η Ελλάδα (κι όχι μόνο η Αθήνα).
Τέλος, μη μας λέτε "αυτά εδώ είναι μερικά επείγοντα μέτρα, θα ακολουθήσει η πραγματική μεταρρύθμιση σε δεύτερο χρόνο, με διάλογο και με τα όλα της"... Μη μας το λέτε, διότι το πρώτο δείγμα γραφής είναι "το ήμισυ του παντός", διότι αποκαλύπτει το πνεύμα και τις προθέσεις.
Ως προς αυτά λοιπόν, το πνεύμα και τις προθέσεις, η κυβέρνηση (το Υπουργείο Παιδείας) αντιμέτωπο με το ερώτημα "Μπροστά η Πίσω" απαντά με ένα συνοπτικό και ξερό "πίσω". Δυστυχώς.
Σας θυμίζουμε, όμως, ότι η γραμμή "Μην αλλάζετε τίποτα, μην ταράζετε τα νερά" είναι η πιο απογοητευτική απολογία υπέρ του χτες.
Και μην ξεχνάτε, η προοδευτική κατάκτηση του χτες μπορεί να είναι η συντήρηση του σήμερα, και η αντίδραση του αύριο...
*Η Αντιγόνη Λυμπεράκη είναι βουλευτής Β' Αθήνας
8 Μαΐου 2015
