4 Νοεμβρίου, 2018

Ομιλία Κωνσταντίνας Ηλιοπούλου στο 3ο συνέδριο του Ποταμιού

Γνώρισα το Ποτάμι λίγες μέρες μετά τη γέννησή του. Ήξερα να οργανώνω τη δουλειά μου, να διαβάζω τους ανθρώπους και να ψάχνω τα μίντια. Δεν ήξερα από πολιτική και από διαδρόμους. Και ο Σταύρος μου είπε «Έλα, μου κάνεις ακριβώς». Έζησα το Ποτάμι όλους εκείνους τους μήνες του 2014, τότε που ο κόσμος δε χωρούσε στα γραφεία της Σεβαστουπόλεως, στις πλατείες της επαρχίας και στα γήπεδα των πόλεων. Έζησα τη συγκίνηση του Λαυρίου, την αγωνία της ανακοίνωσης των εκλογικών αποτελεσμάτων τον Μάιο του ’14 και τον Ιανουάριο του ’15, το παράλογο καλοκαίρι του ‘15. Τα έζησα περήφανη και δικαιωμένη. Έζησα και τις δύσκολες στιγμές των αποχωρήσεων από το Ποτάμι ανθρώπων που έχασαν την πίστη τους ή ανθρώπων που άλλαξαν την πίστη τους, τις δύσκολες στιγμές του συμβιβασμού της συμπόρευσης με ένα άλλο κόμμα και της απογοήτευσης από το άδοξο τέλος αυτού του συμβιβασμού. Τις έζησα και αυτές περήφανη και δικαιωμένη.

Ξέρετε τι είναι αυτό που με κάνει να στέκομαι με σιγουριά μέσα στο Ποτάμι τόσο στα εύκολα, όσο και στα δύσκολα σχεδόν τέσσερα χρόνια τώρα; Η πίστη μου στο ότι εμείς έχουμε πάντα την ευθύνη των αποφάσεών μας. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι είμαστε πάντα εμείς ικανοί για το καλύτερο. Ακούω πολλές φορές να λέμε ότι δε μας χωρά ο εδραιωμένος δικομματισμός, ότι δε μας βλέπουν επειδή δεν είμαστε «μαύρο» και «άσπρο», ότι δε μας παίζουν τα μίντια. Μεταβιβάζουμε την ευθύνη σε κάποιον άλλον και περιμένουμε τη μοίρα μας, βαυκαλιζόμενοι ότι μας έχουν αδικήσει.

Πιστεύω ότι δεν είμαστε μοιραίοι. Εμείς θα φτιάξουμε τη μοίρα μας. Ας το πιστέψουμε. Έχουμε το μήνυμα και είναι ένα μήνυμα που ενδιαφέρει. Λέμε την αλήθεια και δε φοβόμαστε για αυτήν. Αυτό που μένει είναι να κυνηγήσουμε τους ανθρώπους που θα τιμήσουν την αλλιώτική γλώσσα, την αλλιώτικη αισθητική, την αλλιώτικη νοοτροπία μας. Μη στρογγυλεύουμε για να αρέσουμε σε όλους. Μην παίρνουμε τοις μετρητοίς τους πέντε ή δέκα δημοσιογράφους και δημοσιολογούντες που γράφουν διθυράμβους τη μια μέρα και ρίχνουν μπηχτές την επόμενη. Ας ξεπεράσουμε τα μικρά και ας καρφώσουμε το μυαλό μας σε αυτούς που είναι «αλλιώς». Σε αυτούς που σκέφτονται πολυδιάστατα. Που δεν μπαίνουν στα κουτάκια της «αριστεράς» και της «δεξιάς», ούτε καν του άμορφου «κέντρου» που αναπολεί το κυβερνητικό παρελθόν του και φοβάται μη χάσει πάσης φύσης στασίδια. Ας καρφώσουμε το μυαλό μας σε αυτούς που απλώς θέλουν να αλλάξουν την πλατεία ή το δημόσιο σχολείο της γειτονιάς τους, που θέλουν απλώς να δοκιμάσουν να προσφέρουν στην αγορά ένα νέο προϊόν ή μια νέα υπηρεσία, που θέλουν απλώς να έχουν όλοι –άνδρες, γυναίκες, μετανάστες, πρόσφυγες, νέοι, ηλικιωμένοι, ομοφυλόφιλοι, ετεροφυλόφιλοι, τρανς, ιντερσεξ, μουσουλμάνοι, χριστιανοί– ίσες ευκαιρίες προκειμένου να ζήσουν την ελευθερία τους. Σε αυτούς που απλώς είναι «αλλιώς». Όσοι και να είναι. Αυτοί είναι που θέλουν να πάνε την Ελλάδα παραπάνω.

Με αυτούς είμαστε. Το λέμε. Μένει να το δείχνουμε με τις δράσεις μας. Όχι τις κεντρικές της μακράς προεκλογικής περιόδου που είναι μπροστά μας, αλλά τις απλές καθημερινές συμπεριφορές των ανθρώπων μας. Για αυτό και πρέπει να δείξουμε τους ανθρώπους μας. Τους «αλλιώς». Όταν οι άνθρωποί μας δείξουν την αποτελεσματικότητά τους ως δημόσιοι υπάλληλοι, τότε θα είναι σαν να έχουμε γράψει χιλιάδες λέξεις για την αποκομματικοποίηση του κράτους. Όταν οι άνθρωποί μας στηρίξουν το σύμφωνο συμβίωσης ενός ομόφυλου ζευγαριού, όταν λάβουν μέρος σε μια δράση καθαρισμού ακτών, όταν δώσουν μια θέση ευθύνης σε έναν νέο υπάλληλό τους, τότε θα είναι σαν να έχουμε γράψει χιλιάδες λέξεις για την υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων, την προστασία του περιβάλλοντος και τη στήριξη των επόμενων γενιών. Οι άνθρωποί μας είναι αυτοί που θα μας πάνε στους «αλλιώς».

Το Ποτάμι δεν είναι σύμβολα του παρελθόντος κλεισμένα ερμητικά στο ντουλάπι ή καλοτοποθετημένα στη βιτρίνα ενός ανακαινισμένου καταστήματος. Το Ποτάμι είναι οι άνθρωποί του. Η γλώσσα, η αισθητική και η νοοτροπία τους. Η ταύτισή των πολιτών που είναι «αλλιώς» μαζί τους θα φέρει το Ποτάμι μέσα στις κεντρικές επιλογές ψήφου όταν φτάσει η στιγμή της προεκλογικής περιόδου. Και είναι οι ίδιοι οι άνθρωποί του που θα κερδίσουν τις εντυπώσεις στους εκλογικούς συνδυασμούς. Όχι με επικοινωνιακά τρικ και παχυλούς προϋπολογισμούς. Αλλά με αυτό που ήδη είναι και για όσα ήδη τους ξέρουν. Εμείς από την πλευρά μας, ως συντονιστές του εκλογικού σχεδιασμού, είμαστε σε θέση να τους δώσουμε τις συμβουλές και τις κατευθύνσεις που θα εξασφαλίζουν ένα δυνατό και ομοιόμορφο μήνυμα. Έχουμε την εμπειρία, έχουμε το πάθος. Δεν έχουμε εξαρτήσεις, δεν έχουμε υπόγειες ατζέντες. Είμαστε «αλλιώς»!

Την προεκλογική περίοδο ανυπομονούμε να τη ζήσουμε. Δεν τη φοβόμαστε. Εκλογές είναι άνθρωποι. Και αυτούς τους έχουμε. Μένει να πιστέψουμε σε αυτούς. Και τότε θα είναι πολλοί αυτοί που θα ψηφίσουν «αλλιώς».

Σας ευχαριστώ πολύ.