Για τα πρακτικά προβλήματα που απασχολούν σήμερα τις μητέρες, όπως οι τροποποιήσεις στο ολοήμερο σχολείο, η υποχρηματοδότηση δομών για τα παιδιά με αναπηρία, τα υψηλά κόστη των εξετάσεων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η εργασιακή ανασφάλεια, αλλά και η φορολόγηση των οικογενειών με παιδιά, μίλησε το απόγευμα της Δευτέρας 9 Μαΐου στην Ολομέλεια της Βουλής η βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με το Ποτάμι, Κατερίνα Μάρκου, κατά τη διάρκεια ειδικής συνεδρίασης για την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας.
«Για αυτά τα θέματα πρέπει να συζητάμε σήμερα και να προτείνουμε λύσεις και μέτρα. Να υποστηρίζει η πολιτεία έμπρακτα την μητέρα. Όχι με στρεβλούς τρόπους, όπως η πρόωρη συνταξιοδότηση στις μητέρες ανηλίκων που εν τω μεταξύ βέβαια τα παιδιά τους έχουν ενηλικιωθεί, αλλά με τρόπους που θα επιτρέπουν στις γυναίκες να μένουν περισσότερο στην εργασία ή να βρίσκουν εργασία, που θα τους επιτρέπουν να αναπτύσσονται ως προσωπικότητες και όχι μόνο ως μητέρες. Να υποστηρίξουμε την αγρότισσα μητέρα, τη μητέρα επιχειρηματία, την εργαζόμενη, την αυτοαπασχολούμενη αλλά και την άνεργη” τόνισε η κ. Μάρκου.
Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
https://youtu.be/jHEWUB6gOEw
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε σήμερα είναι πώς μπορούμε να τιμήσουμε πραγματικά τη μητέρα, τα όσα αντιπροσωπεύει για τον καθέναν από μας, την ανιδιοτέλεια της αγάπης της;
Σίγουρα όχι με μακροσκελείς ομιλίες αλλά συζητώντας και αναδεικνύοντας κάποια από τα πρακτικά πράγματα και προβλήματα που απασχολούν σήμερα την κάθε μητέρα.
Για παράδειγμα, για το διαφαινόμενο περιορισμό ή επέκταση, όπως ισχυρίζεται ο Υπουργός Παιδείας, του ολοήμερου σχολείου η οποία έρχεται να ανατρέψει τον προγραμματισμό της εργαζόμενης μητέρας αλλά και της μητέρας εκπαιδευτικού.
Για τη διαρκώς μειούμενη χρηματοδότηση στους παιδικούς σταθμούς και τις δομές φιλοξενίας και δημιουργικής απασχόλησης παιδιών που έχουν βοηθήσει διαχρονικά τόσες μητέρες να μπορούν να συνεχίσουν την εργασία τους ή να ψάξουν για δουλειά.
Για το θέμα της ασφαλούς μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία τους, ειδικά στις πιο απομακρυσμένες περιοχές, με τις κυβερνήσεις να ανακαλύπτουν το πρόβλημα κάθε Σεπτέμβριο, όπως άλλωστε γίνεται και με τα κενά των εκπαιδευτικών.
Να συζητήσουμε για τις μητέρες παιδιών με αναπηρίες, για τις οποίες θεσμοί και δομές όπως η παράλληλη στήριξη στο σχολείο, τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Αμεα των δήμων και οι Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης είναι ζωτικής σημασίας. Κι όμως, όλα τα παραπάνω αντιμετωπίζουν προβλήματα υποχρηματοδότησης και ελλείψεων προσωπικού.
Να μιλήσουμε για το υψηλό κόστος των εξετάσεων που πρέπει να κάνει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μία γυναίκα, που εν μέρει μόνο καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ, αλλά και για την απαίτηση πολλές φορές να πηγαίνει η έγγυος σε δύο και τρεις γιατρούς για να της συνταγογραφήσουν τις απαραίτητες εξετάσεις, λόγω των περιορισμών.
Συζητάμε για την ημέρα της Μητέρας όταν σε 23 νομούς της Ελλάδας δεν υπάρχουν παιδίατροι στο ΠΕΔΥ και στον ΕΟΠΥΥ. Και, αλήθεια, μπορούμε να ζητάμε από μία μητέρα ασφαλισμένη που εργάζεται να πηγαίνει να στήνεται στις ουρές ή να καλείται να πληρώσει επίσκεψη 10 και 20 ευρώ για να γράψει τα φάρμακα του παιδιού της;
Γιορτάζουμε σήμερα και τιμούμε την ημέρα της Μητέρας. Κι όμως, έχουμε ένα φορολογικό σύστημα που τιμωρεί τις οικογένειες με παιδιά, που δεν ευνοεί τη μητέρα που αναλαμβάνει την ανατροφή των παιδιών.
Μόλις χθες, μειώσατε την έκπτωση φόρου για οικογένειες με δύο παιδιά κατά 100 ευρώ και κατά 150 ευρώ για οικογένειες με ένα παιδί. Θα έπρεπε να υπάρχει μία σοβαρή και διακριτή φορολογική ελάφρυνση για τις οικογένειες με παιδιά, όχι τα 50 ευρώ που τους αναγνωρίζετε σε σχέση με άγαμους και οικογένειες χωρίς παιδιά.
Τα πράγματα είναι εξίσου δύσκολα για τις μητέρες στον εργασιακό χώρο. Τα στοιχεία της Eurostat έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που ήδη ξέρουμε από την εμπειρία: πως όσο περισσότερα παιδιά κάνει μια γυναίκα, τόσο πιο επισφαλής γίνεται η εργασιακή της κατάσταση.
Ξέρουμε ότι η νέα γυναίκα χωρίς παιδιά είναι ανεπιθύμητη ως εργαζόμενη γιατί μπορεί οποτεδήποτε να θελήσει να γίνει μητέρα.
Ξέρουμε ότι στον ιδιωτικό τομέα ελάχιστες μητέρες μπορούν να εξαντλήσουν την άδειά τους χωρίς προβλήματα από τον εργοδότη. Εξάλλου, ποια μητέρα έχει σήμερα την πολυτέλεια να απαρνηθεί το μισθό της για το χαμηλό επίδομα της ειδικής άδειας μητρότητας, τη στιγμή που οι οικονομικές ανάγκες της οικογένειάς της αυξάνονται;
Γιατί να μην δούμε φορολογικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις που εμπράκτως στηρίζουν τις μητέρες εργαζόμενές τους, ώστε να καλλιεργήσει το κράτος μια τέτοια επιχειρηματική κουλτούρα;
Η ελλιπής προστασία της εγκυμοσύνης και της μητρότητας συνδέεται ευθέως με το φαινόμενο της οικονομικής υπογονιμότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι, σύμφωνα με την έκθεση για τις συνθήκες διαβίωσης της ΕΛΣΤΑΤ, η πτώση των γεννήσεων από το 2008 μέχρι το 2014 είναι δραματική, από 118 στις 92 χιλιάδες.
Για αυτά τα θέματα πρέπει να συζητάμε σήμερα και να προτείνουμε λύσεις και μέτρα. Να υποστηρίζει η πολιτεία έμπρακτα την μητέρα. Όχι με στρεβλούς τρόπους, όπως η πρόωρη συνταξιοδότηση στις μητέρες ανηλίκων που εν τω μεταξύ βέβαια τα παιδιά τους έχουν ενηλικιωθεί, αλλά με τρόπους που θα επιτρέπουν στις γυναίκες να μένουν περισσότερο στην εργασία ή να βρίσκουν εργασία, που θα τους επιτρέπουν να αναπτύσσονται ως προσωπικότητες και όχι μόνο ως μητέρες.
Να υποστηρίξουμε την αγρότισσα μητέρα, τη μητέρα επιχειρηματία, την εργαζόμενη, την αυτοαπασχολούμενη αλλά και την άνεργη.
Αυτό πρέπει να είναι σήμερα το θέμα μας αλλά και η σπουδή όταν νομοθετούμε, αν θέλουμε πραγματικά η γιορτή αυτή να έχει νόημα και να αγγίζει τις ζωές των μητέρων.
Κατερίνα Μάρκου - Β' Θεσσαλονίκης
